Çeviri: Punchie Düzenleme: LordVioleGrace

Ning Xi kafasını iki yana salladı, tehlikeli ve belirsiz "Öğretmen-öğrenci" konuşmasını çabucak sonlandırdı. Daha sonra çalışanı moduna geri döndü, başını kaldırdı ve aşırı kuralcı bir şekilde konuştu...

"Patron, ben müdahale edilmeden düşünmek için biraz zaman istiyorum!"

Düşündükten sonra, Lu Tingxiao koşulsuzca kabul etti. "Tamamdır, kaç gün istiyorsun?"

Ning Xi parmaklarıyla saymaya başladı sonrasında zayıf bir şekilde, "Im, ben yılları hesaplayabilir miyim?" dedi.

Lu Tingxiao makul olmayan kararını görmezden gelerek, onun yerine kararı verdi.  "Sana yedi gün veriyorum."

"Pekala... yedi gün olsun! Sonra, yarın hastaneden çıktıktan sonra, bu sürede kendi dairemde kalabilir miyim? Müdahale etmemeyi kendin kabul ettin! Küçük Hazine de evde değil, ayrıca yarından sonra şirkete gitmeliyim ve dairem oraya çok yakın!" Ning Xi geçerli sebepler sunmak için elinden geleni yaptı.

"Kalabilirsin." Lu Tingxiao en ufak tereddüdü olmadan başını salladı.

"......." Hah, bu kadar mıydı yani? Birden şaşkına döndü, o buna alışık değildi.

Ning Xi gözlerini kıstı. Yüzünde, tıpkı aklında tilkiler dolanıyormuş gibi bir ifade vardı. Büyük Şeytan Kral'ın hileleriyle başa çıkmak için en iyi yolu bulmuştu! Kendi sağlığıyla bahse girmek miydi?

Daha öncesinde, doktor çok fazla strese kapılmamasını söylediği için miydi?

Of, onu çok fazla önemsediği için işe yaramıştı sadece...

Şimdi düşününce, şu an kalbine isabet eden yüzdelik seksene ulaşmıştı!

…

Sonraki gün.

Durumu ciddi olmadığı için, Ning Xi sabah hastaneden taburcu edilmişti.

Söz verdiği gibi, Lu Tingxiao onu dairesine ulaştırdı, buzdolabını doldurmak için bir şeyler almaya yol üzerinde bir markete durmuştu ve onun için üç öğünlük yemek sipariş etmişti, tekrar ve tekrar yediklerine dikkat etmesi için onu uyarmıştı.

Ning Xi koltuğa oturup, Lu Tingxiao'nun bir oraya bir buraya volta atışını isledi. Buzdolabını kontrol ettikten sonra, gözden kaçırdığı bir şeyin olup olmadığını düşünmeye çalışıyordu. Ning Xi daha fazla dayanamayarak, hafifçe öksürdü. "Lu Tingxiao, artık kendine dert yapmana gerek yok, ben kendi başımın çaresine bakarım!"

Lu Tingxiao arkasını döndü ve ona doğru adımladı. "Öyleyse gidiyorum."

Söylediği gibi, yüzü hala endişeyle kaplıydı, sanki kendisi hiçbir şey yapamayan üç yaşındaki bir çocuktu.

Ning Xi kalbinde verdiği puanlamayı değiştirmemek için çabaladı. "Peki."

"Şu an iyi olduğundan emin misin?"

"Evet! Evet! Midem artık ağrımıyor! Vücudum hızla iyileşiyor!"

"Pekala, bu iyi." Lu Tingxiao'nun gözleri daha da karanlığa büründü ve memnuniyetle başını salladı.

Ning Xi: "......" Söylediklerinde yanlış bir şey yoktu, ama niye tuzağa düşmüş gibi hissediyordu?

Kız düşüncelerin içerisinde dalıp gittiğinde, aniden Lu Tingxiao ona doğru eğildi. Ama yaklaşmadan önce, yarı yolda duruverdi, sonra hafif geri çekildi. Başını okşamak için elinin birisini uzattı. "Müdahale etmek yok."

Ning Xi: "......."

Bana! Şu an! Müdahale! Ediyorsun! Zaten!

Sonunda anlamıştı, onun hiçbir şey yapmasına gerek yoktu. Başlı başına varlığı müdahaleydi.

Lu Tingxiao gittikten sonra, Ning Xi tamamen rahatlamıştı. Yastığı kolları arasına alıp, sarıldı ve koltukta oturup hayret içerisinde, son zamanlarda gerçekleşen olayların hepsini düşünmek için zihninin derinliklerine attığı tozlu rafları karıştırmaya başladı.

Nihayetinde, işler bu noktaya gelmişti. İçine doğmuştu zaten ve hazırlıklıydı da, ama şimdi buradaydılar, beyni hala hayret içerisindeydi ve her şey karman çormandı.

Onun birden ortaya çıkmasına ilişkin, ona sıfır puan verdi!

Aslında, en başında kasten acımasızca şeyler söyleyip, Lu Tingxiao'nun pes etmesini sağlamayı düşündü. Lakin yüzüne baktığında, tek kelime bile dudaklarından firar etmedi ve aslen kararlı olan yüreği tereddüt etmeye başlamıştı. Her zaman, asla olmayacağını düşündüğü ne varsa, yavaş yavaş değişmeye başlamıştı…

Geçmişlerinde yetersiz hükümdarların olmasına ne şüpheydi!

Güzellik tehlikeliydi!