Bölüm 103: Tek Hayatta Kalan

Çeviri: RassNt  

Müfettiş Lee sesini alçalttı ve tekrar gerildi. "Bana tane tane anlat, neler oluyor?"

"Bu sefer kesinlikle bir cinayet değil. Sadece onunla ilgili bilgilere bakmak istiyorum."

"Dalga mı geçiyorsun? Bu tarz hassas bilgileri halktan birisiyle paylaşabileceğimizi mi sanıyorsun? Eğer başka bir şey yoksa kapatıyorum."

Müfettiş Lee telefonu kapattıktan sonra Chen Ge biraz çaresiz hissetti. Tam ne yapacağını düşünürken telefonu titredi. Müfettişten bir mesaj gelmişti. "Vaka kesinlikle halk ile paylaşılmaz ama öğleden sonra saat 7-8 gibi gelebilirsin ve eğer durum ciddiyse dosyaya bakman için sana yardım edebilirim."

Chen Ge mesajı okuduktan sonra hemen olayı anladı. Muhtemelen ofiste çok fazla insan vardı ve etrafta bu kadar insan varken yardım etme sözü verememişti.

"Amca Lee, Mu Yang Lisesi ile ilgili herhangi bir kayıt var mı? Okulun kapanmasına sebep olan şey neydi? Ve orada neden bu kadar fazla doğaüstü olay söylentisi çıktı?"

Biraz geçtikten sonra müfettişten cevap geldi. "Okul, bir krematoryumun üstüne inşa edilmiş, o yüzde arazisi çok ucuzmuş. Fakat tabular yüzünden kimse orayı satın almak istememiş. Daha sonra soyadı Chen olan oldukça kısa ve bodur yaşlı bir adam tarafından satın alınmış. O alana özel bir yetimhane inşa etmiş.

"Birkaç yıl sonra Jiujiang'da çocuk bakımıyla ilgili toplumsal bir kuruluş inşa edilince bu yaşlı adam uygun yaştaki çocukları hükümet destekli bakım evine transfer etmiş. Yani yetimhanede bir miktar yaşı büyük çocuk kalmış. Bu çocukların eğitim problemini çözmek için yaşlı patron birçok okulu ziyaret etmiş ama hiçbiri onun isteğini kabul etmemiş.

"Seçeneği kalmayan adam ders kitapları satın alarak çocuklara kendi eğitim vermeye başlamış. Bu hikaye yerel haberlerden duyulmuş ve hükümet kanadından konuyla ilgili hamle gelmiş. Bir dizi tartışmaların ardından yetimhane Mu Yang Lisesine dönüştürülmüş ve bu yaşlı adam tarafından alınan bu çocuklar da okulun ilk öğrenci grubu olmuş."

Chen Ge mesajı okuduktan sonra Mu Yang Lisesinin böyle karmaşık bir tarihinin olmasına şaşırdı. "Müfettiş Lee, ilk postada kaç tane öğrenci olduğunu bulabilir misin? Bu tarz bir bilgi var mı elinde?"

Yirmi dakika sonra Müfettiş Lee onu doğrudan telefonla aradı. "Xiao Chen, şu an dosyalama odasındayım. Mu Yang Lisesi ile ilgili birçok dosya, dava çözüldüğü için şehir karakolu tarafından alınmış."

"Xu Amca, sadece tek bir şeyi teyit etmem lazım. İlk öğrenci grubunda Chen Yalin ve Wang Xin isminde kızlar var mıydı?"

"Bir bakayım." Müfettiş Lee dosyaları karıştırdıktan sonra cevap verdi. "Mu Yang Lisesi ilk inşa edildiğinde yirmi beş öğrenci vardı ve hepsi de yaşlı adamın yetimhanesinden kalmaydı."

"Yirmi beş mi?" Bu sayı üniforma sayısıyla eşleşmese de çok yakındı.

"Öyle, fakat..." Müfettiş Lee tereddüt etti. "Hayatta kalan tek biri var, senin bahsettiğin Wan Xin isminde bir kız."

"Diğerleri bir çeşit kaza mı geçirmiş?"

"Ne yazık ki ilk başta Chen Yalin bilinmeyen bir nedenden yatak odasında kendini asmış ve onun oda arkadaşı olan Wan Xin dışında diğer yirmi üç öğrenci bir okul gezisinde otobüsün yoldan çıkmasıyla baraja düşmüşler. Sürücü de dahil hepsi ölmüş."

