Bölüm 297: Sen Hayalet misin?

Çeviri: RassNt  

Chen Ge telefonu kapattı ve kapı kolunu kavradı. Sağ elinde çekici tutarken sol eliyle kapıyı hafifçe araladı. Koridora ışık saçıldı ve basit kapı adeta dünyayı ikiye böldü.

"Kime bakmıştınız?"

Kapıda uzun boylu, ince bir adam duruyordu. Gözleri içine çökmüştü ve derisi pürüzlüydü. Yorgun görünüyordu.

"Uyarmaya geldim." Adam kapıyla arasında belli bir mesafe koymuştu. "Gece burada kalma. Eğer bu yerleşim yerinde kalacaksan bu katta kalma."

"Neden?" Chen Ge adamın ne demeye çalıştığını anlamak istedi.

"Nedenini boşver. Sadece burada gece kalma." Adam iki kez öksürdü ve elini sağ cebinden çıkartarak sanki insanların duymasını istemiyormuş gibi ağzına götürdü. Fısıldadı, "Daha önce bu katta birisi kayboldu."

"Nasıl kayboldu?" Chen Ge temsilciden aldığı bilgileri hatırladı. İkinci kiracı ingilizce öğretmeniydi ve evde gizemli bir şekilde kaybolmuştu.

"Hala vaktin varken git." Adam Chen Ge'yi nezaketten uyarmaya gelmiş gibiydi.

"Bunları nereden biliyorsun? Sen de mi burada oturuyorsun?" Chen Ge vücudunun yarısını gösterirken çekici tuttuğu elini kapının arkasında tutmaya devam etti.

"Evet, yukarı katta oturuyorum ve biraz önce kendi kendine konuşmanı duydum." Adamın üstünde ceket vardı ve ellerini cebinde tutuyordu. Fiziksel olarak zayıf görünüyordu ve dengesizce sendeledi. "En sonunda ayrıldığını düşünmüştüm ama sen eve girdin. Burada gecelemeyi düşünüyorsun sanırım, o yüzden seni uyarmaya geldim."

"Kendi kendime konuşmamı mı?" Chen Ge yutkundu. Şimdiye kadar başka insanlar olsa paniklemeye başlardı. "Bu binada daha önce benzer olaylar oldu mu?"

"Evet, fakat normalde insanlar gündüz vakti gelirler. İlk defa birisi gece vakti ziyarete geldi."

"O insanlara ne oldu?"

"Bazıları delirdi ve bazıları ise kiracı olarak kaldı. Şunu söylemem lazım ki delirenler şanslı olanlardı. Ne de olsa bütün kiracılar ya intihar ettiler ya da ortadan kayboldular."

"Delirmek? Ortadan kaybolmak? Sonları neden farklı oldu?"

"Belli ki bir sebebi var." Adam Chen Ge'ye sağ eliyle yaklaşmasını işaret etti ama Chen Ge buna uymadı. En sonunda adam ona doğru eğilerek fısıldadı, "Duyduğuma göre delirenler burayı gerçek bir acenta aracılığıyla bulurken kiracı olarak kalanlar hayalet acentasını numarasını arayanlar."

"Hayalet acenta mı?" Chen Ge telefonda konuştuğu kızın sesinin konuşma boyunca aynı kaldığını ve tek tanımlanabilen özelliğinin nazik olması olduğunu hatırladı. "Hayalet acenta nedir?"

"Bu hikaye yıllar önce başladı. Buranın yanındaki 304 numarada bir cinayet işlendi. Kurban emlak temsilcisiydi ama şimdiye kadar katil bulunamadı." Adam derin bir nefes aldı ve dikkatini yukarı kata çevirdi. Chen Ge'nin evi dışında her yer karanlıkla kaplıydı, o yüzden adamın neye baktığını anlamadı.

Adam etrafı kontrol ettikten sonra devam etti. "Onun ölümünden sonra bu ev terk dilmiş halde kaldı ama tuhaf şeyler olmaya devam etti. İnsanlar evi görmeye geldiler ama bilgiyi nereden aldıklarını sorduğunda hepsinin cevabı farklıydı. Bazıları internetten gördüğünü söylerken bazıları yol kenarındaki reklamları söyledi ama fakat bazıları ise bilgiyi nereden aldıklarını bile hatırlamadı." 

Adam duraksayarak şaşkın bir şekilde Chen Ge'ye baktı. "Bu arada sen burayı nasıl buldun? Ve... 304 numaralı dairenin yanındaki dairenin anahtarını nereden buldun?"

