Bölüm 99: Sessizce Sana Bakıyor

Çeviri: RassNt  

Atak sesleri hızlandı, sanki birisi bir çeşit korkunç varlıktan kaçıyordu. Chen Ge derslikten çıktığında bu seslerin sahibini gördü. 1.80 boyundaki Zhu Jianing kızlar yatakhanesinden çığlıklarla kaçıyordu. Yüzünün rengi atmıştı ve deli boğa gibi koridorda koşuyordu.

Ne oluyor? Kaçtığı yöne bakınca muhtemelen kızlar yatakhanesinde korkutucu bir şey ile karşılaşmış ama orada korkutucu bir şeyin olmaması lazımdı. Daha Chen Ge'nin bir şey yapmasına gerek kalmadan adam korkudan deliye dönmüştü bile. Bu durum Chen Ge'ye bir çaresizlik hissi verdi.

Hiçbir şeyden korkmadıklarını söylemediler mi? Senaryoya girerken çok sakindiler? Niye tavşan gibi koşuyor? Chen Ge onların bu yeni açılan senaryoda ne ile karşılaştıklarını bilmiyordu. Güvenlik için adamı durdurmaya ve detay almaya karar verdi.

Kızlar yatakhanesinden çıkan Zhu Jianing daha nefes bile almaya fırsat bulamadan mühürlü derslikte bir gölgenin hareket ettiğini gördü!

Okul üniformaları canlandı mı? Hemen zihninde bu düşünce belirdi. O kadar hızlıydı ki kendini durduramadı. Dersliğin kapısına geldiğinde derslikten kanlı bir gölgenin dışarı sızdığını gördü. Zhu Jianing için zaman durmuştu. Bakışları bu kişinin yüzüne geldi, yüzü birçok farklı yüzün birbirine dikilmesinden oluşmuştu ve korku, dehşet ve acı gibi duyguların her biri vardı.

Dersliğin güvenli olmadığını biliyordum! Kendini durduramayan Zhu Jianing hemen doğruca koridor duvarına çarptı. Vücudundaki acıya aldırmadan kendini duvardan itti ve dönerek koştu!

Acı ve korkunun karışımı zihnini afallattı. Nereye gittiğini anlamadan ilk gördüğü çıkışa daldı. İçeri girdiğinde buranın bir tuvalet olduğunu anladı.

Niye kendini tuzağa düşürdü? Chen Ge bu adamın kızlar yatakhanesinde neyle karşılaştığını iyice merak etmişti. Ayrıca neden tek başına? Arkadaşı nerede?

Biraz düşündükten sonra en iyisinin doğrudan adamdan bilgi almak olduğuna karar verdi. Yüzündeki deri maskeye dokunduktan sonra tuvalete girdi. Zhu Jianing içeri girdiğinde yanlış yere girdiğini anlamıştı ama artık yapabilecek bir şey yoktu. Hemen rastgele dördüncü kabini açtı ve içeri saklandı.

Avuçlarıyla ağzını sıkıca kapattı ve kaslı vücuduyla tuvaletin içinde büzülürken kalbi hızlandı ve göz bebekleri gergin bir şekilde kımıldandı. Zhu Jianing gerçekten de korkmuştu. Kalem Ruhu oyunu oynarken Fei Youliang'ın karşısında oturuyordu ve arkadaşı analiz yapmakla meşgul olurken Kalem Ruhunun onu arkasında yavaş yavaş ortaya çıktığını görmüştü. Kadının şişkin suratı zihninde belirince o da ciğerlerine hava gitmediğini hissetti.

O bir oyuncu değildi! Bu Korku Evi hayaletli! Oyuna başlamadan önce yatağın altı da dahil odanın her yerini aramışlardı. Odada kimsenin saklanmadığına emin olmuşlardı, o perişan kadın bir anda ortaya çıkıvermişti!

Bir hayalet olmalı! Kadının yüzü Zhu Jianing'in zihninden çıkmıyordu. Gözlerini kapatınca bile kadının urganda asılı bir şekilde sallandığını görebiliyordu. Duvara doğru son derece çaresiz bir halde yaslandı. Tuhaf bir şekilde ifşa olmuş gibi hissetti.

