Ejder yaşadığı krizden sonra kendinden geçerek bayılmıştı ve aurası kontrolsüz bir şekilde salınmaya başlamıştı. Artan aurası yüzünden Medusa havaya savrulmuş ve başını kayaya çarparak bayılmıştı. Normalde olsa birkaç dakika sonra uyanırdı ve Ejder’i de uyandırmaya çalışırdı ama şu anda işler farklıydı.

Ejder’in ağır aurası Ejder kendinden geçtikten sonra artmaya devam etmişti ve bu da Medusa’nın sinir sistemini bozarak uyanmasını engellemişti. Yani Medusa Ejder ne zaman uyanırsa o zaman uyanabilecekti.

Yaklaşık olarak 7 aydır baygın haldelerdi ve Ejder’in aurası yavaşça azalmaya başlamıştı. Bunun anlamı da uyanmaya başladığıydı. Ama Ejder’in 7 ay boyunca baygın kalması mantıklı değildi. Bu durumun bir sorumlusu vardı.

Ama şu anda kendini göstermiyordu. Ejder uyandığında ona kesin olarak hesap soracağı için şimdilik bekliyordu.

Ejder’in aurası iyice azalmaya başlarken çevreye yayılmış olan karanlık yavaşça bedenine geri dönüyordu. Karanlık çekildikçe de mide bulandıran bir manzara ortaya çıkıyordu. Karanlığın çekildiği yerlerde iskeletler vardı. Çeşitli boyutlarda iskeletler. Hepsi farklı hayvanlara aitti.

Muhtemelen Ejder’in yaydığı karanlık onları çürütmüştü ve geriye kemikleri kalmıştı. Uyanık olmamasına rağmen Ejder hala tehlikeliydi. Baygın hali bile yüzlerce canlının hayatına mâl olmuştu. O gerçekten de korkulması gereken bir “şey”di.

Karanlık neredeyse tamamen bedenine döndükten sonra Medusa’nın yavaşlayan kalp atışları yavaşça eski ritmine dönmeye başladı ve baskı yüzünden zorla kapalı kalan bilinci açılmaya başladı. Gözlerini yavaşça açmaya başlarken nefesleri derinleşti.

Ejder’in baskısı yüzünden sadece kalbi yavaşlamamıştı. Bütün vücut fonksiyonları yavaşlamıştı hatta durma noktasına gelmişti. Ama Ejder Medusa’yı diriltirken onu bir ölümsüz olarak dirilttiği için sorun yoktu.

Medusa ölümcül bir yara alsa bile sadece acı çekecekti ve iyileşecekti. Yani Ejder’in geçmişte olduğu gibiydi. Ejder’in şu anda sahip olduğu yalnızca bir duygu vardı. O da sıkkınlık. Gösterdiği diğer bütün duygular hatırladığı kadarıyla ortaya koyduğu birer oyundan ibaretti.

Artık dövüşürken bile heyecanlanmıyordu. Sadece heyecanlı gibi davranıyordu. Öyle davranırsa içindeki kayıp duyguların uyanabileceğini düşünüyordu. Yani eskiden öyleydi. Şimdi ise sadece eskileri hatırlattığı için öyleymiş gibi davranıyordu.

Medusa gözleri tamamen açıldıktan sonra kolları yardımıyla olduğu yerde oturur pozisyona geçti ve gözlerini kırpıştırarak görüş yeteneğini düzeltmeye çalışıyordu. Bir yandan da başı ağrıyordu. Elini alnına yerleştirdi ve…

(Medusa)-Offf. Başım çatlıyor. Amma sert vurmuşum kafamı.

Yaşanan son şeyi hatırlıyordu. Görüşünü tamamen kazanmamıştı ama neyin ne olduğunu ayırt edebiliyordu. O yüzden yavaşça ayağa kalktı ve Ejder’in yanına gitti.

Eğildi ve Ejder’i sarsmaya başladı.

(??)-Şimdilik onu uyandırmasan daha iyi.

Ama o Ejder’i sarsmaya başlayınca bir ses duyuldu ve Medusa durdu. Bu sesi tanıyordu. Bu ses doğrudan Ejder’in sesiydi. Medusa bu durum karşısında şaşırmıştı. Ejder uyuyor olmasına rağmen kendisiyle konuşuyordu.

