Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Bu adam delice olağanüstü bir yeteneğe sahipti. Bu kadar kısa sürede bunu bu kadar muazzam bir şekilde geliştirmesi insanlık dışı bir şeydi!

Savaşmaya devam etmenin bir anlamı yoktu; berabere biterdi.

Ne olursa olsun, zaman hiç kimseyi beklemeyecekti. Daha fazla bekleyemedi ve Şeytan'ın adamları hala buradalarken Ning Xi'yi uzaklaştırması gerekiyordu!

Mantıklı bir şey düşünmesi gerekiyordu...

Lanet olsun! Çok zordu! Tang Ye çok dikkatliydi ve hiç bir çıkış yolu yoktu!

Kaçış planına çok odaklanmıştı ki sağlam yüzüne sağlam bir yumruk atıldı. Acı yanağında yayıldı. "Seni piç, Tang Ye! Beni gerçekten öldürmeye mi çalışıyorsun?!"

Ne kadar ağır bir darbe!

“Tekrar dikkatin dağılırsa sana başka bir şans vermeyeceğim!” Tang Ye ona soğuk bir bakış attı.

Tang Lang'nin burun delikleri genişledi. Lanet olsun! Tang Ye'nin dikkatini dağılıncaya kadar sabırla bekleyecekti!

Mücadeleleri devam etti. Tang Lang ölümcül hedefler vurmaya çalıştı ama Tang Ye ondan uzak durmak yerine hiçbir şekilde korkmuyordu. Tang Lang, bu kadar yakın mesafeden saldıramazdı. Bunun yerine, kendi mezarını kazıyordu.

Tang Lang yaklaştığında yüzünde tuhaf bir gülümseme vardı. Tang Ye'nin garip bir şeyler olduğunu fark etmesi için çok geçti. Tang Lang doğrudan... Onu öptü. Öpüştüler!!!

Tang Lang hızla Tang Ye'yi boğazından tuttu ve şok edici öpücükten rahatsız olduğu için onu arabaya itti. "Yaşlı Kardeşim kaybettin." diye mırıldandı.

Ning Xi şaşırmıştı. “Lanet olsun! Gözlerim! İkinci Kıdemli Kardeşim! Bu çok yanlıştı!”

"Ama işe yaradı." Tang Lang taktiğiyle gurur duyuyordu ve gülümseyerek Tang Ye'ye döndü. "Kıdemli Kardeş, yenilgiyi kabulleniyorsun değil mi?"

Tang Ye onu parçalara ayırma isteğini bastırdı ve derin bir nefes aldı. Sözünü yerine getirmişti. "Kaybol."

"Nasıl istersen!"

Tang Ye'nin kararından pişman olacağından korkuyormuş gibi, Tang Lang hızla Ning Xi'yi omzunun üzerinden geçirdi ve aynı anda telefonundan mesaj gönderirken hızlıca kaçtı: [Geri çekilin!]

Diğer savaş alanında her iki taraf da durma noktasına gelmişti. Hava gergindi.

Kaptan Şeytan'ı ikna etmek için elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyordu ama işe yaramıyordu.

Zaman ilerliyordu ancak her iki tarafta da bir geri çekilme belirtisi yoktu.

Gümüş saçlı adam esniyor ve sabırsız görünüyordu. “Ne kadar da zahmetli yaratıklar! Savaşıyor muyuz yoksa vazgeçtiniz mi?”

Lu Tingxiao ona cevap vermek üzereyken, onu şaşırtan bir mesaj aldı ancak tepkisini gizledi ve kimse fark etmedi.

Daha sonra adama baktı ve görkemli bir şekilde "Nasıl istersen." dedi.

Gümüş saçlı adam kana susamış gibiydi.

Feng Jin, rakipleri Lu Tingxiao olduğu için işvereninin akıl sağlığına güvenmeyi planlamıyordu ve ikincisinin rasyonel bir seçim yapmasını bekliyordu. Ancak, Lu Tingxiao'nun da güvenilmez olduğunu görünce rahatsız oldu.

Kaptan daha da korktu. "Bay Lu, onlarla savaşamayız!"

Bu savaşın sonucu hakkında endişeli değildi. Amerika şu anda savaşa zar zor dayanıyordu ve eğer esas güçlerinden biri burada yenilirse diğer ülkeler bunu kullanabilir ve anavatana sızabilirdi.