Çeviri: Minemosyne Düzenleme: Kharsmi

“Bu ne?” diye kendi kendine sordu Lu Tingxiao.

“Gözlerimi örten o dantel şeridi... Bir daha takmama yardım eder misin?” diye alçak sesle sordu Ning Xi.

Lu Tingxiao’nun yüzü kısa bir süre şaşkınlıkla parladı, “Niçin?”

Ning Xi çaresiz bir şekilde, “Gözden ırak olan gönülden de ırak olur.”

Ning Xi'nin sözleri çok şifreli olsa da, Lu Tingxiao anladı ve hafifçe öksürdü, hemen yere atılan dantel kumaş şeridini aldı. Daha sonra gözlerini nazikçe örttü ve tekrar başının çevresine bağladı.

Lu Tingxiao yaklaştığı an, Ning Xi’nin içindeki ateş alevlendi. Aceleyle şunları söyledi, “Boşluk şekildir, şekil boşluktur.” O güvenli alana geri dönmüştü ve aklındaki kargaşa yavaşça sakinleşmişti.

Gelen Zhu Xiangcheng gibi iğrenç ve kaba biri olsaydı, o zaman iyi olurdu. Ancak gelen Lu Tingxiao’ydu. Bir afrodizyakla uyuşturulmuştu ve Lu Tingxiao, ilacın etkisini sonsuza kadar artırabilecek ve bir kişinin hayatını uzatacak bir tepki yaratacak bir katalizördü.

“Şimdi iyi mi?” diye sordu Lu Tingxiao.

Ning Xi başını salladı, “Senden son bir isteğim daha var. Vücudumda hiç güç kalmadı, banyoya gitmeme yardım edebilir misin? Soğuk su banyosundan sonra daha iyi olacağım.”

K.N: ( ͡ ° ͜ʖ ͡ ° ) ( ͡ ° ͜ʖ ͡ ° ) ( ͡ ° ͜ʖ ͡ ° ) ( ͡ ° ͜ʖ ͡ ° )

“Biraz bekle, küveti doldurayım.”

“Teşekkürler.”

Banyodaki su sıçramasının belirgin sesi, sessiz odada yankılandı.

Gözleri daha önceki gibi kapalı olmasına rağmen, bu kez Ning Xi rahatlama hissetti.

Bir süre sonra suyun sesi durdu ve ayak sesleri duyuldu.

“Yürüyebilir misin?” diye sordu Lu Tingxiao.

“Bence yapabilirim, sadece biraz tut beni.”

Lu Tingxiao, ona destek olmak için uzandı ve hatta düşünceli bir şekilde aralarındaki mesafeyi korudu, sadece kolları onunla temas halindeydi.

Vücudu sonunda buzlu suya daldığında, Ning Xi rahat bir iç geçirdi, “Mmm…”

Lu Tingxiao gerilmişti, “Ben çıkıyorum. Bir şeye ihtiyacın olursa beni ara. Çok uzun süre bekleyip soğuk alma.”

“Tamam.”

Lu Tingxiao döndü ve gitti. Yürüyüşünden acil ve zor bir durumdan kaçtığı duygusu anlaşılıyordu.

Ayrıldıktan sonra,Lu Tingxiao odanın kapısını açtığında, karşısında birini gördü.

Lu Jingli odayı seyrederken hemen ayağa kalktı ve silkelendi. Konuşmaya başlamadan önce öksürdü, “Heh heh... Sadece sizin için endişelendim... sadece endişelendim... Kesinlikle boş bir adam değilim…”

Lu Tingxiao, sanki kapının önünde saklandığını biliyormuş gibi görünüyordu. Soğuk bir sesle konuştu, “Arabaya git ve bana dosyaları getir.”

Lu Jingli’nin ağzı kocaman açıldı, “Abi emin misin? Böyle bir durumdayken dosyalara mı bakacaksın? Hâlâ bir erkek misin?”

Lu Tingxiao gözlerinden ateş püskürerek baktı, “Bunu sana kanıtlamaya mı ihtiyacım var?”

“Hayır, hayır, hayır ,gerek yok! Şimdi gidiyorum! Hemen!” abisinin kanıtlamaktan kastı dayaktı.

K.N: ( ͡ ° ͜ʖ ͡ ° )

Belgeleri getirdikten sonra, Lu Jingli içeriden suyun sesini duydu. Sonra iç çekti ve acıyarak, “Neden soğuk su altına soktun! Niçin panzehir olarak kendini sunmuyorsun! Ne gereksiz! Ne saçma!”

Lu Tingxiao, “Ayrılabilirsin.”

“Aslında gitmek istemiyorum, Aslında kalmak istiyorum…” dedi Lu Jingli isteksiz bir şekilde kaybolurken.

Odaya dönünce, Lu Tingxiao buzlu banyo camının arkasındaki solgun silueti görmezden gelmek için çok uğraştı ve kendini elindeki belgeye konsantre olmaya zorladı.

Hm, oldukça etkilenmişti… Yarım saatte sadece iki sayfayı bitirebilmişti…

Tam o anda banyodan Ning Xi’nin endişeli sesi geldi, “Lu Tingxiao…”