Çeviri: Deantrbl Düzenleme: LordVioleGrace

Lu Chongshan, uyarılarını dinlemeyecek kadar cüretkar bu kızı gördüğü zaman, bir kırılma noktasına çok kızmıştı, hatta pis ellerini, istediği gibi Küçük Hazine'ye dokunmak için kullanıyordu. Ona kükremek üzereydi ama nedense birden çenesini kapattığını bilmiyordu.

Küçük tavşan, ateşten dolayı uzun zamandır karışıklık içinde olsa da, bir kez Ning Xi onu kucağında tuttuğunda, sanki onu bilinçaltında kimin kucakladığını biliyordu. Hemen Ning Xi'nin giysilerinin eteklerine sıkıca sarılmak için sıcak küçük ellerini kullandı ve ateşli küçük yüzü Ning Xi'nin kucağına gömüldü.

Ning Xi sadece sakin gibi davranıyordu ama Küçük Hazine'nin kendisine yaklaşan bilinçaltı küçük hareketi yüzünden, suratı bir an için soldu. Çünkü hala çok fazla insan mevcuttu, sadece kendini tutması için zorlayabilirdi ve gözleri inatçı gözyaşlarıyla hafifçe sırlanmıştı ...

Şu anda, Ning Xi zaten etrafındaki herkesin bakışlarını önemsemiyordu. Öfkeyle bakan doktorları ya da Baba Lu ve Anne Lu'yu umursamıyordu. Gözleri ve kalbi, sadece kucağındaki zayıf ve aciz tavşan için ayrılmıştı.

Ning Xi, küçük tavşanı daha da sıkı sardı, sonra küçük tavşanın alnını ve minik yüzünü öpmek için çok yumuşak bir tonla, "Bebek, Teyze burada, endişelenme ..." dedi.

O kişinin sesi, sadece Küçük Hazine'yi değil, bir insanı sakinleştirmek için özel bir güç tutuyordu, ama herkesin sahip olduğu hisler, onun sesinden ötürü hayal kırıklığı ve kargaşa içindeydi.

Lu Chongshan hala orada hareketsiz duruyordu ve kızgınlığını anlık olarak unutmuştu ...

Küçük tavşan hafifçe titreymeye devam ederken Ning Xi'nin kucağında kıvrılmıştı. Ancak, yüzündeki ifade, bir kabusta işkence görüyormuş gibi olduğu zamandan açıkça farklıydı. Şu anda, emin ve memnun görünüyordu ...

Ning Xi duruşunu ayarladı, ayağa kalktı ve küçük tavşanın başını omuzlarına yaslanmasına izin verdi.

Lu Tingxiao, Ning Xi'nin küçük tavşanı rahat bir pozisyona ayarlamasına yardım etti, ardından oğlunu örtmek için yataktan battaniyeyi aldı.

Bundan sonra, Ning Xi odanın etrafında yürümeye başladı ve o yürürken, yavaşça şarkı söylemeye başladı, "Uyu, uyu, sevgili bebeğim, annenin elleri hafifçe sallar seni ...

Uyu, uyu, sevgili bebeğim, annenin kolları seni sonsuza dek koruyacak ...

Uyu, uyu, sevgili bebeğim, anne seni seviyor, anne seni seviyor ... "

...

Bu kadın! Kendisini Küçük Hazine'nin annesi olarak tanımlıyor, ne utanmaz! Lu Chongshan kızgın olmalıydı ama neden kadının Küçük Hazine'yi taşıdığını ve etrafta dolaşıp şarkı söylediğini izlediğini bilmiyordu. Bunun yerine, o anı mahvetmek ve onları rahatsız etmek istemediğini hissetti.

Aralarında bütün doktorlar ve hizmetkarlar, özellikle de kadın olanları, küçük tavşanın başını kızın omzuna, yüzünü ise güvence ve sevgi ile dolu olarak izledikçe gözlerinde çok fazla gözyaşları oluşmuştu.

Sigh, Küçük Üstat çok acınası, böyle genç yaştan beri bir annenin sevgisi olmadan yaşamak zorunda. Aslında, böyle bir zamanda, bir annenin kucağı, öpücüğü ve nazik ninnisi, herhangi bir mucizevi ilaçtan daha iyi çalışmalı!

Hatta bu kadının gerçekten Küçük Üstadın annesi olsaydı, mükemmel olacağını düşündüler!

Yan Ruyi'nin yüzünde tuhaf bakışlar vardı.

Ning Xi'nin omzuna uzanıp, yavaş yavaş sakinleşen ve titreyişini bile durduran sevgili torununu izlediğinde, aniden Xuan Jing'in sözlerini hatırladı.

"İyi şansın ötesinde ... iyi şansın ötesinde ..."