Bölüm 270: Bir Çekiç Darbesiyle Her Şey Çözülür

Çeviri: RassNt  

Doktor üniformalı Chen Ge'yi görünce Gu Feiyu istemsizce bir adım geriledi. Daha sonra hemen kendine geldi ve cevap verdi, "Evet, üçü de benim önümde korku evine bel yıldız verdi. Harika zaman geçirdiklerini ve korku evi oyuncusuna iyi davranmanı umduklarını söylediler."

"Harika zaman geçirmişler öyle mi?" Chen Ge başıyla onayladı. "Pekala, eğlendilerse sorun yok."

"Kardeş Chen, bu iki ziyaretçinin nesi var? İkisi de baygın; her şey yolunda mı?" Gu Feiyu biraz tereddüt ettikten sonra son bir soru ekledi. "Ayrıca öğrencilerin bahsettiği korku evi çalışanı kimdi?"

"Sen bu konuyu kafana takma Xiao Gu. Eğer burada çalışmak istiyorsan bu tarz şeylere alışman gerekecek. Bu arada, ileride belli bir seviyede ilk yardım öğrenmeni istiyorum." Chen Ge Gu Feiyu'dan iki topluluk üyesini taşımasını istedi. "Şimdi, ilk önce onları soyunma odasına kilitleyelim."

"İlk yardım mı? Soyunma odasına kilitlemek mi?" Gu Feiyu soğuk terler içinde kaldı. Bir nedenden ötürü bir tuzağa düşmüş gibi hissetti.

"Onlar ziyaretçi değiller." Chen Ge Xiao Gu'nun kendisini yanlış anlayacağını bildiğinden kabataslak açıklama yaptı, "Yeni Yüzyıl Parkı kendini topluyor ve bu korku evinin devasa tanıtım reklamına bağlı. Bazı insanlar bizim geri dönüşümüzden memnun olmadığı için bizi sabote etmek amacıyla adamlarını yolluyor."

"Oh, öyle mi?" Xiao Gu ciddi bir şekilde başını salladı. "Büyük şehirlerde hayat çok karmaşık."

Xiao Gu Wei Wu'yu taşırken Chen Ge de Kong Xiangming'i sürükledi. İkili Mühürlü Dersliğin girişinde durdu. "Korku evinin içinde hala iki ziyaretçi var. Sağ taraftaki senaryoda olmalılar. Burada dur ve beni bekle. Bir dakikaya geliyorum."

Chen Ge Kong Xiangming'i arkada bıraktı ve kızlar yatakhanesine koştu. Gu Feiyu dersliğin dışında durdu ve bir nedenden ötürü dersliğin içinden birisinin kendisine baktığını hissetti.

"Kardeş Chen beni bekle! Seninle geliyorum!" Tam sağ taraftaki koridora girdiklerinde bir tartışma sesi duydular. Na Na isimli ziyaretçinin siniri hala tepesindeydi. Ayrılma konusunda adama karşı çok sertti. Öfkesi korku duygusunu tamamen etkisiz bırakmıştı.

O ikisi ne yapıyor? Korku evinin içinde kavga mı ediyorlar?

İki ziyaretçi koridorun ortasında duruyordu e etraflarında herhangi bir korku elementi yoktu. Derin bir tartışmaya dalmışlardı ve duracak gibi değillerdi.

"Kardeş Chen, lütfen yavaşla." Gu Feiyu hayalet hikayeleri toplumu üyelerini yarı sürükleyerek yarı çekerek yanında getiriyordu.

"Neden peşimden geldin?"

"Senin için endişelendim, o yüzden yardıma geldim." Gu Feiyu ileri doğru baktı ve konuyu değiştirdi. "İkisi çok sert bir tartışma içinde. Yardıma gidelim mi?"

"Onları tanıyor musun? Nasıl yardımcı olabiliriz?" Chen Ge çekici salladı. Onları kolayca alt edeceğini hissetti. En azından işler tek bir çekiç hareketiyle çözülebilirdi.

"Ama çok hararetli tartışıyorlar, bizim için iyi olur mu? Ne de olsa korku evinin içindeyiz. Eğer insanlar bunu duyarsa itibarımızı etkileyebilir." Gu Feiyu Chen Ge'nin arkasında durdu. Korku evinin içinde bir çiftin tartışmasına kulak misafiri olmak onun için yine de etik görünmüyordu.

"Eğer gerçekten ayrılmak istiyorlarsa bunu yarım saattir uzatmazlardı." Chen Ge deri maskesini tekrar taktı, çekicini aldı ve çifte doğru ilerledi.

Onlara doğru yaklaştığında kızın adamı ittiğini ve Kalem Ruhu'nun bulunduğu yatak odasına girdiğini gördü. Ardından kapıyı kilitledi. Adam kapıya defalarca vurdu. Kadın odanın içinde ağlasa da kapıyı açmadı.

"Yan Na Na!" Kadın kapıyı ve pencereleri kapatmıştı. Adamın pencerenin dışından onun ismini haykırdı ama kadın bu ilişkiyi bitirme konusunda ısrarcı görünüyordu.

"Chen Ziming, zamanında bir korku evinde tanışmıştık, ilişkimizi yine bir korku evinde bitirelim tamam mı? İki yıl, altı ay ve bir gün, bana verdiğin her şey için teşekkürler."

"Benden neden ayrılmak istediğini gerçekten anlamıyorum! Senin için iyi değil miyim?"

"Sen çok iyisin; hepsi benim hatam. Tatmin oldun mu?"

