Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Zhuang Lianyuan hedef kağıdına baktı ve efkarlı göründü: “Bu kız Gerçekten de ilgi çekici! Zamanında ben de eşime kur yapmak için bu numarayı kullanırdım!”

“Pfft…” Mo Lingitan çok şaşırmış görünüyordu: “Hiç aklıma gelmezdi! Zhuang amca, kızları tavlamada gerçekten o kadar yetenekli miydin?”

“Elbette.” Zhuang Liaoyuan’ın ciddi yüzü belli belirsiz bir memnuniyet gösterdi.

Şimdi yaşlanmıştı, bu yüzden ciddi olmalıydı ve yetenekleri yönlendirmeliydi, bu yüzden, her zaman eski moda ciddi bir yüz ifadesi vardı. Gençken çok romantikti.

“Lingtian, tanışmama yardım et. Bu çocuğu tanımak istiyorum.” Zhuang Liaoyuan birden konuştu.

“Aa, tamam! Zhuang amca, beni takip et!”

Kahretsin vazgeçmemiş miydi? Neyse, Lu Tingxiao bunu kendisi çözmeli…

Mo Lingtian onu reddedemedi, bu yüzden onu Lu Tingxiao ve Ning Xi’ye götürdü.

Mo Lingtian’ın yanındaki adamı görünce Lu Tingxiao gözlerini kıstı: “Bay Zhuang.”

“Lu Xianzhi, baban nasıl, iyi mi?”

“Teşekkürler, babam tamamen iyi.”

“İyi, iyi, iyi…” Büyük ihtimalle askerler daha sabırsız olduğu için Ning Xi’ye dönmeden önce anca birkaç cümle kurabilmişti.

“Küçük kız, daha önceki 6 mükemmel atışın hepsini sen mi yaptın?” Ürkekliğini görünce, genellikle soğuk ve ciddi olan adam ses tonunu alışılmadık bir şekilde yumuşattı ve kendisini tehdit verici olmaması için biraz öne bile eğildi.

Ning Xi, kafasını sallamadan önce istemsizce Lu Tingxiao’ya baktı.

Onunla konuşan adamın normal bir kıyafet giymesine ve tavrının çok arkadaşça olmasına rağmen o askeri soğukkanlı aura gizlenemiyordu. Belli ki üst tabakadan biriydi.

Ning Xi kaçınılmaz olarak çok daha dikkatliydi. Sözlerini dikkat etti ve niyetinin ne olduğunu görmek için bekledi.

“Güzel, güzel, güzel .... Küçük kız, sen harikasın! Kaç yıl eğitim gördün?” Zhuang Liaoyuan sormaya devam etti.

Ning Xi dürüstçe cevap verdi: “Pek eğitim almadım. İstediğim zaman öyle gelip atış yapıyorum.”

Zhuang Liaoyuan bir süre şaşkın kaldı, gözlerindeki ışık daha da parlad:. “O zaman, küçük kız, sende yetenek var! Atış yapmayı sever misin?”

Ning Xi, ciddi bir şekilde başını salladı. "Severim."

"Öyleyse, her gün atış yapmak ister misin?" Zhuang Liaoyuan'ın sesi şimdi daha da nazikti.

Xiao Chen, genellikle korkutucu olan şefin bu kızı ikna etme çabasını izlerken nutku tutulmuştu.

Şef gerçekten de yeteneklileri kaçırmamak için elinden gelen her şeyi yapıyordu ...

Lu Tingxiao, Zhuang Liaoyuan'ın niyetini fark etti ve Ning Xi’yi kolları arasına alıp ciddi bir ses tonuyla onu uyardı: “Bay Zhuang.”

Zhuang Liaoyuan'ın boğazını temizleyip kendine çeki düzen verdi. Daha sonra Ning Xi'ye kartvizitini verdi: "Küçük kız, bir dahaki sefere atış yapmak istersen, beni arayabilirsin. Bu atış poligonu senin için uygun değil. Daha profesyonel bir yere ihtiyacın var."

"Daha profesyonel mi?" Ning Xi, elindeki siyah isim kartına baktı, sonra: "Kuzey atış poligonu mu?" dedi.

Zhuang Liaoyuan başını salladı: "Evet, tam olarak o."

Ning Xi’nin gözleri parladı. En profesyonel atış poligonu buydu ve ulusal seviyedeydi... Aslında, sıradan insanların erişemeyeceği bir yerdi...

“Umarım tekrar .... tekrar görüşme şansımız olur.” dedi Zhuang Liaoyuan, yüzünde üzgün bir ifade vardı.

Adam ayrıldıktan sonra Ning Xi, üzerinde sadece bir isim ve telefon numarası yazılı olan kartvizite baktı: "Zhuang Liaoyuan ... bu adam kim?"