"Durum biraz karışık." Chen Ge 304 numaraya baktı. "Kapıya telefon numarası bırakıldığını gördüm ve numarayı aradım. Ardından siyah gömlekli, otuzlu yaşlarında bir adam anahtarı bana verdi."

"30 mu? Siyah gömlek mi?" Adam mırıldanırken gözleri iyice açıldı. "O geri döndü!"

Bunu dedikten sonra adam sanki canı pahasına kaçıyormuş gibi üst kata koştu.

"Hey! Hikayeni bitir!" Adam şüpheli davranıyordu ve Chen Ge onu elinden kaçırmak istemedi. Çekici kavradı ve adamın peşinden gitti. Adamın çekici mi gördüğü yoksa sadece üst kata koşmaya mı odaklandığı belli değildi. Bina eskiydi ve sadece sekiz kat vardı. Chen Ge adamı beşinci kata kadar kovaladıktan sonra telefonu çalmaya başladı.

"Dur!" Chen Ge dikkatinin dağılmasına izin vermedi. Altıncı kata kadar takip ettikten sonra nihayet ince adamı yakaladı. "Neden kaçtın?"

"Temsilci otuzlu yaşlardaydı! Öldüğünde üstündeki resmi beyaz gömleği kandan siyaha boyanmıştı!" Adam panik içindeydi ve Chen Ge'nin elindeki çekiç de bu duruma yardımcı olmadı.

Düşündüğüm gibi. Sanırım gördüğüm temsilci ilk kiracıydı. Şimdi asıl mesele kadın temsilcinin de aynı olup olmadığı. Chen Ge'nin telefonu hala çalıyordu ve telefonu çıkardı. İnce adam sanki Chen Ge'ye yakın olmak istemiyormuş gibi korkuluğa yaslandı.

Ekranı açtığında temsilcinin gönderdiği bilgiler ekranda belirdi. İlk resim üçüncü kiracı olan kumarbaza dair bilgilerdi. Chen Ge ekranı en aşağı kaydırdı ve temsilci kumarbazın resmini de gönderecek kadar kibardı.

"Yorgun görünüşlü, çökük gözlü ve sıska cüsseli!" Chen Ge resmi gördüğünde vücudu beyninden daha hızlı hareket etti. Çekici kaptı ve korkuluğa salladı. İnce adamı gördüğünde Chen Ge çoktan bu tahmini yapmıştı. Adam sürekli sağ elini kullanmıştı ve sol elini cebinden asla çıkarmamıştı. O anda Chen Ge bu adamın sol elinin olmadığını tahmin etmişti!

Çekiç korkuluğa doğru indi ve ince adamın vücudu normal olmayan bir açıyla eğilerek yana kaçındı. Karşı koymadı. Yüzünde garip gülümsemeyle korkuluktan atladı ve üçüncü katta kayboldu.

Muhtemelen 304 numaraya kaçtı.

Chen Ge odadan ayrılırken teybi yanına almamıştı. Daha fazla aksilik yaşamamak için ilk önce üçüncü kata geri dönmeye karar verdi. 305 numaraya girip teybi açtığında kendini daha iyi hissetti.

Bu bina kesinlikle ilginç bir yer. Herkes gerçeği söylüyor gibi ama yalan söylüyorlar. Kimseye güvenemem. Chen Ge ince adamla önceki konuşmasını düşündü. Kumarbaz beni ayrılmaya ikna etmeye çalıştı. Neden acaba?

Chen Ge eşyalarını aldıktan sonra telefonunu çıkardı ve ekrana baktı.

Temsilci sadece kumarbazın bilgilerini göndermiş, diğer ikisi yok. Bunu bilerek mi yaptı? Bu insanların çekmeceyle bağlantısı ne? Chen Ge başını sağa sola salladı. Görünüşe göre bu sefer kazandığım meşum tayf oldukça eşsiz bir parça!

Temsilcinin numarasını aradı. Bir eliyle telefonu tutarken diğer elinde hala çekiç vardı.

"İyi akşamlar, bilgiler telefonunuza gönderildi. Nasıl yardımcı olabilirim?" Telefondaki ses son derece nazikti ama zaman gece yarısına yaklaşıyordu!

"Bir sorum daha olacak.

"Lütfen devam edin."

"Pardon ama sen de mi hayaletsin?"