Tartışma bütün hararetiyle devam ederken Chen Ge'nin kulaklarını tırmaladı. Çekici yerde sürükleyerek ilerlerken hızlandı. Ayak sesleri koridorda yankılandı. Kapının dışındaki adam Chen Ge'yi gördü. Açıkçası biraz korkmuştu ama öfkesi korkusunu tamamen bastırmıştı. Hatta Chen Ge'nin yaklaştığını görünce onları rahatsız eden Chen Ge'ye bütün öfkesini kusmak istedi.

Parmağını ona doğrulttu ve tam dudaklarından kelimeler dökülmeye hazırlanırken Chen Ge aniden ileri fırladı ve çekici kapının kilidine indirdi!

Ahşap kapı parçalandı ve kilit duvara fırlayarak gevrek bir ses çıkardı.

Çift tamamen afallamıştı, özellikle bir şeyler söylemeye hazırlanan adam. Çekiç havada süzülürken havanın yırtılma sesini net bir şekilde duymuştu. Dudakları kapanamadı. Adam Chen Ge'nin deri maskesine baktı ve gözleri titredi. Vücudu beyninin emirlerini dinlemeyecekti.

Kadın ağlamayı bıraktı ve çığlık atmaya başladı.

Adam yatak odasına girmeye çalıştı ama bacakları hareket etmiyordu. Kulakları uğuldadı ve birkaç adım geriye sendeleyerek vücudu duvara zayıfça yaslandı.

"Ziming!" Kadın adamın omuzlarından tutmak için koştu. Bu sefer adamı Chen Ge'den korumak için önünde kalkan oldu.

Chen Ge çekicini kapıda yarattığı delikten çıkardı ve utanmış hissetti. Çekici son zamanlarda o kadar fazla kullanmıştı ki artık gücünü ölçülü kullanmayı unutmuştu.

Beceriksizce öksürdükten sonra deri maskesini çıkardı. Şok içindeki ziyaretçilere baktı ve kendilerine gelip öfkeleri yükselmeden önce konuştu, "Tehlike ortaya çıktığında partnerinin ilk düşüncesi kaçmak değil odaya yanına girmek oldu. Bu onun seni ne kadar önemsediğini gösteriyor."

Chen Ge daha sonra tökezlemiş erkek ziyaretçiye döndü, "Sen yere düştüğünde partnerin her şeyi bir kenara bırakıp san yardıma geldi ve sana kalkan oldu. Eğer böyle iyi bir kadını kaybedersen hayatının sonuna kadar pişman olursun."

Kanlı gömleği rüzgarla dalgalanan Chen Ge yüzünde bir gülümsemeyle onlara ayağa kalkmalarına yardım etti.

"Siz birbirinizi seviyorsunuz. Ne olursa olsun, buna sahip olduğunuz sürece yeterli olacaktır." Chen Ge çekici bir kenara koydu. "Eğer bana inanmıyorsanız test etmek için küçük bir oyun oynamayabiliriz."

İki ziyaretçi yerden kalktı ve Chen Ge onları sandalyelere oturttu. Parmakları birbirine dolandı ve avuçlarında bantla tutturulmuş bir tükenmez kalem vardı.

"Bu korku evi yıllardır açık, o yüzden bazı şeyler kendi kendine ruh kazandı. Bu tükenmez kalem onlardan birisi. Kalbinizde cevap bulmak istediğiniz soruyu sorabilirsiniz, size cevabı verecektir."

Çift, Chen Ge'nin yarattığı şoktan daha yeni uyanabilmişti. Birbirlerinin gözüne baktılar ve avuçlarının temas ettiği noktada bir sıcaklık hissettiler. Uzun bir süre sonra nihayet Kalem Ruhu oyunu başladı. "Kalem Ruhu, Kalem Ruhu, önceki hayatımdan benim ruhumsun ve ben bu hayatta senin ruhunum. Bu dünyada ikimizin de en sevdiği kişi biz miyiz?"

Chen Ge gözlerini çiftten kaçırdı. Kalem Ruhu'na ipuçları verdi; bu ikisini bir an önce yollaması gerekiyordu. Saniyeler sonra tükenmez kalem hareket etmeye başladı ve iki ziyaretçi de birbirlerinin gözlerindeki şaşkınlığı gördüler.

Kalem hareket etmeye başladıktan sonra kağıda bir kelime karaladı. "Evet."

Kalem Ruhu'nu gönderdikten sonra oyun resmi olarak sona erdi ama iki ziyaretçi el ele tutuşmaya devam etti.

"Ziming..." kadın yumuşak bir sesle özür diledi ve adam onu kucaklamak için hamle yaptı.

"İleride seninle daha fazla zaman geçireceğim!"

"Ben de daha anlayışlı olmalıydım."

"Sorun yok tatlım."

"İşiniz çözüldü mü?" Chen Ge'nin çekici tutan elindeki damarlar belirginleşti. Sabrı taşıyormuş gibi davrandı.

"Patron, sana sorun çıkardığımız için özür dileriz." Ziyaretçiler en sonunda ayrıldılar. Özür dilediler ve Chen Ge'ye bolca teşekkür ettiler.

"Eğer ikiniz benim korku evimde tanışmamış olsaydınız pek umusamazdım." Chen Ge çekici bir kenara koydu. "Hayatınızda bol şans. Hiçbir pişmanlığınız olmasın."

"Olmayacak!"

Ziyaretçileri gönderdikten sonra Xiao Gu şok olmuştu. Chen Ge'nin kapıya çekiçle vurmasıyla birlikte polisi aramak için telefonuna uzanmıştı. Ama bu son onu şaşırtmıştı.

"Kardeş Chen, sen harikasın."

"Oyalanmayı bırakalım. Yukarı çık ve alet çantasını getir, şu kapıyı tamir etmemiz lazım."