Çeviri: Punchie Düzenleme: LordVioleGrace

Dediklerini duyunca, Ning Xi utanmış görünüyordu. "Ne? Hayır! Gecenin bir yarısı aşırı yemek yedim diye hastaneye gitmek çok aşağılayıcı!"

"Yüzün, bedeninden daha mı önemli?" dediğinde, Lu Tingxiao hızla cüzdanını ve telefonunu aldı, sonra belinden kavrayarak onu kaldırdı.

Ning Xi hızla ellerini havada salladı. "Of... Lu Tingxiao... hayır... farklı bir pozisyona geç... belki daha yavaş yürümeme yardım edersen daha iyi olur... bu pozisyon beni daha da rahatsız hissettiriyor..."

"Sen..." Lu Tingxiao hem öfkeli, hem de endişeli görünüyordu. Onu indirerek, daha yavaş yürümesine yardım etti.

Hastanenin aciline ulaştıklarında, Ning Xi'nin kıyafetleri ve saçları terle kaplıydı.

Çünkü Ning Xi karnı yüzünden acı içerisindeydi ve Lu Tingxiao'nun yüzünde kıyamet kopacakmış gibi bir ifade vardı, bir hemşire yanlarına geldi ve Ning Xi'ye yardım edip, "Bebek geliyor mu? Acele edin! Sedyeye yatın çabuk!"

Ning Xi tanınmamak için taktığı maskeyi hafif aşağı indirdi ve alnını kırıştırarak, açıkladı, "Hayır... öyle değil, Hemşire Kardeş! Sadece yemeği aşırı kaçırdım!"

"......" Hemşire birkaç saniye sessiz kaldı, sonra bakışlarını Ning Xi'nin karnına çevirdi ve sadece hafif çıkıntılı olduğunu fark etti. Karnına baktığında hamile olmadığını anlamıştı. "Mide bölümü için, sola doğru dönün lütfen!"

"Teşekkürler."

Gecenin bir yarısı, işkenceyi andıran sürenin sonunda, Ning Xi'nin teşhisi konulmuştu.

Bir süredir stres altında olması ve aşırı yemekten kaynaklanan akut gastriti vardı...

Lu Tingxiao, hastane yatağında yatan kızın yanağına avucuyla dokundu, kendi yüzü tamamen acıyla yoğrulmuş gibiydi. "Hala ağrıyor mu?"

Ning Xi için için başını salladı. "Evet, ama öncesi kadar kötü değil... Şey Lu Tingxiao, bir şey daha var..."

"Ne var? Söyle bana."

Ning Xi bir an için tereddüt etti, sonra utanarak, "Sanırım yüzük diş etimi biraz sıyırdı. Demin bir şey hissetmemiştim, ama şimdi çok acıyor..." dedi.

Lu Tingxiao eliyle yüzünü kapadı ve ağlasa mı gülse mi bilemedi. Saçlarını yolarcasına çekiştirdi. "Beni bekle. Krem bulup geliyorum."

"Peki."

Lu Tingxiao gittikten sonra, Ninng Xi derin bir soluk verdi ve midesini ovuşturdu...

Öyle kritik bir anda midesinin sorun çıkarmasını hiç beklememişti!

Ama... aşırı yediğindeki his oldukça rahatsız ediciydi! Hayatı boyunca bunu ikinci kez yaşamak istememişti hiç!

Önceden, bir keresinde yine aşırı yemek yemişti ve gecenin bir yarısı yine akut gastrit vakası yaşamıştı...

O zamandan tek fark, gecenin bir yarısı taksi bulamamıştı, böylelikle motoruna binip kendi başına hastaneye gelmişti, kendini kaydettirmişti, kendisi ilacını almıştı ve kendi serumuyla birlikte soğuk koridorda koltuklarda oturmuştu...

Lu Tingxiao çok geçmeden geri dönmüştü.

Elinde kremle yatağın kenarına oturdu ve kapağını açtı. Sonra ciddiyetle konuştu, "Bu topikal bir ilaç. Ağzını aç ve yarana sürmene yardım edeyim."

Ning Xi itaatkarca ağzını açtı, ama kazara dili dokunduğunda, kaşlarını çattı. "Acı..."

"Biraz dayan, dokunma."

"Hı hı."

Kremi sürdükten sonra, Lu Tigxiao şefkatli gözlerle baktı ve usulca konuştu. "Öğretmenim..."

Biraz şaşkınca, Ning Xi kendisine seslendiği fark etmeden boş boş bakakaldı. "Ha?"

"Özür dilerim..." Lu Tingxiao kendini suçlayarak hafifçe iç çekti, sonra ellerini tuttu ve elinin üstüne nazikçe buse kondurdu. "Sana zarar verdiği için, beceriksiz öğrencini suçla."

Ning Xi'nin kalbi tekledi —

Sıçayım... yüzde altmış... altmış bir... altmış iki... altmış üç... diye artmaya devam etti....

Ne beceriksizliği!

Dahi olduğun gün gibi ortada!