Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Lu Jingli kendisini açıklamaya çalıştı. "Neden ekibe veriyorlar? O ufak yemeklere ihtiyaçları yok değil mi? Bana getir! Her seferinde farklı kişiler mi oluyor yoksa sabit birisi mi var? Sabit misafir yapayım mı seni? Bana yemek getirdiğin sürece sürekli gidebilirsin! Nasıl fikir?"

Ning Xi susmuştu

Jiang Muye Lu Jingli’ye bakış attı. "Aklından bile geçirme. Programda erkekler kadınların yaptıklarını yiyorlar!"

Lu Jingli kendini rahatlatmak için köşeye gitti ve mırıldandı. "Nasıl bu kadar acımasız olabiliyorlar?"

"Bu çok kalpsizce" dedi Jiang Muye ve aklına kötü bir şey geldi. "Bu programa her hafta yeni birileri geliyor ve hepsi güzel kızlar. Kızların güzelliğine güveniyorlar reytingleri arttırsınlar diye ancak yemekler.... hepsi iğrenç! Nerden bildiğimi sorma bana sakın!"

"Nerden biliyorsun?" Ning Xi ve Lu Jingli aynı anda sordular.

Jiang Muye’nin ağzı dudakları titredi ve şakaklarını ovuşturdu. "Kadın misafirin yanında asistan olarak bir de erkek çağırıyorlar ve ben gitmiştim bir seferinde."

"Sonra?" diye heyecanla sordu Ning Xi.

Jiang Muye travmatik bir anıyı hatırlıyormuş gibiydi. "Dediğim gibi, bu programda erkekler kadınların yaptığı yemekleri yiyorlar, bu da demek oluyor ki tadı çok kötü bile bitirmek zorundalar!”

"O zaman ki kadın çok güzeldi, bu yüzden ben de yemeği tipi kadar güzel olur diye düşündüm ve programa katılmayı kabul ettim. Kim bilebilirdi böyle olacağını?”

"Kömür gibi pişmiş o domuzu yemek zorunda kaldım. Üstünde yalan söylemek zorunda kaldım ve tadının güzel olduğunu söyledim! O yüzden bir sene boyunca domuz yemedim! Ben de bıraktığı travmayı tahmin edebiliyor musun?!"

Ning Xi gözlerini devirdi. "Sen hak etmişsin!"

Tatlı kızları tanımak istemiştin dimi sadece? Kader işte!

"Sonrasında, programa giden başka erkekler de konuştum. Kadın ne kadar güzel olursa yemeğin tadı da o kadar kötü oluyor. Erkeklerin çoğu tekrar programa gitmek istemiyor"

Jiang Muye Ning Xi’ye baktı. "Ee, eğer bu programda olacaksan, ajandama bir bakayım ve seni desteklemek için misafir olayım!"

Lu Jingli buna sinirlenmişti. "Hey! Jiang Muye, sen şeytansın! Adil olmuyorsun! Patronun olarak, buna asla izin vermem! Kendim gitmeye karar verdim!"

Lu Tingxiao sessiz kaldı.

En büyük patron hepsinin önünde görünmez hissetmişti.

Ning Xi evde birkaç dinlendikten sonra iyileşmişti.

Haftasonu olduğundan ve hava güzel olduğundan, Ning Xi küçük tavşanla büyük tavşanı alıp dışarı çıktılar.

Ancak, üçüncü bir kişi daha vardı. Tang Lang onlara eşlik ediyordu.

Ön bahçede Tang Lang volta atıyordu. "Bu ne!? İnsanlar hala demir çitler mi kullanıyorlar bu çağda? Çabucak alt edilebilir bu!"

Ning Xi merakla bakış attı. "O zaman, sen ne yapardın?"

"Görünmez ışınlar tabii ki de! İnsanlar dokunur dokunmaz mermiler hava da uçuşuyor! Ani ölüm!" 

Ning Xi’nin ağrı titredi. "Burası Çin tamam mı!? Çin! Öldürmek yok!"