Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Arkada, Zhuang Zongren gülümsedi ve gençlerin takılmalarını izledi ancak Ning Xi’nin soyunma odasından çıktığını görünce gözleri faltaşı gibi açıldı ve kendi kendine mırıldandı. "Ci...Ci"

Zhuang Liaoyuan babasına baktı ve garip hareketini farketti.

Ci mi?

Annesinin takma adı mıydı bu?

"Bu çocuk....bu çocuk.... tıpkı Cinin gençliği gibi" dedi Zhuang Zongren titrek bir dondu, gözlerinde hatıralar ve eski karısına olan aşk vardı.

Zhuang Zongren Ning Xiyle ilk tanıştığında bir iş meselesini daha yeni halletmişti bu yüzden normal ve günlük kıyafetleri vardı. O zamanlar onu fark etmemişti.

Ancak bugün, Ning Xi pembe bir prenses elbisesi giymiş, Zhuang Zongren’e karısını ilk gördüğü anı hatırlatmıştı.

Diğer torunun tıpkı Ci gibi görünmesini beklemiyordu çünkü ne Lingyu ne de Keer öyleydi.

Zhuang Liaoyuan Ning Xi’nin olduğu yöne baktı ve annesinin suratını hatırlamaya çalıştı ve ancak öldüğünde gerçekten çok gençti, annesinin hiçbir anısı yoktu.

Bir şekilde annesinin babasıylayken pembe bir elbise giydiği fotoğrafı hatırladı. En çok hatırladığı şey annesinin aurasıyla Ning Xi’ninki çok benzerdi.

O gece, Zhuang aile konutunda, Zhuang Zongren bir sürü lezzetli yemek hazırlatmıştı.

Zhuang Zongren’in Ning Xi’ye daha önceki tavrı nazik ve sıcaktı ancak şimdi daha sıcak ve tutkuluydu.

Sürekli Ning Xi’nin tabağını dolduruyordu. "Xiao Xi, biraz daha ye! Biraz daha ye!"

"Teşekkür ederim!" Ning Xi bu sıcak tavır karşısında biraz şaşırmıştı.

Zhuang Rongguang bir şeylerin yanlış olduğunu hissetti ve tavuktan bir ısırık daha aldı. Sonra Ning Xi’ye baktı ve aniden ayağa kalktı. "Kahretsin! Hatırlıyorum! Sen geçen bana takılan kadınsın!"

Zhuag Zongren sertçe adamı azarladı. "Ses çıkarmayı bırak ve otur! Ne demek "o kadın" ? Xiao Xi senden yaşlı ona "abla" de!"

Zhuang Rongguang sinirle babasına baktı. "Deliysem abla derim ona. Kızım, seni ne zaman sinir ettim? Tanıştığımızdan beri neden karşıma çıkıyorsun?"

Zhuang Liaoyuan oğluna baktı sinirle ve bağırdı. "Kabalaşmayı bırak!"

Zhuang Rongguang büyükbabasına sonra da babasına baktı. Yorgun düşmüştü. "Neden hepiniz onun tarafındasınız? Yanlış çocuğu mu aldınız?! Belki sizin gerçek çocuğunuz odur!"

Zhuang Zongren’in yüzü duygusuzca torununa döndü. "Keşke seni yanlışlıkla almış olsaydık! Maalesef ki hayır!"

Olanlardan sonra Zhuang Rongguang acımasızca görmezden geliniyordu.

“Xiao Xi, işerin nasıl son zamanlarda? Yoruluyor musun?" Zhuang Zongren torununa göz ucuyla bile bakmayıp merakla Ning Xi’ye sorular sordu.

Yaşlı adamdan gelen bu nazik merakı hisseden Ning Xi hızla cevap verdi. "İşler yoğundu. Çokta yorulmadım. Sevdiğim şeyi yapıyorum."

"Oh, tamam o zaman. Keer’den kendine ait bir markan olduğunu duydum. Kendini bitap düşürme!”

"Mmm, düşürmem!" diye cevap verdi Ning Xi.