Çeviri: Godctia  Düzenleme: Perseus

"Nn… ne…" Ning Xi sersemlemişti. “Bunu nasıl ben bile bilmiyorum?”

Jiang Muye, “O gece sarhoştun, üretim ekibinin beni karşılamak için akşam yemeği yediği sıradaydı” diye hatırlattı.

Ning Xi sonunda hatırladı…

Yanlış odaya girdiği geceydi ve Zhu Xiangcheng ondan faydalanmaya çalışmıştı.

Daha sonra, Lu Tingxiao, kişisel olarak üretim ekibinin odasına geri dönmüş ve yaptıktan sonra onu beklemesini söylemişti ve birlikte geri döneceklerdi.

Çok geçmeden, Lu Tingxiao'yu gördüğünde çok sarhoş olmuştu, bundan sonra ne olduğuna dair bir anısı yoktu. O sırada, Jiang Muye onun yanındaydı, bu yüzden o ve Lu Tingxiao'nun konuştuğu zamandı büyük ihtimalle ...

Ning Xi'nin bir süredir hiçbir şey söylemediğini fark ederek, başlangıçta çok umutlu olmayan Jiang Muye, daha da yıpranmıştı. "Bana hala inanmıyorsun, öyle değil mi? Bunların kanıt olarak gerçekten kesin bir sonuç olmadığını biliyorum. Ekran görüntüsünü Lu Tingxiao'nun sadece ailesini yatıştırması gibi alabilirsin. Ve sesle, en önemli şeyi bile kaydetmedim. Benim sözüm var sadece… "

Uzun bir süre sonra, hattın diğer ucunda bir iç geçirdi. "Jiang Muye, ister inan ister inanma, Glory World ile imzalama kararımı etkilemez. Benim için gerçekten hisleri olsa bile, iş ve kişisel meseleler arasında net bir ayrım yapardı ve o bana karşı tutumunda pozisyonunu kullanmaz. Dahas, beni asla zorlamaz. ”

Ning Xi bunu söylediğinde, Jiang Muye bittiğini biliyordu.

Ning Xi'nin Lu Tingxiao'ya bu kadar güveneceğini hiç düşünmemişti, bir kaç aydır birbirlerini tanıyor olsalar bile…

Ning Xi, "Teşekkür ederim, benim için endişelendiğini biliyorum. Yarın bir basın toplantısı olacak ve son savaşa hazırlanmaya konsantre olmalıyım. Bu iş bittiğinde, daha fazla konuşacağız!"

Bu bittiğinde, Lu Tingxiao’nun tuzağına düşeceksin ve artık kaçamayacaksın!

Hayır, şu anda zaten onun tuzağındaydı…

Peki ya o biliyorsa? Hiçbir şey yapamazdı.

Ve… sadece seni umursamıyorum…

Ne yaptıysa Lu Tingxiao'nun yöntemlerini küçümsemek zorunda kaldı, ne yaparsa yapsın artık onurlu değildi…

Derin bir güçsüzlük duygusu, Jiang Muye'ye geldi. "Tamam, meşgulsün, sonra görüşürüz."

"Mm, hoşçakal."

Ning Xi telefonu kapattı. Aniden, vücudunun tamamen güçsüz olduğu hissetti. Kendini bomboş bir ifade ile yatağa bırakmıştı.

O hala, Jiang Muye’nin "Seni önümde öptü" ifadesinden iyileşmeye çalışıyordu.

Bir aktörün sahneleri kurup olayları canlandırmada iyi olmasından dolayı tüm sahneyi neredeyse aklında kurmuştu.

Kalbi daha hızlı ve daha hızlı atıyordu…

Ning Xi telefonunu aldı ve hızla Lu Tingxiao'ya bir WeChat mesajı gönderdi.

[Patron, basın toplantısının planının üzerinden geçmek ve ezberlemek istiyorum, bu yüzden akşam yemeği için beni aramana gerek yok. Biraz meyve almam yeterli. Dün gece çok fazla et yedim, bu yüzden, kilo vermeliyim ^ _ ^]

Hiçbir şeyin yanlış olmadığını belli etmek için zor uğraşmıştı.

Bununla, söyleyememeliydi, değil mi?

En iyi olduğu şey yapmasına rağmen, Lu Tingxiao'nun önünde kendine güveni yoktu.

Alt kattaki oturma odasında, Lu Tingxiao, Ning Xi'nin onu yolladığı WeChat mesajına baktı. Gözlerini hafifçe kaldırdı ve yüzünde saygın bir ifadeyle Ning Xi’nin odasına baktı.

Lu Jingli hızla bir göz atmak için daha yakına uçtu, sonra hayal kırıklığına uğramış bir ifade gösterdi. "Lanet olsun, elti bu akşam yemek yapmıyor mu? Hiçbir şey için sabırsızlıkla bekledim… üzgünüm…"

Bunu söyledikten sonra, ona bir şey geldi ve kolunu kardeşinin omzuna koydu ve anlamlı bir şekilde, “Şu Jiang Muye denen çocuk köşeye sıkışmış mı hissediyor? Bu sefer yaptığımız şeylerde çok mu berbattık?” Dedi.