Çeviri: Minemosyne Düzenleme: Kharsmi

Lu Jingli'nin kendini cesurca feda etmesine rağmen Jiang Muye iyice sarhoş olmadan ondan bir şey öğrenemezdi.

Aslında, Jiang Muye sarhoş olmak üzereydi ama Lu Jingli’nin onu sorgulamak istediğini bildiği için kendini şimdiye kadar tutmuştu.

Böyle dedikoducu bir amcaya sahip olmak zordu…

Lu Jingli’nin bu olayı bu kadar ortaya çıkarma heveslisi olmasının gizli bir sebebi olduğunu hissediyordu. Ancak şuan beyni sulanmıştı ve düşünemedi.

Masadaki tek ölçülü insan Lu Tingxiao’ydu.

Lu Tingxiao, Lu Jingli’yi eve götürmesi için uşağı aradı ve sonra ayağa kalkıp oturma odasına doğru yürüdü.

Ning Xi ve Küçük Hazine koltuğa uzanmış uyuyorlardı ve önlerindeki televizyonun ekranında ‘Bölge Temiz’ yazıyordu.

Lu Tingxiao adımlarını sessizleştirdi ve yavaşça yürüdü.

Kız küçük çöreği kollarında taşıyordu. Böylesine tatlı bir uyku için herkes hayatının geri kalanındaki tüm şöhret ve prestijten vazgeçebilirdi.

Jiang Muye, yemek odasından şaşkınlık içinde Lu Tingxiao’nun bedenini Ning Xi’ye yakınlaştırmasını izledi… Gözbebekleri küçüldü ve hemen ayıldı.

Lu Tingxiao uyuyan kızı öpmekten kendini alamadı. Ancak, mümkün olan son noktada durdu ve Küçük Hazine’ye dönüp onu yumuşak bir ses tonuyla uyandırdı.

K.N: https://www.youtube.com/watch?v=Beorlwjiiww

Küçük Hazine uykulu gözlerini açtı. Kafasına yapışan saçlarıyla normalden daha tatlı gözüküyordu.

Lu Tingxiao başını okşadı, ”Kendin yürüyebilir misin?”

Küçük çörek başını salladı.

Lu Tingxiao memnuniyet ifadesi gösterdi, sonra Ning Xi’nin kollarında uyuyan Küçük Hazine’yi almak için eğildi. Gözleri Küçük çöreğin gözleriyle buluştu ve “Hadi gidelim.” dedi.

Küçük çörek itaatkâr bir şekilde babasını takip etti, görünüşte anormal hiçbir şey yoktu.

Jiang Muye “…?!”

Jiang Muye var gücüyle gözlerini açtı. Çok içki içmişti ve halüsünasyon görüyordu, değil mi? Evet öyle olmalı!

Küçük kardeşini alması için uşağı çağırdı ve uyuyan oğlunu uyandırdı ama uyandırmadan taşımak için Ning Xi’yi mi seçti?

Lu Tingxiao’nun Ning Xi’yi taşıdığını küçük çöreğin de arkadan onları takip ettiğini görünce, Jiang Muye sersemledi. Sonunda, sarhoşlukla daha fazla mücadele edemedi ve başı masaya düştü…

Lu dairesinde.

Küçük çörek Ning Xi ile birlikte uyumak istedi.

Lu Tingxiao “Erkekler kadınlara karşı mesafeli olmalıdır.” dedi.

Küçük çörek beş parmağını gösterdi, yani beş yaşında olduğunu anlatıyordu.

Lu Tingxiao başını salladı, “Çok iyi. Üç yaşında bir çocuk olmadığını beş yaşında olduğunu biliyorsun. Şimdi uyumak için kendi odana git.” dedi.

Küçük çörek “!!!”

Lu Tingxiao’nun ifadesi ciddileşti: ”Sonsuza kadar Xiao Xi’nin canı olmak ister misin? Onu sadece üç ay daha burada tutabilirim. Eğer onunla evlenemezsem, seni sonsuza dek bırakacak.”dedi.

Küçük Hazine’nin bunu duyunca ifadesi değişti. Şaşkınlığa uğradı ve ayrılmak istemeyerek Ning Xi’ye baktı. Sonunda, her adımda üç kez geri dönerek yavaşça dışarı çıktı.

Lu Tingxiao hafifçe iç çekti.

Küçük Hazine onun en büyük müttefiki olmasına rağmen, aynı zamanda ona en büyük engel oldu. Onu şuan için ikna etmesi iyi bir şeydi.

Lu Tingxiao, centilmence Ning Xi’yi yatağına yerleştirdi, ayakkabılarını çıkardı ve kıyafetlerini değiştirmesi için bayan yardımcıyı çağırdı.

Şaşkınlık içinde, Ning Xi bir şekilde yumuşak bir yatağa döndüğünü hissetti. Yatağının önünde bulanık bir figür bile vardı…

O biraz tanıdık olan bu figüre doğru uzandı, hala puslu ve uykuluydu, ”Ah, Lu…Tingxiao…tekrar mı uyurgezerlik?”

Hayrete düşmüş görünen Lu Tingxiao eliyle onun sıcak elini örtmeden önce bir süre dondu, ”Evet.” dedi.

Ning Xi kaşlarını çatarak mırıldandı, “Bu bir hastalık…sen tedavi olmalısın…!”

Lu Tingxiao haince gülümsedi ve avucunu öptü, “Sen benim tek ilacımsın.”