Çeviri: Godctia Düzenleme: Kharsmi

"Ya hayır dersem?" Ning Xi ona bir yarım gülümseme ile baktı.

Zhang Qiang’ın gözleri göğsü ve kalçaları arasında sapıkça dolaştı ve çenesini ovuşturdu. "Paran yoksa ... sonra başka bir şey bulabiliriz! Eğer Büyük Güzel Ning bir gece benimle yatarsa, sana yararlı bilgiler verebilirim."

Ortaya çıkan sonuçlar açıktı: eğer bir itiraf istiyorsan, bana paranı ya da vücudunu vereceksin.

Aslında, Zhuang Qiang kadar aldatıcı biri istediğini elde etse bile itiraf etmez ve bedenini veya parasını kaybettiğiyle kalırdı.

Aynı sıralar, aşağıda arabanın içinde.

Monitörde neler olduğunu inceleyen Lu Jingli, kulaklıktan endişeyle kardeşine şunları hatırlıyordu, "Kardeşim, sakin ol! Heyecanlanma! Sakinleşmen gerekiyor! Küçük dizüstü bilgisayarıma nazik olman gerekiyor! Sabit diskimde yüzlerce gigabayt hazine var!"

"Yukarı çık, şimdi." Komut kulaklıktan gelmişti.

"Evet, evet, evet! Şu an gidiyorum!" Monitörde, Zhang Qiang Ning Xi'ye yaklaşıyordu. Lu Jingli, çılgınca koşmaya başladığı sırada dizüstü bilgisayarını tutuyordu.

Aynı sırada, Zhang Qiang Ning Xi’nin sandalyesine doğru yürüdü ve ellerini koltuğun kenarına koydu, nefes alışları daha hızlandı ve. "Peki? Bu iyi bir anlaşma değil mi? Sadece istediğini elde etmiyorsun, aynı zamanda eğlenebilirsin!" dedi.

Ning Xi gözlerini indirdi, suratını karanlıkta görmek zordu ve kiraz dudaklarından hafifçe alaycı bir gülüş gelmişti.

Bir sonraki saniye Zhang Qiang belinde soğuk ve beline sertçe baskı uygulayan bir şey hissetti. Aşağı baktı ve yüzü hemen beyaza döndü - ona baskı uygulayan şey siyah bir silahtı.

“Sen… sen, sen…” Zhang Qiang’ın ilk tepkisi kaçmak olmuştu.

O anda, Ning Xi’nin karanlık, soğuk kahkahası onun arkasından geldi. "Bu doğru, koş. Dene, Senin mi yoksa mermilerimin daha hızlı olduğunu göreceğiz."

Zhang Qiang’ın yağmur gibi terlemişti. Vücudunu sert bir şekilde çevirdi ve rahat bir tonda güldü. "Küçük kız, beni gerçekten eğittin! Oyuncak bir silahla beni kandırmaya mı çalışıyorsun? Vur! Bu, eğer yeteneğin varsa! İşte burada, burada!"

Ning Xi parmaklarını hafifçe hareket ettirdi, alçak bir "pu" sesiyle siyah tüp şeklinde bir susturucu takılmış silah ateş etti.

Bir "pu" sesiyle mermi Zhang Qiang’ın kolunu sıyırdı ve zemine çarparak kıvılcımlar çıkarttı.

Bütün bunlar üç saniyeden daha az sürede olmuştu.

Zhang Qiang, ıslanmış kolunu tuttu ve büyük bir gürültüyle dizlerinin üstüne düştü. "Abla! Abla, sakin ol! Bu gerçek bir silah! Bu şaka değil!"

"İtiraf et" Ning Xi, ona bir kalem fırlattı ve telefonundaki saate göz attı, suratında sabrının tükendiğini gösteren bir ifade vardı.

Küçük Hazine evde yatıyordu, uyandığında onu göremezse kesinlikle tekrar endişelenirdi. Oraya hızla geri dönmesi gerekiyordu.

"Ben yapacağım, yapacağım! Şimdi yazıyorum!" Zhang Qiang, kayıt kalemini almak için yuvarlandı ve kaydı başlatmak için düğmeye bastı.

"Ning Xi değildi! Bana rüşvet Ning Xi değildi! Sahneyi karıştırmamı isteyen başka birisiydi! Ama ben kim olduğunu bilmiyorum! Bir sürü talimat içeren tümüyle anonim bir e-posta aldım ve on bin yuan doğrudan hesabıma yatırıldı. Dediklerini yaparsam on bin yuan daha alacağımı söylediler!" Zhang Qiang konuşurken dikkatle Ning Xi'yi izilyordu.

Onun karşısındaki kadın aşırı sabırsız ve karanlık görünüyordu. Gözleri kırmızıydı ve parmakları silah namlusunu sinirli bir şekilde okşuyordu; O tamamen bir katil psikopat gibi görünüyordu ve tüylerini diken diken ediyordu.