Çeviri: Miyav Miyav Düzenleme: Kharsmi

Küçük Hazine sessizliği sevenlerdendi. Normalde yemek yemeyi bitirdiğinde odasına saklanırdı. Evin çalışanları işlerini bitirir bitirmez odalarına dönmek zorundaydı. Hiçbir ses yapmaya hakları yoktu çünkü Küçük Hazine’yi sinir etmiş olurlar ya da konrolünü kaybetmesini sağlayarak onu rahatsız ederlerdi.

Madam Lu onun yeteri kadar yemediğini düşünüp önceleri onun odasına bazı atıştırmalıklar gönderirdi. Ama Küçük Hazine kendisini tavan arasına kilitlemişti.

Bu yüzden ebeveynleri Küçük Hazine’yi ne kadar severse sevsin Tingxiao ve Jingli ile aynı evde yaşamaya cüret edemiyorlardı.

Ama Küçük Hazine gerçekten de inisiyatifini ele alarak dışarı mı çıkmıştı?

Sadece bu değil Küçük Hazine Lu Tingxiao’ya doğru koşup onun bacaklarına sarıldı.

Lu Jingli kahkahayla gülerek, “Küçük Hazine ne yapıyorsun? Harçlık için mi sarılıyorsun?”

Lu Tingxiao oğluna bakmak için kafasını alçalttı ve tek bir bakışla ne istediğini anladı. Tereddütsüz bir şekilde reddetti, “Hayır, dün gittin zaten.”

Bu yüzden Küçük Hazine’nin bakışları telefonuna kaydı.

“Yemekte konuştun zaten.” Lu Tingxiao oğlunu yine reddetti.

Lu Jingli kenardan olanları izledikten sonra sonunda anlamıştı.Küçük adam Ning Xi’yi özlemişti.

Babasını ikna edemeyeceğini gören Küçük Hazine Lu Jingli’nin yanına gitti ve bu sefer amcasının bacaklarına yapıştı.

Lu Jingli nail olduğu bu onurdan dolayı kendinden geçerek, “Hayır,hayır,hayır, kıymetli şey, bu hareketi bana kullanma. Biliyorsun ki amcan senin tatlılığına dayanamıyor.”

Küçük Hazine genelde şaşkın görünürdü. Bir şey yapılmasını istediği an onun o küçük ifadesi ve varlığı seni tatlılıktan öldürtür sonra diriltirdi.

Küçük kafasını eğdi ve ve o büyük, güzel yıldız gibi parlayan gözleriyle baktı. Hiç kimse gökyüzündeki yıldızları koparıp ona vermeye direnemezdi.

Ailede bu harekete direnebilecek tek kişi Tingxiao’ydu.

Lu Jingli çaresizce omuz silkti, “Bana tatlı tatlı hareketler yapmanın sana bir faydası yok Küçük Hazine, babanı yenemem!”

Küçük Hazine o an Lu Jingli’nin ayaklarına sarılmayı bıraktı.

Kesinlikle soğukkanlı.

Lu Jingli küçük adamın anne babası tarafından evire çevire dövülmüş gibi bir halde olduğunu görünce duvara tutundu ve kesintisiz gülmeye başladı, “Ah, gerçekten bu kadar endişelenmene gerek yok Küçük Hazine. Eski bir tabir vardır, eğer aşıkların aşkı gerçekse yokluklarında kalpleri daha da sever! Baban Xiao Xi teyzenle evlenene kadar bekle. Ondan sonra onu her gün görebileceksin!”

İkna etmekte başarısız olmuştu.

Küçük adam kapıya doğru koştu, çarparcasına açtı ve dışarı çıktı.

Lu Jingli omuz silkti, “Ne yapmalıyız?”

“Bu akşam çok fazla yedi.” dedi Lu Tingxiao.

Söylemek istediği Küçük Hazine’nin mutlak taktiği olan açlık grevini kullanamayacağıydı.

Lu Jingli abisinin sözlerinden sonra sakinleşti.

Yine de Küçük Hazine’yi küçümsemişlerdi.

O daha bir çocuktu, taktiğe ya da plana ihtiyacı yoktu. Tek yapması gereken şey ortalığı velveleye vermekti.

Tam konuşmayı bitirdikleri sırada salondan şiddetli bir gümleme sesi geldi.

Lu Jingli abisiyle bakıştı ve hızlıca alt kata indiler.

Alt kattaki salon o kadar kısa bir sürede dağılmıştı ki… Bir insan kadar uzun olan eski bir çiçek vazosu yere itilmiş ve parçalanmıştı. İtilebilecek ya da kırılabilecek her şey zaten aynı kaderle tanışmıştı bile…

“Lu Qingyu!”

Lu Tingxiao sadece gerçekten ama gerçekten sinirli olduğundan Küçük Hazine’nin tam adını söylerdi.

Jingli bile bir kere ortaya çıktığında bu ürkütücü oluşuma dayanamıyordu, Küçük Hazine’yi yalnız bıraktı.

Küçük Hazine babasının dehşet verici ifadesinden dolayı titremeye başladı. Hisleri daha da fazla kontrolden çıkmıştı. Eline geçen her şeyi kırmaya başlayıp avazı çıktığı kadar bağırıyordu.

Lu Jingli hızlıca arkasından takip ediyordu ama çok yaklaşmaya cüret edemiyordu. Yerlerde çok fazla kırılmış parça olduğu için kazayla yere düşselerdi sonuçları korkunç olurdu.