Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

O gün cumartesi idi, o yüzden okul yoktu. 

Küçük tavşan çok erken uyandı ve bütün kıyafetlerine bakmak için dolabının altını üstüne getirdi. Sadece kıyafetlere bakması iki saatten fazla sürdü. 

Daha önce gelmiş olan Lu Jingli kapıdan baktı ve esnedi. “Canım, konu kıyafet değiştirmek olunca neden kızlardan daha yavaşsın? Ayrıca kıyafetlerindeki kağıtlar ne anlama geliyor?” 

Küçük tavşan, çıkardığı her kıyafete üzerinde numaralar yazılı olan kağıtlar yapıştırmıştı. 

Şaşırmıştı ve ufaklığın düşünme biçimine anlam veremiyordu…

Küçük tavşan doğal olarak amcasının görmezden geldi ve kıyafetlerini çıkarmaya, kağıt yapıştırmaya devam etti. 

Yarım saat sonra, ufaklık sonunda üzerinde en büyük numaraların yazdığı kıyafetleri seçti.

Küçük Hazinenin memnun bir ifadeyle fiyakalı safir mavisi bir simokin giydiğini gören Lu Jingli'nin dudakları seğirdi. Kardeşine dönüp konuştu: “Kardeşim, derler ki bir kadının kalbi anlaşılamaz… ama senin Küçük Hazine… Mariana Trench'den bile daha anlaşılmaz…”

Lu Tingxiao kıyafetlerdeki numaralara hızlıca göz gezdirdi, sonra düz bir şekilde konuştu: “O numaraların anlamı, Ning Xi ile buluşmaya gittiğinde üzerinde o kıyafet varken onu kaç kere öptüğü.”

Lu Jingli’nin nutku tutulmuştu.

Çok iyi… bu gerçekten tam da Küçük Hazine’ye göre…

Lu Jingli, kafasını patlatsa bile büyük ihtimalle böyle bir şeyi düşünemezdi! Onu daha da hayrete düşüren ise Lu Tingxiao’nun bunu anlamış olmasıydı…

Gerçekten de, onun çocuğuydu…

Küçük tavşan kıyafetlerini değiştirdikten sonra hemen babasına koşup parlayan gözlerle ona baktı ve işaret etti: “Baba, tamamen hazırım. Artık Xiao Xi teyzemi görmeye gidebiliriz!”

Lu Tingxiao oğluna baktı ve cevap verdi: “Bugün seni büyükanne ve büyükbabana götürüyorum. Xiao Xi teyzen bugün meşgul.”

Küçük tavşanın yüzü asıldı.

Korkunç haber! Bu kadar basit…

“Pfft…” Lu Jingli, ufaklığın yüz ifadesine gülmeden duramadı. “Kardeşim, oğluna karşı çok acımasızsın! Kıyafetlerini iki buçuk saatte değiştirdi ve sen ona sevgili Xiao Xi teyzesini görmeye gitmediğinizi yeni mi söylüyorsun? Bunun mutlu bir şekilde büyük bir hediye paketi açıp içinden sınav soruları çıkmasından ne farkı var?”

Küçük tavşan narin kalbinin kırıldığını belli etti sonra odasına koşmak için döndü.

Tam o sırada Lu Tingxiao tekrar konuştu: “Yarın pazar. Teyzen Xiao Xi öğretmeninle birlikte buraya gelecek.”

Bunu duyunca küçük tavşanın yüzündeki “Artık bu dünyaya inanmıyorum.” ifadesi kayboldu ve yerine yine yaşam gücü geldi.

Böylece, Lu Tingxiao, Küçük Hazineyi kolaylıkla dışarı çıkarabildi.

Ayrılmadan önce, üçü tam da arabaya bineceği sırada, Lu Tingxiao aniden durdu ve arkasındaki kahyaya: “Yuan amca.” dedi.

“Büyük efendi, ne buyurursunuz?”

“Lütfen Küçük Hazinenin ayıcığını getir.”

“Ayıcık...*?” Yaşlı kahya Lu Tingxiao’nun önemli bir isteği olduğunu düşünmüştü bu yüzden kafası karışmıştı.

Sonunda, Lu Tingxiao’nun emriyle birlikte, yaşlı kahya ve iki hizmetçi ebeveyn-çocuk etkinliğinden kazanılan büyük ayıcığı arabaya bağladılar.

“Tanrım! Kardeşim, ne yapmaya çalışıyorsun? Bu lanet ayıyı neden eski binaya götürmek istiyorsun?” Lu Jingli elleriyle başını tuttu. Sanki kardeşiyle ne zaman bir araya gelse zekası sınanıyor gibi hissediyordu.