Çeviri: Punchie Düzenleme: LordVioleGrace

Lu Jingli’nin yüzündeki tüm renk birden gitmişti. Tanrım... ağabeyim Jiang ailesine bulaşmayacak, değil mi? Tüm ilişkileri yok mu sayacak?! Jiang ailesiyle kan bağıyla bağlı olmasalar da hala Jiang Muye’nin annesinin nesliyle bağlantıları vardı ve ebeveynleri bu ilişkiyi çok önemsiyordu.

Düşündükten sonra, Lu Jingli bir şeylerin yolunda gitmediğini anlamıştı.

Ağabeyinin kişiliğini düşünürse, Jiang ailesine ve Jiang Muye’ye bir şey yapacak olsaydı çok daha önceden yapardı. Üç gün boyunca sessiz kalmasının imkanı yoktu…

O zaman sorun neydi?

"Söylemek istediğin bir şey mi var?"

Hava soğuk bir sesle doldu ve Lu Jingli’nin titreyip aklını başına devşirmesine neden oldu. Hemen açıkladı, “Evet, annem ve babam daha demin aradılar ve Küçük Hazine’nin iyi olmadığını söylediler. Hemen eve gitmeni istiyorlar!”

Lu Tingxiao sigarasını bitirip diğerini yaktı, “Arabayı hazırlat.”

"Tamam!"

Lu Jingli gizlice minnettar olduğunu belirterek avcunu yukarıya açtı.

Kardeşinin oğlunu ihmal etmek uğruna ailesini görmezden gelmemesi iyi olmuştu.

(Lu Ailesi’nin Eski Evi)

Anne Lu, kapının dışında endişeyle yürüyordu. Lu Tingxiao’yu görür görmez onu karşıladı ve söyledi, “Tingxiao, sonunda geldin! Hemen Küçük Hazine’nin yanına git!”

Baba Lu’nun mutlu olmadığı her halinden belliydi ve onu azarladı, "Demek evin yolunu biliyormuşsun. Küçük Hazine hasta ve sana hala ulaşamıyoruz! Ne biçim babasın sen?”

Lu Tingxiao’nun solgun yüzü ifade göstermekten acizdi ve kavga çıkarmaya çalışmadan cevap verdi, "İkiniz de bana bir kadın bulmaya çalışmıyor muydunuz? Onlardan biri ilgilenebilirdi."

Baba Lu’nun gözleri kocaman açıldı ve oğluna bağırdı, "Seni serseri! Nasıl böyle bir şey diyebilirsin? Küçük Hazine senin oğlun! Kendin ilgilenmeyip de başkalarının ilgilenmesini mi bekliyorsun?”

Lu Jingli alay etti. Kendini tutamadı ve konuştu, “Baba, lütfen. Biraz daha mantıklı olur musun? Küçük Hazine’yle ilgilenmesi için yabancı birilerini bulmaya çalışan sizdiniz! Ağabeyim Küçük Hazine’yle ilgilenebilecek uygun bir hanım buldu ama ikiniz ona güvenmediniz! Şimdi de sizin karar vermenize tamam diyor ama hala memnun değilsiniz. Ne yapmasını istiyorsunuz?”

"Sen...” Baba Lu kızgınlıktan konuşamadı. Sonra da ifadesi değişti ve konuştu, "Seni serseri, az kalsın tuzağına düşüyordum! Onu ikna edemeyen kendisiydi, beni suçlama!”

Ahh, patladı…

Lu Jingli burnunu buruşturdu ve tekrar konuştu, "Fakat... o zaman bu... onu tekrar ikna ederse karşı olmayacağınız anlamına mı geliyor?"

Baba Lu homurdandı, "Bana kafa tutmaya çalışma. Gidip Küçük Hazine’yi gör!"

"Küçük Hazine, ne oldu? Neren ağrıyor?” Lu Jingli oğlana sordu.

Anne Lu konuşurken gözyaşlarını sildi, “Muhtemelen önceki kız ona itaatkar olmasını öğrettiğinden birkaç gün boyunca iyi bir oğlandı. Hep yemek yiyor isyan belirtisi göstermeden normalce dinleniyordu. Ta ki bugüne kadar... Küçük Hazine akşam yemeğinden hemen sonra yediği her şeyi kustu, hatta bayıldı...”

Anne Lu bir çizimi aldı ve konuşurken daha çok ağlamaya başladı, “Daha sonra, Küçük Hazine’nin çiziminde bunları gördüğümde iyi olmadığını, her şeyi içine attığını anladım...”

Lu Jingli resmi alıp baktı ve birkaç saniye durdu. "Tanrım, zavallı Küçük Hazine. Annesiz bir çocuk üzgün olur tabi...”

"Kesinlikle, bunu görünce yüreğim parçalandı!"

Anne oğul birbirlerine sarılarak ağladı.