(Medusa)-Ejder?

(Ruh)-Benim. Ama “ruh” olanıyım.

Sesin sahibi kendini açıkça tanıtmıştı. Medusa’nın Ejder’in zihninde gördüğü ruhtu bu. Daha doğrusu Ejder’in ruhuydu.

(Ruh)-İlk başta beni Efsanevi Ejderhalardan biri sandığını biliyorum ama artık onları unutabilirsin.

Ruh, Medusa’yla konuşmaya başlamıştı. Ejder’in ruhu olduğu için onun yeteneklerinin tamamına sahipti. Yani Medusa’nın aklını okuyabiliyordu. Medusa ilk başta duyduğu sesin ejderhalardan birisine ait olduğunu düşünmüştü çünkü böyle durumlarda genelde onlar ortaya çıkıyorlardı. Ejder’in yerine onlar konuşmalara dahil oluyorlardı.

Ama şu anda olay böyle değildi.

(Medusa)-Onları unutmak mı? Bekle. Ondan önce… Neden Ejder uyanmamalı onu söyle.

(Ruh)-Şey… çok basit aslında. Zihni hala tamamen stabil değil. Yani tekrar kendinden geçme ihtimali var. O yüzden onu birazcık daha uyanık tutmayı planlıyorum. Ve ilk soruna dönecek olursak, evet, onları unutmalısın. Ejder 7 ruhun hepsini birleştirdi ve kendi ruhuna ekledi. Yani bütün ejderhaların ruhu artık benim ruhum.

Ruh’un ilk cümleleri Medusa için kabul edilebilirdi çünkü Ejder’in zihninin stabil olmadığına inanmamak için hiçbir sebebi yoktu. Ama son cümleler öyle değildi. Ejder’in yapmış olduğu şey bazı şeyleri değiştiriyordu.

Örneğin; 7 Efsanevi Ejderhanın artık tek bir ruhta olması onları efsanelikten çıkartıyordu. Hatta onların varlığını bile geçersiz kılıyordu çünkü hepsi birleştiği için artık 7 farklı yoktu. Yani öyle anılmaları için bir sebepte yoktu.

(Ruh)-Bende öyle düşünüyorum aslında. Ama bu dolaylı yoldan Ultima isminin de ortadan kalkması demek oluyor. Yani Ejder şu anda Ejderha İmparator lakabının tek sahibi. Artık Ejderhaların gücü için onlara ihtiyacı yok. Onların güçleri artık Ejder’in kendi gücü.

Ruh yine gayet basit açıklamayla özet geçmişti. Yani şu saatten sonra Ejder’den daha güçlü bir canlı olduğunu düşünmek bile saçmalık olurdu.

Yine de Medusa neden Ejder’in böyle bir şey yaptığını anlamamıştı. Üzerine düşünmek istemişti ama Ejder’in şu anki durumu onun için daha önemli bir durumdu yani bu konu şimdilik bekleyebilirdi. En azından Medusa için. Ama ruh bu konu için beklemedi ve kısa bir açıklama daha sundu.

(Ruh)-Ejder bunu iki şey için yaptı. Birincisi tüm o güçlerin tek sahibi olmak için. Yani bencil davrandı. İkincisi ise ejderhalar çok konuşuyordu. Ejder’de onları susturdu. Üzerine fazla düşünmeye gerek yok. Sadece yaptı o kadar.

Basit iki neden. Ejder’in bir şey yapması için istemesi yeterliydi. İkinci sebep çıkarıldığında bunu yapmasının tek sebebi yapmak istemesiydi. Ki Ejder’e göre yaptığı bu şey oldukça mantıklıydı. Ejderhaların gücüne ihtiyaç duymuyordu. Onların güçlerini kullandığında zayıf hissediyordu. O yüzden de hepsini kendi gücü haline getirmişti.

Yani artık element ya da başka bir şey kullanırsa kendi gücü olacağı için kötü hissetmeyecekti.

(Medusa)-Ejder’in kararlarını sorgulayamam. Şimdi uyandır onu.

Medusa’nın Ejder’in kararlarını sorgulamayacağını söylemesine bile gerek yoktu. Orası kesin olarak bilinen bir şeydi zaten. Ama bazen yersiz istekleri olabiliyordu.

