Çevirmen: Litlover 

Ning Xi, öksürüğünden kurtulmaya çalışırken adama kötü bir zorbaymış gibi baktı.

"Heh.." Lu Tingxiao bu küçük ifadeyi görünce gülmeye başladı. Neşesi gözlerinden okunuyordu.  Sigarayı izmaritini söndürdü ve tekrar eğilip başını yatırarak kızın dudaklarına yapışmadan önce ağzındaki dumanla yanaklarını şişirdi.

Ning Xi bilinçsizce kaçmaya çalıştı ama bir el onu kıvrımlı belinden yakaladı ve kısık bir ses kulağına kışkırtıcı bir şekilde fısıldadı, "Bu defa boğulmayacaksın."

Böyle söyledikten sonra, yoğun tütün aromalı bir öpücük onun bilincini tamamen içine çekti...

Ning Xi, sersemleyene kadar öpülmüştü. Zihni karmakarışıktı, bulutların arasında gibiydi.

Tek anladığı, onu tek koluyla tutan bu adam sigaradan daha zararlıydı.

Bir patırtıyla, arkasındaki koltuk geri çekildi ve sonrasında hissettiği yalnızca adamın ateşli vücuduydu.

Nefesi yavaşca kesiliyordu ve Ning Xi giderek bilincini daha çok kaybediyordu, en sonunda derinlere gömüldü.

Ondan herhangi bir tepki gelmediğini görünce, Lu Tingxiao kafasını hafifçe kaldırdı ve kızın düşüncesizce uyuyor olduğunu gördü. Hatta biraz da horluyordu!

Lu Tingxiao'nun kırmızılaşan dudakları hemen normal rengine döndü ve kalbindeki öfkesi tamamen kayboldu.

Gerçekten saçmalıyordu, sarhoş bir insana kızarak neyi amaçlıyordu ki...

Sadece üç gün olmuştu.

Tanıştıklarından bu yana yalnızca üç gün geçmişti.

Neden bu kadar aceleci davranıyordu?

Bu kıza karşı hissettikleri tamamen mantıksızdı.

Onu ilk gördüğünde, kaybettiği bir şeyi bulmuş gibi bir hisse kapılmıştı.

İlk kez karşılaşmış olmalarına rağmen sank eski bir arkadaşını görmüş gibi hissetmişti.

O barın deposunda gözü ona takıldığında, hayatında çok özlediği bir şeyi bulmanın verdiği duyguyla dolmuştu içi, sanki farkında olmadan kaybettiği bir hazineydi o.

Tam da şu an tamamen ona sahip olmak istiyordu.

Fakat onu kaybetmek de istemiyordu bu yüzden beklemeliydi.

Lu Tingxiao arkadan bir yastık ve bir battaniye aldı, klimanın derecesini de ayarladı, sonra kızın yanına uzanıp onu alnından öptü.

"İyi geceler, ufaklık."

Ertesi sabah.

Ning Xi sıcak bir kucağın içinde uyandı.

Gözlerini ovalamak için bir elini kaldırdı, başının üstündeki camdan yeşil yapraklar görünüyordu.  Parlak güneş ışığı yapraklar arasındaki boşluklardan sızıyordu ve vücudunu ısıtıyordu.  Hatta kuş cıvıldamaları bile melodikti.

Peki ya o neredeydi?

Etrafındakileri gözleriyle taradıktan sonra, arabada uyuduğunu farkedince şaşırdı. Daha doğrusu, Lu Tingxiao'nun kucağında uyuyordu.

Bu. Neyin. Nesiydi!

Ning Xi telaş içinde kalktı ve o telaşla kafasını arabanın tavanına vurdu-canı o kadar acıdı ki acı içinde dişlerini gıcırdattı.

O...Lu Tingxiao...arabada...

Kahretsin, dün gece neler olmuştu? Neden uyandığı andaki gibi bir pozisyondaydı?

Gözlerinin önündeki sahneyi yanlış anlamamak imkansızdı!

"Ne düşünüyorsun?"

Ning Xi parmağını endişe içinde ısırdı, zihni karmakarışıktı.  Refleks olarak cevap verdi: "Dün gece sarhoşken uğursuz şeytan kralla arabada birlikte olup olmadığımı düşünüyorum, bu öylesine korkunç ki..."

"Uğursuz şeytan kral..arabada birlikte olmak.? Eğer senin söylediğin gibi olsaydı, sence de bu sabah senin için oradan oraya zıplamak ve çocuk gibi taşkınlık yapmak zor olmaz mıydı?  Adamın sesinden, öfkesini zaptetmeye çalıştığını ve dişlerini gıcırdattığını anlayabilirdiniz.

"AH-" Ning Xi çok geç olsa da Lu Tingxiao'nun çoktan uyanmış olduğunu farketti.  O kadar korktu ki olduğu yerde zıpladı, neredeyse başını bir kez daha vuracaktı.  Neyseki, Lu Tingxiao buna hazırlıklıydı ve eliyle kızın başını korudu.

"Bay.. Bay Lu.."

"Bana ismimle hitap et." Lu Tingxiao'nun siniri hafiften yatışmıştı.

Ning Xi ,mesafe koymaya çalışırken Bay Lu ; ondan korktuğu zamanda Efendi Lu diye seslenirdi.  Ve o bunu hiç ama hiç sevmiyordu.

Ning Xi yanlış anlayıp anlamadığından emin değildi ama sanki Lu Tingxiao'ya tek bir gecede bir şeyler olmuştu.