Çevirmen: Litlover

Lu Jingli öksürdü, "Şey, bence bu çok garip değil. Ning Xi, yurtdışında çıktığı insanların hiçbiri ile ciddi düşünmedi.  İşi bittiğinde, tereddütsüz onları terkederdi.  Fakat bu Su Yan denen adam muhtemelen onun gerçekten sevdiği tek adam."

Lu Tingxiao'nun yüzü bu açıklamadan sonra daha da kötü oldu.

Lu Jingli'nin bir anda dili tutuldu.  İçten içe şöyle düşündü, daha birlikte bile değiller, ne hakla kızın çıktığı herkesi katletmek zorunda ki?

"Abi, eğer ayrılmamaya hazırsan ve onun sana aşık olmasını bekleyeceksen, en azından önce onu Altın Çağ'a getir. Rakip yapımcıda çalışıyor olması o kadar saçma ki! Bildiğim kadarıyla, kızcağız orada Ning Xuelu'nun zorbalığına maruz kalıyor!" Lu Jingli homurdandı.

Lu TingXiao, Küçük Hazineye sarıldıktan sonra sessizleşen kızı anlaşılmaz bir ifadeyle izledi, "Henüz zamanı gelmedi."

Sonunda eve vardıklarında, tam arabadan iniyorlarken bir sorunla karşılaştılar.

Ning Xi kenarda duran beyaz parlak spor arabayı farketti ve gözleri aç bir kurt gibi açıldı.  Arabaya yapıştı ve  bir anda yüz ifadesi sanki hayalindeki adamı bulan küçük bir kız çocuğu gibi değişti, "Oh! Küçük Beyaz! Hayatım!"

Lu Tingxiao'nun yüzü öfkeden trafik lambası gibi renkten renge giriyordu.

Onu alıp getirmek için o kadar zorlanmıştı ki, hatta kadınlar tuvaletine girerek kendi itibarını bile riske atmıştı.

 Fakat, o hiçbir şekilde minnet göstermemişti ve hatta onu uğursuz şeytan kral diye adlandırmıştı.  Şimdi bu kız gerçekten bir arabaya sarılıp ona hayatım  mı diyordu?

"Hahahah.. Abi, tabi ki bir arabayı kıskanmayacaksın öyle değil mi! Bu arabayı neden çıkarmak zorunda olduğunu şimdi anladın mı? Küçük Xixi yurtdışındayken yarış arabalarına bayılırdı ve aslında yarış işinde de çok iyiydi! Elbette ki dünyanın bir numaralı spor arabasına karşı koyamazdı!" Lu Jingli abisinin talihsizliğini içten içe haz alarak seyrediyordu.

Fakat, birden Lu Tingxiao'dan daha kötü durumda olan birisinin olduğunu farketti.

Küçük Hazine.

Kendi kişisel takma adı olan 'hayatım' ifadesinin bir arabaya söylenmesi onu neredeyse gözyaşlarına boğacaktı.

Bu sırada bütün sorunun kaynağı olan Ning Xi hala büyük bir aşkla arabaya dokunmaya devam ediyordu, "Sevgilim çok çok çok çok havalısın...Tam anlamıyla karşı konulmazsın! Seninle evlenmek istiyorum!"

Lu Tingxiao'nun parmakları çatırdadı ve bir anda içi küfretme isteğiyle doldu.

Kendisi teklif ettiğinde sanki öfkeli vahşi bir yaratıkmış gibi davranmıştı ve şimdi hanımefendi lanet olası bir arabaya evlilik teklifi mi ediyordu gerçekten?

Lu Tingxiao kollarını sıvadı, "Yaşlı Zhang bana bir çekiç getir."

Nefessiz kalana kadar gülen Lu Jingli bir anda olduğu yerde zıpladı, "Yapma! Abi, Sakin ol! Bu araba neredeyse 2 milyar yuan! Eğer istemiyorsan bana ver o zaman! Hemen buradan götürürüm onu, hemen şimdi! Bir daha asla gözün görmez söz veriyorum sana!"

O böyle söylerken, Lu Jingli'nin tüm dünyası ters döndü çünkü narin görünümlü Ning Xi onu omuzlarından tutup savurmuştu.

"Kim benim Küçük Beyazıma dokunmaya cüret ediyor!" Ning Xi'nin güzel yüzü şu anda tanrıları bile öldürecek derecede tehlikeli bir niyetle doluydu.

Lu Jingli yaralanmış belini tuttu, "Efendim, lütfen bana kıymayın, yanılmışım..."

Sanki bu kız deneyimli bir judocuydu.  Onun tarafından savrularak hayatının yarısını kaybetmiş gibi hissetti.

Tehlikeden kurtulduktan sonra, Ning Xi hemen sürücü koltuğuna daldı ve direksiyona sarıldı, "Küçük Beyaz, korkma..."

"Efendim, bu..." Sürücü koltuğuna sıkışan yaşlı Zhang şok olmuştu.

Lu Tingxiao kaşlarının ortasını havaya kaldırdı ve ona gitmesini söyleyen bir işaret yaptı.

Oğluna baktı, "Küçük Hazine geç oldu. Şimdi git ve uyu."

En sevdiği insanın sevgisini kaybetmenin verdiği duyguda boğulan Küçük Hazine, başını hemen iki yana salladı.

Lu Tingxiao kızmadan sakince konuştu, "Şunu bilmelisin ki kızlar en çok önemsedikleri insanların, kendilerinin en kötü taraflarını görmelerini istemezler."

En çok önemsedikleri insan...

Küçük Hazine birkaç saniye çok derin düşüncelerdeymiş gibi göründü, sonra itaatkâr bir şekilde döndü ve gitti.

Lu Jingli'nin gözleri pörtledi, "Abi, utanmaz adamın tekisin! Çocuklara yalan söylüyorsun!"

"Başka bir şey var mı?"

"Elbette, umarım cehennemde cayır cayır yanarsın!"

Sevgili abisinin soğuk bakışları kemiklerini delip geçti.

"İyi, ben gidiyorum, ben gidiyorum..." Lu Jingli gitmeden önce kuşkuyla arkasını dönüp onlara baktı.

Bu ikiliyi o spor arabayla bırakmak, hiçbir şey olmayacaktı, tabi olmayacaktı...