Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

"Doğal olarak." Song Jin başını salladı.

Ning Xi Küçük Hazine'ye bakmak için çömeldi ve “Küçük Hazine, Büyükbaba Song'dan nasıl çizim yapılacağını öğrenmek ister misin?” diye sordu.

Küçük Hazine kollarındaki tüylü tavşanı sevdi ve gözlerini kırpıştırdı, babasına, annesine ve sonra büyükbabaya baktı...

Sonunda, Song Jin’in gergin bakışları altında Küçük Hazine nihayet başını salladı.

Başını salladığı an, Song Jin öylesine duygusaldı ki neredeyse haykırmıştı, “Harika! Harika! Harika… Song Jin'in tek çırağı olacaksın! Ustan olarak ömrüm boyunca öğrendiğim tüm resim tekniği bilgimi sana devredeceğim!"

Daha sonra annesinin talimatına göre, Küçük Hazine resmen bir sanat ustasının çırağı olma adımlarını izledi ve itaatkar bir şekilde Song Jin'e çay ikram etti ve her şeyi ciddiyetle yaptı.

Tören yapıldıktan sonra, Lu Tingxiao, "Bir sorun var. Bay Song biraz fazla uzakta..." diye sormadan önce bir şey düşündü.

“Bu bir sorun değil, itaatkar çıraklarım için taşınabilirim altı üstü nerede yaşıyorsanız oraya taşınacağım!” dedi Song Jin bir anda. Küçük Hazine'ye baktıkça onu daha da çok seviyordu.

Sanatsal teknikleri ve vasfı çok fazla yetenek ve zeka gerektiriyordu. Gereken özelliklere sahip birini bulma konusunda umudunu çoktan kesmişti ama Tanrı ona iyi davranmıştı ve kader onu bu çocukla tanıştırmıştı.

Ning Xi, Song Jin'e ne diyeceğini bilmiyordu. Bu büyük ustayla tanışmak için çok fazla seyahat etmişti. Ama küçük tavşan sayesinde Elder Song onu ziyaret etmek istiyordu.

Benim muhteşem bebeğim!

Geç olmuştu ayrıca dışarıda sağanak vardı ve bunlara ek olarak Song Jin inanılmaz iyi bir ruh hali içinde olduğundan bir gece kalmalarına izin verdi.

Lu Jingli ve Jiang Muye bir odada, Ning Xi, Lu Tingxiao ve küçük tavşan başka bir odada kaldılar.

Lu Tingxiao, oğlunun kucağında tavşanı görmüştü. Ning Xi'ye döndü ve "Tavşan nereden geldi?" diye sordu.

Ning Xi memnuniyetle cevap verdi, "Ben yakaladım! Yemek için pişirmek istedim ama Küçük Hazine'nin hoşuna gitti, bu yüzden oynamasına izin verdim! Sevimli değil mi? Tüylü! Ve yumuşacık!"

"Gerçekten şirin." Lu Tingxiao geniş avucunu uzattı ve tavşanın kulaklarını okşadı.

Küçük Hazine bunu gördüğünde, derhal tavşanı annesinin tarafına çekti. Benim, dokunmak yok.

Lu Tingxiao hiç bir şey diyemedi.

Lu Tingxiao'nun gururu kırılmış ifadesini gören Ning Xi güldü ve burnunu saçlarına sürttü. "Üzülme, beni sevmene izin vereceğim!"

Küçük topuz bunu duyunca telaşlandı. Tavşanı hızla Lu Tingxiao'ya geri uzattı. Baba sadece tavşanı sevmelisin!

“Hahahaha ...” Ning Xi karnını tuttu ve çok fazla güldü.

Kendi oğluna baktı ve çaresizce iç çekti. Babasını da oğlunu da aynı oranda sevse de, hala savaşıyorlardı.

“Ah, bu harika! Bebeğimizin dövüş sanatları öğretmeninin yanı sıra, artık bir çizim öğretmeni de var. Gerçekten kalem ve kılıç ustası!” Ning Xi mutlu bir şekilde söyledi.

"Ning Xi."

Lu Tingxiao, aniden ciddi bir şekilde ismini söyleyerek Ning Xi'nin kafasını karıştırdı. 

"Efendim?"

"Teşekkür ederim."

“Neden birdenbire bana teşekkür ediyorsun?”

"Küçük Hazine'ye karşı bu kadar iyi olduğun için teşekkür ederim."

Ning Xi küçük tavşanın başını sevgi dolu bir bakışla okşadı. “Oğluma iyi davrandığım için edilmiş bir teşekkür olmamalı mıydı? Değil mi, küçük tavşan?”

Küçük Hazine başını salladı.

Gece çökerken yağmur damlaları pencereye çarpıyordu ve hava taze toprak kokusuyla doluydu. Küçük Hazine yavaş yavaş uykuya daldı ve huzurla uyudu...