Çeviri: Minemosyne Düzenleme: Kharsmi

Onların oyunculuk kabiliyetleri birbiriyle eşit derecedeydi ve ikisi de güzel performans sergilediler. Onlara bu kadar heyecanla sahneyi izlettiren Ning Xi’nin performansıydı ve tüm önyargıları yıkmıştı.

En başından beri Ning Xi’nin en sevdikleri idole  bulaşmamasını istediklerini söylemişlerdi ama şimdi acele etmesini ve bunu yapmasını istiyorlardı. Ning Xi’yi izlerken bunu kendileri yapıyormuş gibi heyecanlanıyorlardı.

Tabii ki özlerine döndükleri zaman yani  oyun durduğu zaman Ning Xi’ye duydukları öfke duygusuna geri dönmüşlerdi. Hepsi Jiang Muye’nin oyunculuğunu övmek ve sorular sormak için onun etrafını sarmışlardı.

Bugün, Jia Qingqing’den daha depresif olan bir kişi daha vardı, Zhao Sizhou.

Daha önce kadronun en yüksek ve güzel pozisyonundaydı ve o zamanlar tüm kızların ilgisinin tadını çıkarıyordu. Şimdi Jiang Muye buradaydı, onların bütün ilgisi Jiang Muye’yi sarıp sarmalarken o soğukta tek başına oturuyordu.

Doğal olarak en mutlu kişi yönetmendi.

Bugün, Ning Xi ve Jiang Muye birkaç sahne daha denedi ve hepsini başarıyla bitirdiler. İkisi arasındaki uyum sanki yüzlerce kez birlikte çalışmışlar gibiydi.

Ning Xi’nin günü iki şekilde özetlenebilirdi: büyük bir ivme ile ilerlemek, felaketten sonraki hayat.

Onlar günü tamamlamak üzereyken, Jiang Muye’nin etrafı kendisine sıcak bir karşılama ile akşam yemeği teklifi eden bir grup tarafından kuşatıldı. Ning Xi telefonu çaldığında eşyalarını topluyordu.

Telefonun ekranından Lu Jingli’nin aradığı gözüktü.

Birkaç gün önce zorla telefonuna numarasını kaydeden Lu Jingli idi.

Bu adam ne yapıyordu?

Ning Xi aramaya cevap vermek için endişeli bir ifadeyle bir köşe aradı.

“Merhaba? İkinci genç Usta?”

“Merhaba…Xiao…Xi…Xi…”

Lu Jingli’nin sesi sanki ruhu emilmiş, bütün gücü tükenmiş gibiydi.

Ning Xi heceleyerek, “Sana ne oldu?” diye sordu.

“Ne mi oldu… Asıl ben sana ne olduğunu soruyorum! Dün gece erkek kardeşime ne yaptın?” Lu Jingli sorgularken patladı.

Ning Xi’nin kafası tamamen karışmıştı, “Efendim? Ne demek istiyorsun? Ben ona ne yapmış olabilirim?”

“Ona bir şey yapmadıysan bugün niye bu kadar sinirlendi? Saat 8'den beri toplantıda, neredeyse 12 saat oldu!”

“Aa… Bu sizin şirketinizle alakalı bir durum ve benimle alakası yok, haksız mıyım? Uzun bir aradan sonra işe döndüğü için düzenlemesi gereken çok şey birikmiş olabilir mi?”

“Bu imkansız. Kardeşimi doğduğundan beri bilirim. Aklından neler geçtğini bir bakışta anlarım. Bu kesinlikle seninle ilgili. Bunun tek sebebi sensin! Şirketteki herkesi ölümüne çalıştırıyor!” Lu Jingli onunla ilgili olduğundan kesinlikle emindi.

Ning Xi gerçekten şaşırmıştı, yardım ister gibi, “Ben gerçekten hiçbir şey yapmadım!”

Dün gece bir şey olmuştu, Jiang Muye’yi almak için havaalanına gidiyordu ve Jiang Muye’nin evinde duş alırken Lu Tingxiao ile karşılaşmıştı…

Bana bu olduğunu söyleme?

Ama bundan sonra O normal görünüyordu?

“Umrumda değil, Umrumda değil! Bu senin yüzünden! Bu senin hatan, bunu düzeltmekten sen sorumlusun! Aksi halde ölüp bir hayalete dönüşene kadar senin peşini bırakmayacağız! Finans departmanımızın şefi zaten bu yoğunluktan usanmıştı, ruhu seni bulmak için yola çıkmıştır bile…”

Ning Xi: “….”

Neler oluyor? Bu neydi şimdi? Ning Xi beyninden vurulmuşa döndü…

Şimdi ne yapacaktı?

Ellerinden kurtulacak bir yolu var mıydı?

Yoksa bu büyük bir şaka mıydı?

Ning Xi’nin aklı endişelerle doluyken bir mesaj aldı.

Lu Jingli ona 2 fotoğraf göndermişti.

Birinde baygın bir adam ambulansa taşınıyordu. Diğeri ise toplantı odasıydı, masada oturan herkes sorguya çekilirken korku dolu bir ifadeyle infazlarını bekliyor gibi görünüyorlardı. Masanın başında oturan Şeytan Kral yani Cehennem Kralı onları yargılıyordu!

Ning Xi fotoğraflara bakınca bile o uğursuz ve huzursuz ortamı hissedebiliyordu…