Çeviri: Minemosyne Düzenleme: Kharsmi

Lu Tingxiao ilaç bulduktan sonra banyo kapısını çalmak üzereyken kapı aniden içeriden açıldı.

Büyük bir banyo havlusuna sıkıca sarılmış olan Ning Xi, küçük bir böcek gibi dışarı atıldı.

“Dikkat et!” düşeceğinden endişe ettiği için onu desteklemeye çalıştı Lu Tingxiao.

Ning Xi içtenlikle, “Dikkat etmesi gereken kişi ben değilim, sizsiniz Lu Tingxiao!”

“Ne için dikkat etmem gerekiyor?” diye kafası karışmış bir şekilde sordu Lu Tingxiao.

Ning Xi açıkça konuştu, “Tabii ki dikkat etmeniz gereken kişi benim! Bir süre suda kaldıktan sonra, neredeyse tüm gücümü geri kazandım, vücudumun içindeki volkanın her an patlamaya hazır olduğunu hissediyorum! Bu nedenle, böyle bir durumda benden uzak durmalısınız! Kötü içgüdülerime teslim olursam ciddi sorunlar çıkacak! Söylememe izin verin, çıldırdığımda ben bile kendimden korkuyorum…”

Lu Tingxiao’nun ağzının köşesi kıvrıldı. Bu abartılmış sözleri dinledikten sonra gülse mi ağlasa mı karar veremedi.

Aslında gerçekten böyle bir şeyin olmasını umuyordu.

“İlacını getirdim. Yardımıma ihtiyacın var mı?” diye sordu.

“Tabii ki yok. İffetinizi düşünürsem, bunu kendim uygulamam lazım!” dedi Ning Xi dinç bir şekilde.

“ İffetim…” Lu Tingxiao’nun hoşuna gitmemişti.

Ning Xi göz kırptı, “Geçmişte ancak evlilikten sonra cinsel ilişki kurabileceğinizi söylemiştiniz.”

Lu Tingxiao gibi güçlü değerlere sahip olan ve kendine saygısı olan bir insanı bulabilmek samanlıkta iğne aramak gibidir. İlkelerini kırarsa çok günahkar hissederdi.

Lu Tingxiao burnunu sıktı. Bu sözleri geri almanın bir yolu yok muydu?

Ning Xi devam etti, “Ve havlunun altına hiçbir şey giymedim.”

Lu Tingxiao başını salladı ve ilaçları verdi. Ayrılmadan önce, “Seni kapıda bekleyeceğim." dedi.

“Kulağa iyi geliyor. Peki! Kıyafetlerimin ve cüzdanımın orada olup olmadığını kontrol edebilir misin?”

“Tamam.”

Lu Tingxiao salona yürüdü. Kısa bir süre etrafa baktıktan sonra köşede bir giysi sepeti keşfetti. Ning Xi’nin tüm kişisel eşyaları içindeydi.

Çantasının içinden ışık geliyordu. Sessize alınmış telefonuna bir çağrı geldi.

Lu Tingxiao göz ucuyla bir baktı. Bir saniye sonra gözleri küçüldü.

Arayanın kimliği ---YS diye kayıtlıydı.

Aslında kayıtlı olmayan bir kişiydi.

Çağrı kesilmedi ve ekran yanıp sönmeye devam etti.

Lu Tingxiao on saniye daha bekledi ve dayanamadı. Aramayı kabul etmek için küçük parmağını kullandı.

Telefonun diğer ucunda sanki birileri şarap dolduuryordu. Boğuk bir erkek sesi geldi, “Hey kardeşim, hediyem sana ulaştı mı? Nice Mutlu Yıllara!”

“...” Lu Tingxiao konuşmadı.

“Merhaba?”

Yaklaşık beş saniye sonra Lu Tingxiao karşıdaki kişinin daha fazla konuşmayacağını düşünürken, şeytani bir cazibe taşıyan ses devam etti, “Heh, sen Ning Xi değilsin?”

Lu Tingxiao sessiz kaldı.

Daha sonra başka bir kadehe çarpan bir şarap kadehi sesi geldi. Bunu takiben adam gizemli şekilde konuşmaya devam etti, “Peki sen kimsin? Dur tahmin edeyim… Sen kesinlikle bir erkeksin… Bu saatte onunla birlikte olan bir erkek... Arkadaş mısınız yoksa sevgili misiniz?”

Adam durdu ve uzunca kıkırdadı. Ses tonu tehlikeliydi, “Ah, eğer sevgiliyseniz, o sana zaten ilişkisi olduğunu söyledi mi? Evet doğru. Dahası ben diğer adamım.”

Ne demeye çalışıyordu?

Lu Tingxiao’nun sorgulamasına fırsat kalmadan cep telefonunun ekranı karardı ve kapandı. Aslında bataryası tükendiği için kendiliğinden kapanmıştı.

Sonraki Bölümün İsmi: Samanlıkta Yuvarlanmak