Çeviren: Firienholt

Düzenleyen: Ratel

Saat 9’da Zheng lobiye geldi ve duvarın yanında sessiz bir şekilde durdu. Lan da bir kaç dakika sonra üzerine rahat bir kıyafet giymiş bir şekilde oraya geldi. O canlanmış/kendine gelmiş gibi görünüyordu. Zheng’e selam verdi kapıdan çıkıp gitti. Zheng onu takip etmekten başka şansı yoktu.

“Burada 5 gün boyunca dinlenebilmek çok hoş. Dürüst olmak gerekirse, ben bu 2 filmden sonra sınırıma gelmiştim. Eğer kafamı dağıtamasaydım/rahatlayamasaydım, önümüzdeki filmlerin birinde delirebilirdim.”

Çoktan gece vakti olsa dahi, ışıklandırmaların sayesinde ortalık gündüz vakti kadar aydınlıktı. Bir tatil cenneti olarak, gece hayatı tam bu saatlerde başlıyordu zaten. Sokaklar insanlarla doluydu ve yerel halk hula dansı yapıyordu. İkisi için bunlar canlandırıcıydı.

“Zheng oraya gidelim. Birçok insan orada toplanmış.” Lan, Zheng’in elini tutup güldü.

Zheng incitmeden elini geri çekti ve zoraki bir gülümsemeyle dedi. ”Ben Lori’ye seni göreceğimi söyledim, bu yüzden uzun süre kalamam. Lan söyleyeceğin bir şey varsa, sadece söyle… Herşeyi netleştirmek daha iyidir.”

Lan bir an sersemledi, ardından Zheng’e doğru derin bir şekilde baktı. Bir süre geçtikten sonra gülümsedi. “Sen… birşeyi yanlış anladın galiba. Rahatla. Her ne kadar senden az hoşlansamda, başka bir kızı incitmek gibi asla geçmeyeceğim sınırlara sahibim. Bu yüzden sen Lori’ye aldatmak istesen bile, ben buna izin vermem… Benim senle konuşmak istediğim başka konular var.”

“Öyle mi? Ben düşünmüştüm ki…” Zheng utanç içinde başını kaşıdı.

Lan hafifçe güldü, ama sanki gülüşünün içinde başka şeyler vardı.”Nedendir bilmiyorum ama takımımızın stresli olduğunu hissediyorum. Ta ki…uh, son seferde ben mental kapasitemi geliştirdiğinden beri, bunları hissediyorum. Ve 2 büyü öğrendikten sonra, bu his daha da yoğunlaşmaya başladı. Sanki birisi bizi izliyor ve gözlemliyormuş gibi. ”

Zheng merak içinde yanıtladı.”Muhtemelen bizi gözlemleyen kişi, Tanrıdır? Ben de genetik kısıtlamanın ilk aşamasının/evresinin kilidini açtığımda seninle aynı şeyleri hissetmiştm ve şuan bu his daha da güçlü bir şekilde geliyor… ama bu çokta önemli bir şey olmamalı. Tanrı bizi baştan beri gözlemliyor olmalı.”

Lan iç çekti.”Ben sana nasıl açıklayacağımı bilmiyorum… ama şuan söyleyeceğim şeyde hiç bir şekilde takım içinde fikir ayrılığı yaratma niyetinde değilim. Ama sence de  aramızdan biri garip bir şekilde davranmıyor mu?”

Bu sözler Zheng’in merakını daha da arttırdı.”İçimizden biri garip bir şekilde mi davranıyor? Ne söylemeye çalışıyorsun? Her ne kadar yoldaş olsak da, eğer aramızdan biri garip davranıyorsa ve kötü bir niyeti varsa, o zaman ben onu kolayca bırakmam…”

Lan ağzını açtı ama sonunda hiç bir şey söylemedi. O iç çekti ve dedi.”Emin değilim, bu sadece bir his. Belki mental kapasitemi geliştirdiğimden dolayı böyledir… Zheng, Garez’deki son günümüzü hala hatırlıyor musun? Tılsımda tutuşma olmadan, ben nasıl aniden otel odasında belirdim? Eğer bunu yapan Ju-On ise bunu yaparken tılsımın tutuşması lazımdı… Sence bir gariplik yok mu bunda? ”

Zheng sakinleşti. O bir an düşündü ve dedi.”Doğruyu söylemek gerekirse, olay gerçekleştiği anda bir şeylerin yanlış olduğunu hissetmiştim…Uzun bir süre bunun hakkında düşündüm ama bir sonuca varamadım. Yani sen gerçeği bulduğunu mu ima ediyorsun? ”

“Tam olarak bulduğumu söyleyemem, sadece şüphelerim var. Bu yüzden o kişinin ismini telafuz edemem. Sonuçta biz bir takımız… Zheng, eğer ben ölürsem, o kişinin anormal davranışlarına karşı lütfen dikkatli ol…”

Onların kısa randevusu burada bitti. Onlar otele geri döndüklerinde, aralarına mesafe koyarak yürüdüler. Lan asansörden ayrılırken, o etrafında döndü ve Zheng’e bir gülümseme verdi. Zheng bu gülümsemenin içindeki hüznü hissedebiliyordu.

—

 “Lori… çocukluğumdan beri sana aşığım. Ben sözümü tutacağım ve saçlarımız grileşene kadar seni koruyacağım… Lori, ben yapmam…Lan ile aramda hiçbir şey olmadı.”

Zheng yatağında Lori’yi kucakladı ve bu sözleri mırıldandı.

Lori esnedi ve ardından güldü. “… Tabii ki hiçbir şey olmadı. Lan en nazik kızkardeştir. Hehe, onun zaten senden hoşlandığını biliyordum ama senin için benimle savaşacak bir kişi değil o… Sapık, beni terketmeyeceksin, değil mi?”

“Tabiki de…”

’Duygular bir yana, Lan’ın bahsettiği… anormal davranan kişi kim? Xuan? Ya da Zero? Onlar takımın orjinal üyeleri değiller. Eğer çaylakları da içine katarsak, o zaman Yinkong da şüpheli. O herkese karşı soğuk davrandı ama şimdi o da bu takımın bir üyesi… Lan’nın bahsetti kişi kim acaba?’

Zheng, Lori ile uyudu, sonra aniden özel bir his onu uyandırdı, Sanki bir şey olabilecekmiş gibiydi. Zaman geçtikçe, bu his daha da yoğun bir hal aldı..

Zheng artık dayanamadı ve yatağından kalktı. Lori’yi battaniye ile özenle örttü, sonra giyinip odadan çıktı. Oyalanmadan otel dışına çıktı ve bu hissin geldiği yere doğru ilerledi.

Saat şuan 04:00 civarıydı. Alan sessiz ve boştu. Zheng kıyıya doğru koştu ve his giderek güçlendi ama aynı zamanda soluyordu da…

“Lan!”

Kıyıya ulaştığında, uzaktaki küçük bir siyah noktanın suyun üzerinde süzüldüğünü gördü. Bir sebep yokken Lan’ın adını telafuz etti. Sonra o küçük noktaya doğru yüzdü. Sonunda oraya ulaştığında gördü ki, o gerçekten de Lan’dı! O boğularak neredeyse ölmek üzereydi!