"Bir tanesi hayatta kalan yirmi beş kişi." Chen Ge yirmi dört üniformayı düşündü ve neden yirmi dört öğrencinin başıboş ruhlarının dersliğe geri döndüğünü yavaş yavaş anlamaya başladı. Orası onlar için çok daha derin bir anlam taşıyordu, orası onların evleriydi.

"Başka bir şey var mı? Eğer yoksa işe geri dönmem lazım." Müfettiş Lee ona büyük bir iyilik yapmıştı.

"Son bir soru, hayatta kalan çocuk ile iletişim kurmamın bir yolu var mı?" Chen Ge bu Wang Xin isimli kişinin Kalem Ruhunun aradığı kişi olduğunu teyit etmişti.

"Wang Xin, Chen Yalin olayından sonra travma geçirerek hastaneye kaldırılmış. Bunun ardından bazı aileler tarafından evlat edinilmiş. Daha fazla bilgiyi evlat edinme sitesinden bulabilirsin. Wang Xin'in davası eşsiz olduğunda onunla ilgili hala kayıtlar olabilir."

Chen Ge telefonu kapattıktan sonra müfettişin önerisini yerine getirerek internet sitesine girdi. Yarım saatlik araştırmanın ardından Wang Xin'in ismini buldu, onu evlat edinen kişi Bayan Gu isimli biriydi.

Bayan Gu'nun profiline tıklayınca forumda yardım istemek amaçlı birçok gönderi paylaştığını fark etti. Chen Ge bu kadın hakkında daha fazla bilgi kazanmak istemişti ama onun gönderilerine bakınca yüz ifadesi değişti.

Wang Xin bir çeşit psikolojik hastalığa yakalanmıştı ve Bayan Gu profesyonel yardıma başvurmuştu. En sonunda Gao soy isminde bir doktor ona yardımcı olmuştu.

Bu Doktor Gao'nun öz geçmişi profilinde net bir şekilde yazıyordu: Kıdemli psikolog, Jiujiang Tıp Üniversitesinde daimi eğitmen.

Böyle bir rastlantı olabilir mi? Chen Ge bir an tereddüt ettikten sonra Gao Ru Xue'nin babasını aradı.

"Alo?"

"Doktor Gao, ben Gao Ru Xue'nin arkadaşıyım. Geçen gece bir oğlanın durumu ile ilgili konuşmuştuk."

"Oğlanın durumu iyi mi?"

"O konuda emin değilim ama aramamın nedeni farklı." Chen Ge biraz düşündü ve dürüstlüğün en iyi yöntem olacağına karar verdi. "Wang Xin isimli bir hastanız oldu mu hiç?"

Doktor Gao şaşırmıştı. "Bunun nereden bildin?"

"Wang Xin'in psikolojik probleminin sebebini biliyorum ve onu kurtarabilirim. Lütfen onun adresini verebilir misiniz?"

"Onu kurtarabilir misin?" Doktor Gao onun talebini hemen geri çevirdi. "Üzgünüm ama hastalarımın bilgilerini veremem."

"Doktor Gao, Wang Xin derin bir acı içinde. Onun uzman doktoru olarak ne kadar acı çektiğini çok iyi biliyor olmalısınız. Korku ve kabuslar ona işkence ediyor olmalı. Lütfen bana bir şans verebilir misiniz?"

Doktor Gao uzun süre sessizlikten sonra iç geçirdi. "Peki şöyle yapalım. Ben de sana eşlik edeceğim. Fang Hwa konutlarının kapısında buluşacağız."

"Tamam, orada görüşürüz!" Bu, Chen Ge'nin alabileceği en iyi sonuçtu.

Kırk dakika sonra Chen Ge nihayet Gao Ru Xue'nin babasıyla bizzat yüz yüze gelme fırsatını buldu. İyi vücutlu ve cazibesi olan orta yaşlı bir adamdı. Basit tanışma faslının ardından Doktor Gao onu büyük binalardan birine götürdü.

"Gerçekten de Wang Xin'in durumunu çözebilir misin?" Doktor Gao en çok bununla ilgileniyordu.

"Onun hastalığının sebebini biliyorum, o yüzde çözebileceğime dair şansımın yüzde elli olduğunu düşünüyorum."

"Bu oldukça yeterli, o kız özel bir hasta. Anti-depresan ve ilaçlar pek işe yaramıyor, basitçe başka belirtiler de bulamadım."

İkili asansöre binerek 14. kata çıktı. Kapılardan biri açılmıştı. Doktor Gao gelmeden önce hastanın ailesine haber vermişti.