Çeviri: Miyav Miyav Düzenleme: Kharsmi

Ning Xi birkaç kere öksürdü. Lu Tingxiao tarafından kesinlikle bir yenilgiye uğratılmıştı. Hızlıca açıklamaya çalıştı, “Şaka yapıyordum... Sadece bir şakaydı.”

Lu Tingxiao seriye bağlamış şekilde anahtarları vermişti. Başka bir anahtar daha uzattı, “Buradan taksi çağırmak kolay değildir. İşe gitmen zahmetli olur. Bu arabayı kullan.”

Ning Xi: “…”

Neden…

Kısa bir süreliğine kalıyor olmasına rağmen neden kapana kısılmış gibi bir his vardı içinde?

Uh, hayır, kapatılmış olması için alıkonulması gerekiyordu. Ne tür bir ‘sugar daddy’* evinin bütün anahtarlarını ve oğlunu verirdi ki…

D.N: Genç kızlarla birlikte olmak için imkanlarını kullanan yaşlı erkeklere sugar daddy denir.

Iım, bu kesinlikle yeni evli çift hissiydi.

Birden Lu Tingxiao’nun tanıştıkları gün ona yaptığı teklifi hatırladı.

Erkekleri anladığını söyleyecek kadar kendine güveni vardı. Ama karşısındaki adam en yüksek derecedeki güvenlik sistemine sahip bir bilgisayar gibiydi. Nasıl birisi olduğunu anlayamıyordu.

Bir anlık zayıflık yüzünden aynı evde kalmayı kabul etmesinin şansa mı yoksa felakete mi dönüşeceğini kestiremiyordu.

Küçük Hazine o akşam kötü haldeydi. Her olasılığa karşılık Ning Xi yatağında Küçük Hazine’ye eşlik etmişti.

Gecenin geç saatlerinde.

Odanın kapısı yavaşça açıldı.

İçeriye yavaş adımlarla bir adam girdi ve yatağın başında durdu.

Bir kadın gece labasının ılık parıltısının altında uyuyordu. Küçük Hazine’yi severken birden durdu, nefesi hafifti, sıcak bir ifadesi vardı. Yumuşak dudakları yazın açan kiraz çiçeği gibiydi, dile getirilmemiş bir davetiye gibi açıldı dudakları...

Bir an sonra, koyu bir gölge aniden ışık parçalarının üstüne düşmüştü çünkü adamın silüeti gittikçe yaklaşıyordu o pembe...

Nefesini hissedebilecek kadar yaklaşmıştı ona. Kolay bir hamleyle ödülüne ulaşabileceği için kendini bunu yapmamak için zorladı. Soğuk bir öpücük kadının alnına değdi.

Ning Xi, önümüzde uzun günler var.

……

Ertesi sabah.

Ning Xi farklı bir yatakta iyi uyuyabileceğini düşünmemişti ama beklenmedik bir şekilde iyi bir gece geçirmişti. Kendiliğinden uyanana kadar, huzurunu bozacak tek bir rüya bile görmeden uyumaya devam etti.

Uyandığında Küçük Hazine’nin çoktan uyandığını gördü.

Küçük adam ciddiyetle tek bir ses bile çıkarmadan kitap okuyarak hemen yanında oturuyordu.

Belli ki iyi yetiştirilmişti ama bu küçük tavşanın sinirden köpürdüğünde nasıl olacağı hayal edilemezdi.

“Günaydın tatlım~” Ning Xi battaniye ile oturmuştu ve onu sıcak bir şekilde selamladı.

Küçük Hazine aniden şaşkınlıkla başını kaldırdı. Hiçbir şey dememesine ve ifadesi değişmemesine rağmen Ning Xi onun etkileyici gözlerinden iyi bir halde olduğunu anlamıştı.

Ning Xi küçük tavşanın alnında diğerlerinden ayrılmış bir tutam saçı parmağıyla itti, bunu komik bulmuştu, “Teyzeciğin bugün işi yok. Bütün gün boyunca evde sana eşlik edebilirim!”

Bunu duyan küçük adam daha da mutlu olmuştu. Hatta dudakları hafifçe kıvrıldı.

Ning Xi’nin kalbi gördüğü bu tatlılıktan erimişti. Kendini onun yanaklarını sıkmaktan alıkoyamadı, “Tatlım, daha fazla gül, gülümsediğinde çok tatlı oluyorsun!”

Yıkandıktan sonra kahvaltı etmek için aşağıya indiler.

Ning Xi Lu Tingxiao’yu görmedi. Kahyalar ve çalışanlar yemeğe başlamak için onu beklemeleri gerektiğini söylemedi, Ning Xi de onun çoktan işe gittiği çıkarımında bulundu.

Kahvaltıdan sonra, Ning Xi çocuğa nasıl bakılması gerektiği konusunda biraz endişeliydi. Ona düzgünce göz kulak olmazsa ne yapardı?

Neyse ki endişeleri boşa çıktı.

Koltukta oturarak senaryoyu okudu. Küçük Hazine yanındaki masaya yayılmış bir şekilde ya kitap okuyordu ya da çizim yapıyordu. Birbirlerini rahatsız etmeden uyumlu bir biçimde geçinip gittiler.

Kahyalar onu rahatsız etmekten korkarak yavaş adımlarla atıştırmalık ve meyve getirmek için sadece bir kereliğine görünmüşlerdi

.

Küçük Hazine normalde sessizliği seviyor gibi görünüyordu.