Çeviri: Miyav Miyav Düzenleme: Kharsmi

Ning Xi içi bira dolu kadehini kaldırdı. Yüzünde kalbinin derinliklerinden gelen bir gülümseme belirdi, “Teşekkür ederim!”

Kızın yüzünde gülümsemenin belirdiği an Lu Tingxiao bir anlığına hafifçe titredi.

Ning Xi kenarda duran küçük tavşana baktı, “Özellikle Küçük Hazine’ye minnettarım, o olmasaydı seçmelere zamanında yetişemezdim! Gel tatlım kadeh tokuşturalım.”

Küçük Hazine önce içi süt dolu olan bardağına sonra da Ning Xi ve babasının birasına baktı. İsteksiz olmasına rağmen bardağını kaldırdı. Sonra sütü fondipledi.

Ning Xi onun bu ciddi tavrına gülmekten öldü. Muhtemelen nasıl acısını içerek bastıran bir yetişkin gibi davranacağını da biliyordu.

Lu Tingxiao yemeğin ortasında telefonla konuşmak için balkona çıktı.

Ning Xi hemen Küçük Hazine’nin yanına yaklaştı. Birasını ona verdi, “Heh heh! Tadını merak ediyor musun? Çabuk baban burada değilken tadına bak ama sadece bir yudum alabilirsin.”

Küçük Hazine’nin gözleri birden gökyüzündeki yıldızlar gibi parladı, kafasını eğdi ve küçük bir yudum aldı.

Tadı iğrenç olmasına rağmen aşırı derecede mutlu hissetti.

Ning Xi Lu Tingxiao konuşmasından döndüğünde yerine oturdu ve hiçbir şey olmamış gibi davrandı.

Küçük Hazine ondan bile daha profesyoneldi. Gayet soğukkanlı bir biçimde yavaşça sütünü içti.

Lu Tingxiao hiçbir şeyi fark etmemiş gibiydi ama normal bir ifadeyle otururken gözlerinde bir sıcaklık parıltısı belirdi.

Üçünün de iştahı yerindeydi. Pek çok şey almış olmasına rağmen her şeyi bitirmişlerdi.

Ning Xi artık gitme vakitlerinin geldiğini düşünüyordu çünkü geç olmaya başlamıştı. Birden havada bir parıldama görüldü. Kısa süre sonra gök gürlemeye ve rüzgar deli gibi esmeye başladı.

“Hava durumunda bu gece için sağanak yağış ve fırtına görünüyor.”

Ning Xi kaygılı bir yüz ifadesiyle pencereden dışarıda yağan yağmura baktı. Küçük Tavşan ve Lu Tingxiao Ning Xi’ye baktı.

Ning Xi ikisinin bakışlarından sonra sadece, “Zaten geç oldu ve hava da buna müsait olmadığı için Küçük Hazine ile bu saatte eve gitmek biraz tehlikeli, isterseniz burada kalabilirsiniz.”

Lu Tingxiao’nun bunu hayatta kabul etmeyeceğini bildiğinden nezaketen böyle bir teklif sunmuştu. Sonuç ise...

Lu Tingxiao: “Tamam.”

D.N: Adamım ya :D Kovana kadar çıkma o evden :D

Küçük Tavşan başını salladı.

NE!? Neden yine kabul ettiler.

Lu Tingxiao gereğinden fazla uyumluydu!

Neden Ning Xi sanki ikisi de bu teklifi bekliyormuş gibi bir hisse kapılmıştı?

Çıldırmak üzereydi!!!

Lu Tingxiao ve Küçük Hazine hikayenin sonunda yatıya kalacaklardı.

Şirketin ona ayarladığı daire o kadar da büyük değildi sadece bir salonu ve yatak odası vardı. Yatak ayarlamak başka bir sorundu.

“Bu gecelik salonda uyuyacağım. Bay Lu Küçük Hazine ile benim odamda uyumanız sorun olmaz değil mi? Çarşafları değiştiririm.”

Lu Tingiao hiçbir itirazı kabul etmeyecekmiş gibi bir tavırla “Hayır, salonda ben uyurum sen Küçük Hazine ile uyu.” dedi.

Ning Xi kendi kuyusunu kazıyormuş gibi hissetti. CEO Lu’ya ucuz bir güveç yedirmekle kalmayıp onu salonda uyutacaktı.

Eğer tek olsaydı Lu Tingxiao’nun kalmasına izin vermezdi. Özellikle Lu Tingxiao’nun gün içinde söylediklerinden sonra bir de ikisinin aynı çatı altında olması…

Küçük Tavşan yüzünden başka bir seçeneği yoktu.

Bu havada bir çocukla eve gitmek çok tehlikeliydi. Küçük tavşan da burada olduğu için baş başa kalmış bir çift sayılmazlardı… değil mi?

Ning Xi’nin kaderine boyun eğmekten başka çaresi yoktu, “Ben bir temiz çarşaflara bakayım.”

Dolabının altını üstüne getirdikten sonra temiz çarşafları bulmayı başardı.