Çeviri: Lúthien Düzenleme: LordVioleGrace

Küçük Hazine'nin en son konuşmasından bu yana birkaç ay geçti ve bu dönemde Küçük Hazine tek bir kelime bile söylememişti.

Ning Xi endişelenmesine rağmen bu tür şeylerin aceleye gelmemesi gerektiğini biliyordu, bu yüzden çocuğu bir şey söylemeye hiç zorlamamıştı. Zaman ilerledikçe yazı tahtasını kullanarak Küçük Hazine'yle ile iletişim kurmaya alışmıştı. Öyle ki çoğu zaman Küçük Hazine'yi sadece onun tek bir bakışıyla anlayabiliyordu. Küçük Hazine'nin diğer çocuklardan farklı olduğunu bile hissetmiyordu ...

Ancak, kulakları Küçük Hazine'nin ona "Anne" dediğini açıkça duyduğunda, sanki göğsüne bir şey oturmuş gibi nefesini boğazında hissetmişti . Sıcaklık kalbinden vücudunun her santimine akmıştı. Tarif edilemez, büyülü bir his vardı ...

Küçük tavşana sıkıca sarıldı ve aslında bu çocukla olan yakınlığının, hiç ayrılmamışlar gibi etten kemikten beri bir kan bağı meselesi olduğunu, aslında bir bütün olduklarını hissetti ...

"Bayan Ning, CEO Lu, şu anda dışarı çıkıp çıkmayacağınızı soruyor." diye hemşire kapıdan nazik bir sesle seslendi.

Ning Xi küçük tavşanla bir süre daha kalmak istemesine rağmen, bu şovu bitirmek zorunda kaldı, bu yüzden hızla kendini sakinleştirdi ve "Tabii çıkacağım!" diye cevapladı.

Sonra, Ning Xi gözleri yanarken küçük tavşanın gözyaşlarını sildi ve "Küçük Hazine, merak etme! Kesinlikle senin annen olacağım! " dedi.

Küçük tavşan kuvvetlice başını salladı. Annesine sıkıca sarılırken gözleri gözyaşlarıyla doldu...

...

Birkaç dakika sonra, koğuşun üzerindeki kırmızı ışık karartıldı ve kapı açıldı. Küçük tavşan onu tekerlekli sandalyenin yanında yüzündeki gözyaşı damlalarıyla izlediğinde Ning Xi birkaç doktor tarafından dışarı çıkartıldı.

Küçük tavşan hala kötü görünmesine rağmen, eskisinden çok daha iyi görünüyordu, bu yüzden herkes Ning Xi'nin muhtemelen iyi olduğunu tahmin etti.

Gerçekten de doktor, "Hastanın durumu artık kritik değil." dedi.

Söylediği anda, oradaki herkes büyük bir rahatlamayla nefes aldı!

"Gerçekten benim Küçük Hazinem ona çok iyi geldi!" diyen Lu Jingli çok duygusallaştı.

Yan Ruyi ve Lu Chongshan da rahatladılar. Küçük Hazine'nin biraz önceki halini gördüklerinden dolayı bu kadına gerçekten bir şey olsaydı onun nasıl bir durumda olacağını tahmin edemezlerdi! Ne kadar o kadını sevmeseler de Küçük Hazine'nin onu gerçekten kaybedemeyeceğini inkar edemezlerdi.

Guan Ziyao'nun vücudu titriyordu ve gözlerinde korku vardı. Durum zaten bu aşamaya gelmişti. Kadın şu an ölmüş olsaydı daha iyi olurdu, ama o ölmedi ...

Sadece bu değil, Küçük Hazine'nin biraz önceki "Anne" çağrısı Yan Ruyi ve Lu Chongshan'ı harekete geçirmişti ...

Durum gittikçe kötüleşiyordu ...

...

Hastanenin tenha bir koridorunda Mo Lingtian debeleniyormuş gibi görünüyordu. Sonunda kendini şu soruyu sormaktan alıkoyamadı: "Ziyao, bugün olan şey sadece bir kaza mı?"

Guan Ziyao zaten  endişelenmekten perişan olmuştu. Mo Lingtian'ın sorusunu duyduğunda daha da tedirgin görünmeye başladı. "Mo Lingtian, ne demeye çalışıyorsun? Herkesin dikkatli gözlerinin önünde bir şey yapsaydım kancadan kurtulamazdım. Ve Cao Lirong da benim uzaktan akrabam, bu yüzden onu  gün ışığının ortasında Ning Xi'yi öldürmeye nasıl yönlendirebilirdim? Sence o kadar aptal mıyım? " diye cevap verdi.

Mo Lingtian, Guan Ziyao'nun böyle bir şey yapmasının imkansız olduğunu biliyordu, ama yine de bu durumun garip olduğunu ve bu kadar çok tesadüf olamayacağını hissediyordu.

"Ama CCTV'yi daha önce görmüştük. Her şey önce Cao Lirong'un Ning Xi'yi kışkırtmasıyla başladı. Ondan önce her şey yolundaydı. Neden birdenbire bu kadar agresif olsun ki? " diyerek Mo Lingtian devam etti.