(Ruh)-Uyuyor halde olmasının daha iyi olacağını söyledim sana. Onu uyandıramam.

(Medusa)-Ama neden? Neden Ejder’i baygın halde tutuyorsun ki? Az önce başaramadım belki ama şimdi onu sakinleştirebilirim bence.

(Ruh)-Az önce? Ah, doğru. Senin için her şey birkaç dakikada olmuş gibi. Tabii ya.

(Medusa)-Neden bahsediyorsun sen?

(Ruh)-Şey… az önce dediğin şeyin üzerinden 7 ay geçti. 7 aydır baygınsınız.

(Medusa)-Ne!?

Ruhun dediğin şeyden sonra Medusa ağzı açık bir şekilde kalakalmıştı.

(Medusa)-7… ay mı? İyi de nasıl?

O kadar basit bir darbe yüzünden 7 ay boyunca baygın kalmış olması mümkün değildi. Bir hata olmalıydı. Ama Ejder’in ruhunun yalan söylemek için bir sebebi yoktu. Zaten Ejder’in ruhuydu.

(Ruh)-Ejder’in aurası, daha doğrusu auram yüzünden. Auramın yoğunluğu vücut fonksiyonlarını durma noktasına getirdi ve senin bilincini zorla kapalı tuttu. Kısaca böyle. Şimdi ise auram azalıyor çünkü kendime gelmeye başladım. Ama hala tamamen kendimde değilim. Yani daha uyanmamalıyım.

(Medusa)-Offfff. Baygın halin bile tehlike saçıyor.

(Ejder)-Evet evet. Biliyorum. Ve bundan memnunum. Yaşayan en güçlü varlık benim.

Ejder yine kim olduğunu ortaya koyarak bu durumdan memnun olduğunu dile getirmişti. Öyle bir seviyedeydi ki baygın bile ona yaklaşmaktan korkuluyordu. Ölü ya da diri fark etmeksizin var olan her şey ondan çekiniyordu.

(Medusa)-De, söyle bakalım. Daha ne kadar baygın kalman gerekli?

Medusa ona uyandıramıyorsa en azından uyanacağı zamanı öğrenebilirdi. Ejder’in ne zaman uyanacağını bilirse beklemesi daha kolay olurdu.

(Ejder)-En azından 1 ay.

(Medusa)-1 ay mı? Düşündüğümden daha kısa. Pekala.

O anda Medusa’nın aklına bir fikir geldi.

(Medusa)-Gidip ailesine haber versem iyi olacak. Gitmişken bir şeylerde yerim.

(Ejder)-Yerinde bir hareket olur. Auram azalmış olsa bile vücut fonksiyonların hala yavaş. Kalbin olması gereken 9 kez daha az atıyor. Ve mümkünse bugün geri gelme. Vücudun yarına kadar tamamen kendine gelmiş olur. O yüzden yarın öğlen civarlarında gelmen daha iyi olur. İnan bana.

Medusa Ejder’i sorgulamayacağı için kafasını sallayıp onayladı ve mağaradan ayrıldı. Medusa mağaradan ayrılır ayrılmaz ise hiç kimsenin beklemeyeceği bir şey oldu ve Ejder gözlerini açtı. Ama ilk defa uyanıyormuş gibi görünmüyordu.

Gözlerini gayet normal bir şekilde açmıştı.

Gözlerini açtıktan sonra oturur pozisyona geçti ve boynunu kütlettikten sonra yüzü soğuk bir ifadeye büründü. Ardından da…

(Ejder)-Konuşabilmemiz için gayet uzun bir süre ayarladığımı düşünüyorum. Sence de öyle değil mi?

Diyen Ejder mağaranın dış kenarında, dışarıdan bakıldığı zaman görülmeyecek bir yerde duran o kişiye seslendi. O kişi ise Ejder’in bu sözlerinden sonra hareketlendi ve mağaraya girdi. Giren kişinin yüzü yavaşça ortaya çıkarken Ejder sakinliğini bozmadı ve sakin bir ses tonuyla o kişiye seslendi.

(Ejder)-Sanırım sana bir hoş geldin borçluyum… değil mi abi?