Çeviri: Deantrbl Düzenleme: LordVioleGrace

Ning Xi aniden çok garip hissetti ve hızlıca mikrofonunu kapattı, "Öhö,öhö, ne zaman geldin?"

Birisini azarlarken onu duyamazdı, değil mi? Tanrım hayır!

“Aslında, oyun oynadığımda genellikle bu kadar sinir bozucu değilim ve öylece insanları azarlamam. Jiang Muye bugün çok korkunç bir şekilde oynuyor çünkü…” Ning Xi, suçları Jiang Muye'ye atmaya devam etti.

Lu Tingxiao'nun dudakları bir sırıtışla kıvrılmıştı "Çok tatlı".

Lu Tingxiao'nun ani sözleri Ning Xi'yi biraz şaşırttı, "Ah? Ne sevimlisi?"

"Sinirlendiğin zaman olduğu gibi."

Ning Xi, sessiz kaldı.

Şeytan, içinde hiç insanlık var mı? Zaten çok kanlı bir şekilde yaralandım ama sen gitmeme izin vermeyeceksin ...

"Akşam yemeği hazır, önce alt katta yemek ister misin?" Lu Tingxiao sordu.

"Mmm, akşam yemeği!" O gerçekten lahana yemek istiyordu!

...

Alt kat.

Ning Xi, masada üç sebze yemeği ve bir etin yanında bir çorba olduğunu gördü. Tazeleyici ve iştah açıcı görünen tüm ev yemekleri. Aslında, büyük bir tabak lahana vardı.

Şeytan bunu bilerek mi yaptı?

"Bunlar yeterli mi?" Lu Tingxiao endişeli bir şekilde sordu.

"Yeter, yeter, kesinlikle yeterli!" Konuştuğu anda tehlikeyi önlemek için, Ning Xi bazı yemeklerde çabuk toplandı ve yiyecekleri mideye indirmeye başladı.

"Yavaş ye." Lu Tingxiao, gözlerinde çok az fark edilen bir sinirlilikle onu izledi.

Ning Xi, yemeye devam ederken ne kadar gergin olduğunu fark etmedi. Ancak, yediği sırada, bir şeyin garip olduğunu fark etti ...

"Mmm ... Lu Tingxiao ..."

"Ne oldu?" Lu Tingxiao, yemek çubuklarını indirdi.

Ning Xi patlıcandan ısırık aldı ve sözlerini dikkatlice seçti, "Şefiniz bugün çok iyi durumda değil mi?"

Lu Tingxiao neşelendi daha sonra da "Hayır, ruh hali bugün çok iyi" diye cevapladı.

Ning Xi gözlerini kırpdı, "O zaman neden bugün onun yemeği ... biraz kötü?"

Lu Tingxiao'nun sesi, bunu duyduğunda hemen sertleşti, ama yüzü sakin kaldı, “Neden öyle diyorsun?”

Ning Xi, kızarmış patlıcan tabakasına dikkat çekti ve "Bu patlıcan, içinde çok fazla tuz var ..." dedi.

Sonra bir parça kış kavunu et dilimi aldı ve şöyle dedi: "Bu yemek çok pişmiş. Hatta dilimlenmiş et yanmış ve domates omleti neredeyse hiç yumurta olmayan domatesler ... en önemlisi, tuzun çorbadan çıkarıldı ... "

Bittiğinde, Lu Tingxiao'ya baktı ve eleştirmeye devam edecekken Lu'nun yüzünde bir gariplik olduğunu fark etti.

Ning Xi biraz durakladı, sonra aklına gelen bir düşünce ve yüzünde bir güvensizlik vardı.

Bir süre sonra, tükürüğünü yuttu ve zayıf bir şekilde sordu, "Uhh, Lu Tingxiao ... bu yemekleri sen mi pişirdin?"

Lu Tingxiao'nun ifadesi sanki gerçekten itiraf etmek istemiyormuş gibi ağırdı, ama ona da yalan söylemek istemedi. Yarım saniye sonra, hala sert bir şekilde başını salladı "Mmm."

"Pfft ..." Ning Xi şokta dedi, "Gerçekten sen yaptın!"

Büyük bir beladaydı! Neden daha önce bahsetmemişti ki ?!

Şeytanın yemeklerini hiçbir şeymiş gibi eleştirmişti!

Ning Xi yüzüne ellerini gömdü ve hızla "Aiya, şefinin yemeği olduğunu sanmıştım. Profesyonel bir şefin standartı tarafından doğal olarak çok daha fazlasını beklerdim. Büyük patronun kişisel yemeği olduğunu kim bilebilirdi ki? Uhh, umarım sormamda sakınca yoktur.... ilk defa mı yapıyorsun?”

"Hayır, daha önce birkaç kez çalıştım." Lu Tingxiao gerçekten mutsuzca açıkladı. Mükemmeliyetçi olarak, bu ilk kez başarısızlıkla açıkça yaralanmıştı.