Çeviri: Miyav Miyav Düzenleme: Kharsmi

“Evet.”

Ning Xi kafasını kaşıdı, garip hissediyordu, “Bu… biraz uygunsuz değil mi? Küçük Hazine’nin beni görmek istediği herhangi bir saatte gelebilirim.”

Lu Tingxiao yorgun bir şekilde alnındaki teri sildi, “Özellikle geceleri bir sürü bilinmeyen unsur var. Acil bir durum halinde çok tehlikeli olur, ayrıca buraya yine motorunla gelirsin. Benim gibi birinin Küçük Hazine’yi ziyarete getirmesi de münasip olmaz. Bu ricanın seni zor duruma soktuğunu biliyorum. Küçük Hazine’nin babası olarak yine de bu ricayı yapmak istiyorum. Umarım sen de razı olursun.”

Ning Xi bir baş ağrısının gelmekte olduğunu hissetti.

Eğer Lu Tingxiao onu buna zorlamak için gücünü kullanacak olursa kesinlikle geri çevirecekti. Fakat kimliğini kullanmaya çalışmıyordu, samimi bir şekilde rica ediyordu. Bu kadar müthiş derecede yakışıklı bir yüzle karşı karşıya olduğu için Ning Xi’nin bunu reddetmesi çok zordu.

Lu Jingli hayranlık dolu gözlerle sevgili abisini izliyordu.

Fazlasıyla inanılmaz!

Abisinin bu kadar üst bir tekniği kullanacağını düşünmemişti. Bir dezavantajı avantaja döndürerek Ning Xi’nin kalbine giden yolun önünü açmıştı.

Küçük Hazine’nin varlığı bir engel olmaktansa onun en büyük avantajı olmuştu.

O anda Küçük Hazine komodindeki lambayı çarpıp düşürerek korkmuş bir yüz ifadesiyle yataktan sıçradı.

Küçük adamın gözlerindeki korku Ning Xi’yi gördükten sonra söndü. Bir ok gibi bacağına yapıştı.

Gözlerindeki o korku herkesin kalbinin acımasına neden olabilecek bir şeydi.

Ning Xi hızla çömeldi, “Hayatım, neden uyandın?”

Küçük adam kafasını onun kucağına soktu, yumuşak ve küçük kolları ölümcül bir kavrama ile boynuna dolandı.

“Shhhh, teyzecik burada. Korkma…” Ning Xi hafifçe sırtını sıvazladı. Çocuklara özgü o tatlı koku bedenini sardı. Bu Ning Xi’nin duygularının karışmasına neden oldu.

Küçük çocuklardan uzak dururdu, ama neden Küçük Hazine’den nefret edemiyordu?

Ning Xi Küçük Hazine’yi yeniden uyuttu. Daha sonra yavaşça odadan çıkıp kapıyı kapattı.

Çalışanların alt kattaki dağınıklığı temizlemiş olduklarını gördü, salon eskisi gibiydi.

Lu ailesinin çalışanlarından beklenildiği gibi. Sadece hızlı ve etkili değilerdi aynı zamanda iyi eğitilmişlerdi. Hepsi Ning Xi’yi merak ediyordu. Dedikodu bir yana dursun, tek bir tanesi bile ikinci bir bakış atmaya cesaret edemiyordu. Görevlerini bitirir bitirmez oradan ayrıldılar.

Odadan çıktığını gören Lu Tingxiao sessizce tek bir söz bile söylemeden ve hiçbir baskı yapmadan onu izledi.

Ning Xi tereddütlü görünüyordu, ama Küçük Hazine’nin kıyafetinin kenarlarına yapışıp bırakmadığı görüntü aklına gelince kalbi yumuşadı. Konuşmadan önce derin bir nefes aldı, “Tamam, Bay Lu. Ricanızı kabul ediyorum ama bunu geçen sefer Küçük Hazine beni kurtardığı için bir geri ödeme olarak kabul edin.”

Lu Tingxiao rahatladı, “Teşekkür ederim.”

“Küçük Hazine her an uyanabilir. Sanırım bu gece gidemeyeceğim, ama her şeyim dairemde kaldı....” Ning Xi sıkıntılı duruyordu.

“Sorun değil, gidip alması için birini göndereceğim.” Lu Tingxiao konuşurken bile kahyalara emirler yağdırıp düzenlemeler yaptı.

Baştan sona kadar tek bir söz söyleyemeyen Lu Jingli olan biteni şaşkın bir ifadeyle izliyordu.

Öylece... öylece beraber mi yaşamaya başlamışlardı?

“Başka bir şey?” Lu Tingxiao Lu Jingli’ye doğru bir bakış attı.

“Ben gidiyorum!” Sevgili abisi tarafından hor görülmüş üçüncü çark aniden gitti.

D.N: İnsan kardeşini kovar mı :D

Ning Xi’nin zorlu bir rakip olduğunu düşünüyordu ama abisi de güçsüz sayılmazdı.

Artık abisinin kadın kovalama konusundaki yeteneklerinin eksik olmadığını biliyordu. Sadece 32 yıldır kılını kıpırdatmamıştı.

Lu Tingxiao Ning Xi’ye Küçük Hazine’nin hemen yanında olan odasına kadar eşlik etti, “Bundan sonra burada kalacaksın. Daha sonra senin beğendiğin şekilde dekore edilmesini sağlayacağım.”

Ning Xi hızlıca bu teklifi geri çevirdi, “Gerek yok ,gerek yok. Sadece birkaç günlüğüne kalıyorum, yeniden dekore etmek çok zahmetli.”

“Hiç de zahmetli değil.”

Lu Tingxiao kahyadan kocaman bir anahtarlık aldı ve ona verdi, “Bunlar evin anahtarları. İstediğin yere girebilirsin. Ana kapı 591414 şifresiyle kilitli. Bu anahtar tavan arası için, bunu dikkatlice saklamalısın. Küçük Hazine anahtarı almayı ve tavanda saklanmayı sever. Bu anahtar ise…”

Lu Tingxiao’nun bütün anahtarları verip güvenliği için tek bir anahtarı ayırmadığını gören Ning Xi hızlıca konuşmasını kesip, “Bekleyin, bekleyin… Bay Lu, bana biraz fazla rahat davranmıyor musunuz? Evinizdeki herhangi bir şeyi çalacağımdan korkmuyor musunuz?”

“Ne istiyorsun? Almana yardım edecek birilerini gönderirim.” Lu Tingxiao ciddiyetle söylemişti bunları. Şaka yapmıyor gibiydi.