Youliang hala o odada. Hayalet onun omuzlarında duruyordu. Böyle bir sahne gerçek hayatta olamaz, değil mi? Zhu Jianing derin derin nefes aldı. Oksijen eksikliğinden sersemlediğini hissetti.

Dışarıdaki insanlarla iletişim kurmalıyım, bu Korku Evi problemli. Kendi kendine korkmaması gerektiğini söyledi ama kasları titriyordu. Sırt çantasını bir süre karıştırdıktan sonra telefonunu buldu.

"Xiao Zhu? Neden beni aradın? Video işini hallettiniz mi?" Telefonun diğer tarafından orta yaşlı kısa adamın sesi geldi.

"Kardeş Yuan, lütfen yardıma gel! Bu Korku Evinde gerçek hayaletler var!" Zhu Jianing'in sesi ağlamaklıydı. "Daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum. Kim bilir burada kaç tane hayalet vardır."

"Korku Evlerinde hayaletin olması normal değil mi?" Orta yaşlı adam onun şaka yaptığını düşündü.

"Oyuncuların oynadığı hayaletlerden değil gerçek hayaletler!" Zhu Jianing hemen cevap verdi. Sesinin duyulmaması için yüksek sesle bağıramadı.

Orta yaşlı adam nihayet durumun ciddiyetini anlamıştı. "Telefonu Youliang'a ver, onunla konuşacağım."

"Kardeş Liang hayalet tarafından ele geçirildi, hala lanetli yatak odasında hapis kalmış durumda."

"Ele geçirilmek mi?"

"Kendi gözlerimle gördüm, hayalet onun omuzlarında duruyordu. O asılı bir hayaletti, yüzü mor ve beyazdı ve gözleri yuvalarından çıkmıştı!"

"Omuzlarında mı duruyordu? Çalışanlar tarafından saldırıya mı uğradığınız? Tamam! Şimdi geliyoruz!"

"Çalışanlar değil, gerçek hayalet. Korku Evinin içinde çalışan yok..." Zhu Jianing daha sözünü bitiremeden tuvaletin girişinde ayak sesleri duydu. "Hayalet mi geldi!?"

"Ne diyorsun sen? Alo?" Orta yaşlı adamın sesi telefondan duyuldu. Hayaletin dikkatini çekmekten korkan Zhu Jianing hemen telefonu kapattı.

Umarım duymamıştır. Lütfen beni bulamasın, bir daha buraya gelmeyeceğim. Zhu Jianing telefonu yerine koydu, eğildi ve kabinin ahşap kapısına gözlerini dikti.

Karşısındaki kapının ne zaman açılacağını bilmiyordu ve kapının ötesinde ne olduğundan habersizdi. Kapının arkasında korkutucu kadının yüzüne ya da okul üniformasının dalgalandığına dair aklında korkutucu görüntüler oluştu.

Ne yapacağım? Kardeş Yuan, lütfen çabuk gel! Adam kendi kendine dua etti. Ayak sesleri giderek yakınlaştı!

GICIRRTT...

Birinci kabinin kapısı açıldı. Eski ahşap kapının gıcırtısı yüksekti ve Zhu Jianing'in korkuyla nefesini tutmasına neden oldu. Ufak bir aranın ardından ikinci kabinin kapısı açıldı.

Geliyor! Uzun bir aranın ardından da üçüncü kabinin kapısı açıldı.

Tam yanımda! Şimdi bu kapıyı açacak! Zhu Jianing'in vücudundaki bütün kaslar gerildi. Korku ve dehşet hissi akıl sağlığına işkence ediyordu. Zaman ilerledi ama garip şekilde dördüncü kabinin kapısı açılmadı. Yarım dakika boyunca bekledi ve kapı hala hareketsizdi.

Gitti mi? Bütün cesaretini toplayarak kapıyı hafifçe araladı. Dışarıda hiçbir şey yoktu. Gerçekten gitti mi?

Kapıyı yavaşça itti ve gerçekten de dışarıda kimse yoktu. Şanslıyım. Neredeyse fark edilecektim.

Rahat bir nefes alan Zhu Jianing orta yaşlı adamı tekrar aradı. Telefonunun ışığı parladığında ekranda bir şeyin yansıdığını gördü. Arkasına baktı ve üçüncü kabinin kapısının üstünde yamalı bir yüz sessizce onu izliyordu.