Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

"Hmm? Nedir?"

Lu Tingxiao'nun ılık gözleri Ning Xi'nin huzursuz edici ruh halini o anda sakinleştirdi ...

Ning Xi kendine geldiğinde, “Bugünlerde daha ihtiyatlı olmalısın, bilirsin.” Demeden önce sözlerini dikkatli bir şekilde seçmeye karar verdi. “Hareket ettiğinde, seninle ya da başka bir şeyle daha fazla korumaya sahip ol! Bir düzine bile çok fazla değil! ”

Bir gün beklenmedik bir şekilde, birinden gelen bungalovun dışında bir telefon aldığında, huzursuzdu. Lu Tingxiao'nun neler yapabileceğini biliyordu; O adamın ona bir şey yapabileceği bir yol yoktu, ama hala endişeliydi. Onun koruması olmayı ve 7/24 korumayı bile tercih ederdi ...

Lu Tingxiao bu habere şaşırdı ve gözleri bir soğukluk gösterdi. Ning Xi'ye doğru yavaşça yürüdü.

Ning Xi, bilinçsizce arkaya doğru çekildi, sırtı sarmaşıklar ile dolu duvara dayanana kadar.

Lu Tingxiao kızın yaslandığı duvara elini koydu ve birdenbire “Bu bir duvar, değil mi?” diye sordu.

Kapana kısılmış olan Ning Xi göz kırpıp "Uhh ... evet ..." dedi.

Aslında, mükemmel bir açıklamaydı! Ama konu neden bu kadar garip bir yere gelmişti?

"En son duyduğuma göre sevdiğini söyledin, ben de bunu yapmayı öğrendim." Lu Tingxiao dedi.

Ning Xi garip bir şekilde güldü. Gerçekten şeytana anlatmak istemişti, öğrenmene gerek yok, gerçekten ...

Aslında, bunu sevdiğini ne zaman söyledi? Aslında kızların, onları duvara karşı yaslama hilesine dayanamayacağını söylemişti.

Harika ... şimdi de dayanamayacakmış gibi hissediyordu...

Başlangıçta Lu Tingxiao'nun kızın endişesi konusunda mutsuz olacağından biraz endişe duyuyordu. Yeteneklerini sorguladığını düşünüyor olabilirdi ve onun da başına belaya neden olabileceğinden endişeleniyordu.

Ne yazık ki, Lu Tingxiao kıvrımlı duruşunu sürdürdü ve yumuşak bir şekilde sormak için öne eğildi, "Ning Xi, benim için endişeleniyor musun?"

Ning Xi biraz şaşkına dönmüştü, "Pfft, evet, ne de olsa sen benim patronumsun!"

"Öyle mi? Ben de çok mutluyum." Lu Tingxiao'nun gözü memnuniyeti ile doldu ve sonra dedi ki, "O zaman her gün sana güvende olduğumu söylemek için bir mesaj yollayacağım, tamam mı?"

"Hah? Bu ... tabi ki, güvende olman iyi bir şey olurdu!" Ning Xi dedi ama sonra garip bir şey olduğunu hissettim, ancak garip olanı hemen anlayamadı.

Lu Tingxiao kendini beğenmiş bir şekilde gülümsedi, sonra doğruldu ve yırtıcı pozunu hafifletti. "Akşam yemeğinde kalmanı sağlamak istedim, ama sanırım burada çok rahat hissetmeyeceksin, o yüzden kalmanı istemeyeceğim."

"Gerek yok, gerek yok! Bu durumda, şimdi gideceğim! Güle güle!"

...

Sadece nihayet eve ulaştığı zaman, Ning Xi, daha önceki karşılaşma hakkında garip olanı fark etti.

Evdeyken, Lu Tingxiao bir mesaj göndermişti: [Evde misin? Küçük Hazine ile yemek yiyorum ve her şey yolunda. Endişelenmene gerek yok.]

Lütfen! Sadece daha dikkatli olmasını hatırlatıyordu! Kocası gibi değildi, karısına her gün haber veriyordu!

Bu şeytan acı çekecek ...

Artık kızlarla flört etmeyi bilmediğini söylemeye cesaret edemedi! Artık kızları nasıl tavlayacağını öğretmeyecekti!

Yine de, orada bitmedi.

Bunu Lu Tingxiao'dan başka bir mesaj izledi: [Sonraki birkaç gün içinde kayıt yaptırmak için Küçük Hazine'yi alacağım, bu Küçük Hazine'nin okula ilk gidişi, umarım gelebilirsin.]

Ning Xi, suskundu. Böyle bir istekle, ne olursa olsun onu reddedemezdi.

[Tamam.]

Bunu gönderir göndermez, Ning Xi yastığa çarptı.

Ölü ... Cidden kendi kuyusunu kazıyordu ...

Ancak, onu ne kadar çok düşünürse, o kadar tuhaf olduğunu düşündü. Ne tesadüf ki bugün onun izinli olduğu gündü, daha sonra eski konutta Küçük Hazine'ye eşlik etmeye davet edildi ve tesadüfen Küçük Hazine'ye okula gitmesini tavsiye etti. Ardından, şeytandan Küçük Hazine'yi okula gönderirken ona eşlik etmesinin önerisi geldi. Düşündüğü zaman, oyunculuk yaptığı drama çok yakında başlayacaktı, bu yüzden de özgür olacaktı ...

Tüm bu olayların akışı çok tesadüftü! Uhh, gerçekten ... saf tesadüf mü?