Çeviri: Minemosyne Düzenleme: Kharsmi

Onun böyle bir istekte bulunmasını hiç beklemiyordu. Lu Tingxiao kız arkasına dönmeden önce bir süre boş boş baktı. Ses tonu normalden daha yumuşak bir şekilde, “Niçin?” diye sordu.

Küçük kızdan böyle bir teklif gelmesine oldukça sevinmesine rağmen.

Sözlerinin yanlış yorumlanabileceğini farkeden Ning Xi hemen düzeltti, “Afedersiniz, yanlış anlamayın! Söylemek istediğim şeyin başka bir manası yok! Aslında oldukça ahlaksız geliyor kulağa… Ama ben bugün sizin için alışveriş yaptım, aldıklarımı denemek ister misiniz? Şimdi denerseniz, bir daha kıyafetlerinizi çıkarıp denemek zorunda kalmazsınız! Ne kadar da zekiyim!” dedi.

Lu Tingxiao bunu duyunca biraz şaşırdı, böyle bir iyilik beklemiyordu, “Bana bir şey mi aldın?”

Sadece Küçük Hazine için alışveriş yaptığını düşünmüştü.

“Evet! Ama sizin kredi kartınızı kullandım!” Ning Xi burnunu ovuşturdu, “Aslında ilk önce kendim ödemeyi düşündüm, Küçük Hazineye hediye olarak düşündüm. Geçen ay bisikletime yeni motor aldığımı unutmuşum, kartımda hiç limit kalmamış. Sizin kartınızı kullanmak zorunda kaldım. Neyse, başka bir mağazaya geçince, Küçük Hazineye aldığım takımla uyumlu olan başka bir takımı sizin için gördüm ve dayanamadım aldım!” dedi.

“Yani böyle oldu.” Özellikle onun için alışveriş yapmamasına rağmen, bu bile Lu Tingxiao’yu sevindirdi.

“Satış danışmanına sordum beğenmezseniz değiştirirsiniz. Hemen deneyin beğenecek misiniz görelim!”

Lu Tingxiao tereddüt etmeden, “Beğendim.” Ning Xi ilk defa ona bir şey almıştı. Nasıl beğenmezdi?

“Nasıl durduğunu görmediniz daha!” diye mırıldandı Ning Xi ve elindeki poşedi ona uzattı.

Lu Tingxiao poşedi aldı, “Sadece bana ve Küçük Hazine’ye mi alışveriş yaptın? Kednin için bir şey almadın mı?”

Ning Xi içini çekti, “Maalesef alışveriş yapmak için bir sonraki maaşımı beklemek zorundayım!”

Ning Xi çantadan siyah kartını çıkardığında, Lu Tingxiao kartını kullanabileceğini söylemek üzereydi, “Kartı size geri vereyim. Kullandığımda oldukça havalı hissettim. Benim aldığımı kapmak isteyen iki kevaşe kartı görünce deliye döndüler!”

K.N: Onlar dedikodunun dibine vuruyordur şimdi. İlerde sıkıntı olmaz umarım.

Lu Tingxiao, “Kart sende kalsın. Ben çok yoğunum ve Küçük Hazine’ye alışveriş yapacak vaktim yok. Eğer uygun bir şey görürsen alırsın. Tabii ki benim için de bir şeyler seçersen memnun olurum.”

“Moda anlayışıma çok mu güveniyorsunuz? Önce bir kıyafeti deneyin, memnun kalırsanız neden olmasın!” Ning Xi onunla bu şekilde ayakta durmaktan sıkıldı ve tekrar kartı tuttu, “Evden ayrıldığımda geri göndereceğim! Hemen deneyin, ben çıkıyorum!”

Bir adım atmak üzereydi ki boş kolu bir adam tarafından yakalandı.

Ning Xi şoka girdi. Bilinçsizce dönmek istiyordu ama Lu Tingxiao’nun üstünde sadece havlu olduğunu hatırladı, elini arkadan tuttuğu garip pozisyonu koruyabildi, “Sorun ne?”

Lu Tingxiao ince el bileğini sıkıca tuttu, “Ning Xi, Küçük Hazine gittikçe iyi oluyor. Artık sana yapışmıyor ve öncekinden çok daha itaatkâr hale geldi. Seni ve işini rahatsız etmeyecek. Sadece seni her gün görmek istiyor. Senin yan odada uyuyor olduğunu bilmek onu gerçekten çok mutlu ediyor…”

“Seni tutmak için daha fazla nedenim olmadığını biliyorum, ama bir baba olarak, Küçük Hazine için fazla bir şey yapamam. Umarım Küçük Hazine daha uzun süre mutlu kalabilir."

“Üç ay. Üç ay daha kal lütfen? Vakit geldiğinde gidersin. Ondan sonra seni kalmaya zorlamam. Bu süreçte, kendi evin gibi yaşa burada. İstediğini yap, endişelenmene gerek yok.”

“Kızdığında küfredersin, sarımsak ya da soğan yersin, hatta geç saatlere kadar barda takılabilirsin… Senden sadece küçük bir isteğim var. Bu üç ay içinde, biraz kısıtlama yapabilir misin? Sadece erkek getirme, tamam mı?”

Başlangıçta, Ning Xi’nin gözleri dolmuştu ama sonunda neredeyse kan kusacaktı.

Lu Tingxiao kibar, sevecen ve itaatkar bir eşken, karısı ahlaksız biriymiş gibi oldu son sözleri.