Çeviri: Godctia  Düzenleme: Perseus

Üç kişi birlikte çalışınca, tam takır sofra hazırlamak kısa sürmüştü.

Kızarmış domuz tereyağı, biber ve tuz, özel soslu kereviz, baharatlı yengeç, ızgara kuzu bacağı, tavada kızartılmış dana biftek…

Çoğu ana yemekti ve vejeteryanlardan daha fazla et vardı. Her zaman diyet yapan Ning Xi gibi biri için bu akşam yemeği büyük bir sorumluluktu!

Sonuçta, Küçük Çörek hala biraz fazla zayıftı ve Lu Tingxiao da genellikle işte çok yorulduğundan daha fazla beslenmeye ihtiyaç duyuyordu.

Çekici ve lezzetli yemeklerle dolu masaya bakarak, Lu Tingxiao şaşırdı. "Şimdi daha önce söylediklerine inanıyorum."

"Ne hakkında?"

"Şef olma hakkında."

Ning Xi neşeyle güldü. "Abarttığımı düşünüyordum! Biraz pratik yapmam lazım, ama yılların tecrübesi yalan söylemiyor!"

"İlk başta şef mi olmak istemiştin?" Lu Tingxiao anlamadı.

Ning Xi’nin gülümsemesi soldu. "Sana bunu söylediğimde gülme, ama bir şef olmak istediğimden değil - birinin karısı olmak istedim."

Lu Tingxiao, gözlerini biraz kıstı.

"Birinin karısı olmak için", ne kadar dokunaklı bir cümle, ama "birisi" o değildi.

"O zamanlar çok naiftim, bir adamın kalbine giden yolun midesi üzerinden olduğunu sanıyordum! Kim düşünebilirdi ki ..." Bu noktada, Ning Xi aniden durdu ve çorbaya dikkatle bakan Küçük Hazine'ye göz attı.Lu Tingxiao'ya biraz daha yaklaştı ve kısık bir sesle devam etti, "Elimi çok yükseğe yerleştirdiğimi kim düşünebilirdi. Gerçek pozisyon göbek deliğinin üç inç altında. Onun için yıllarca yemek pişirdim, ama Ning Xueluo'nun onunla bir gece yatması yeterli oldu. İçler acısı, değil mi? "

"İçler acısı olan, pişman olacak." Lu Tingxiao, bir gerçeği anlatıyormuş gibi onu rahatlattı.

Ning Xi, onun sözleri ile gerçekten rahat olduğunu ve hafifçe güldüğünü itiraf etti. "Tamam, bugün çok mutlu bir gün, hadi ruh halini bozacak şeyler hakkında konuşmayalım. Çorba bittikten sonra, tek yapmam gereken bazı sebzeleri kızartmak, ve hepimiz tamamız!"

Lu Tingxiao sebze sepetine bir göz attı. "Hiç sebze almadık."

"Biz almadık mı?" Ning Xi aptalca baktı. "Karnabahara ne dersin? Havuç?"

"Yok."

“Eh… yani ben sadece et aldım. Bütün bunları yeşillikler olmadan nasıl yiyebiliriz? Çok yağlı olur! Bir patlıcan hediye aldık ama bir yemek için yeterli değil…”

Şimdiye kadar, onlar sekiz et yemeği ve sadece iki sebze yemeği, şeker kamışı ve soğuk şekerli domates dilimleri ve lotus dilimleri almışlardı…

"Sıkıntı yok, Jingli’nin yerine gidip bir tane alacağım."

"Huh? İkinci Genç Efendinin böyle bir yeri var mı?" Ning Xi şaşkındı.

"Mm, bahçesinde sebzeler için bir serası var."

"Harika! Ama gidecek kişi ben olmalıyım! Kesinlikle ne seçileceğini bilmiyorsun!"

"Tamam, o zaman çorbaya bakacağım. Küçük Hazine'nin seninle gelmesine izin ver, çünkü korumalar kim olduğunu bilmiyor," Lu Tingxiao ona hatırlattı.

"Tamam! Hemen döneceğim!"

...

Küçük Çörek onunla olduğu için, Ning Xi, Lu Jingli'nin evinin arkasındaki avluda seraya bir aksama olmadan girmeyi başarmıştı.

Seradaki sebzeler gerçekten şaşırtıcıydı, zengin ve suluydular ve piyasada bulunanlardan daha tazelerdi, çünkü bunların hepsi yeni hasat edilmişlerdi.

Lu Jingli, o adam gerçekten nasıl iyi yemek yeneceğini biliyordu…

Küçük Hazine ile birlikte bir sepet koparılmış sebzeler taşırlarken, bir dizi keskin alarm sesi aniden başlarının üstünde çalmaya başlamıştı.

Ning Xi kafasını kaldırdı. "Neler oluyor?"

Bundan kısa süre sonra, arkalarından gürültülü bir kükreme geldi.

“Ho! Küçük hırsız! Genç ustanın sebzelerini çalmaya cesaret edersin! Eh… Küçük Hazine… Ning Xi…” Lu Jingli pijamalarıylaydı ve saçları uyandığı için dağınıktı. İkisinin de yüzünde aptalca bir ifade vardı.

Sepeti tutarak, Ning Xi'nin ağzının köşeleri yuvarlandı. "Seranıza bir alarm sistemi koydunuz… İkinci Genç Efendi, bu kadar ileri gitmek gerekli miydi? Burada gömülü altınların falan mı var?"