Chikyuu Tenseisha no Koroshikata - Bölüm 43: Lord Kızı Kirisha 6

---

Lord Kızı Kirisha 6 

Çevirmen:Ratelnim

Editör:Kurogane / Extacy12

  

//«ÇN: Loli istemeyen okumaz, zorla mı okutuyoz .s.s.s»

 

Kirisha sabah çok erken saatte uyandı.

 

Hizmetçilerin ve kahyaların uyanmasından çok çok önce ayaktaydı.

 

Kendi başına elbisesini giydi, geceden hazırladığı ekmeği yedi ve konaktan gizlice çıktı.

 

Ailesiyle karşılaşmak istemiyordu, ne hizmetçilerle ne de kahyalarla.

 

Bunun nedeni evde hiç müttefikinin olmamasıydı.

 

Bu dört yıl önceye kadar böyle değildi.

 

Kirisha’nın bir annesi vardı.

 

Eğlenceliydi, zekiydi ve beraber pek çok şarkıyı berbat bir şekilde söylüyorlardı.

 

Ancak annesi ölmüştü.

 

Aniden göklerden salgın bir hastalık gelmişti.

 

Üzüntüsü çoktan sona ermişti.

 

Ölümü reddetme, dünyada yaygın bir şeydi.

 

Ancak, kabullenemediği şeyler vardı.

 

….neden “durum” değiştikten sonra değişimler duymuyordu.

 

Kirisha’nın annesi ölmüştü ve Kirisha’nın günlük hayatı değişmişti.

 

Sonunda günlük hayatını kabullendiğinde, başka bir değişim yaşanmıştı.

 

Babası yeniden evlenmiş ve eve bir üvey anne getirmişti.

 

Yeni üvey annesi özellikle kötü değildi, ancak mesafeliydi.

 

Babası yeni eşiyle mest olmuştu.

 

Bu hayata alıştığında başka bir değişim yaşanmıştı.

 

Yarı kardeşleri doğmuştu, ikiz kız kardeşleri.

 

Babası yeni kızlarıyla kendinden geçmişti.

 

Kirisha artık tek çocuk olmadığından dolayı hizmetçilerin ve kahyaların da davranışları değişmeye başlamıştı.

 

Değişimler, değişimler ve daha çok değişim.

 

Bu sefer, bu son değişim olacak, diye düşünüyordu ….ancak sonra Kirisha’ya, evleneceksin, denmişti.

 

Daha çok değişim.

 

Kirisha farkına vardı.

 

Bir durum değişmeye başladı mı, asla bu değişimleri durduramazdım.

 

…..O değişmeyen bir şey istiyordu.

 

Sonsuza kadar yanında kalacak bir şey istiyordu.

 

//ÇN:Hmm, biraz tanrı inancı atalım bacımıza.

 

Kalbi hiç değişmeyecek bir şey istiyordu, onu sonsuza kadar seveceğine söz verebilecek bir şey.

 

İşte Kirisha’nın köşkün haine odasına gizlice girip bir grimoire çalmasının sebebi de buydu.

 

Kitabın içindeki büyü “Evcilleştirme” idi.

 

Canavarları kontrol altına almanıza yarayan nadir bir büyü.

 

Eğer bu büyüyü kullanırsa, canavarlar sonsuza kadar onun yanında kalacaklardı.

 

Kalbinde baskıcı bir düşünceyle, “Evcilleştirme” çalışmaya devam etti….ve sonunda Coura etrafındaki canavarların boyunlarına tasmaları geçirdi.

 

Sonunda huzuru bulmuştu ...asla değişmeyecek ‘Arkadaşlar’..

 

Dünya durmaksızın değişen bir yerdi, ancak ormanın içinde asla değişmeyen bir yer vardı.

 

Gayretli çabaları sonucunda sonunda bunu elde etmişti...ancak, bu biraz kullanışsız hissettiriyordu.

 

Kirisha yaşlı adamı anımsadı.

 

Hep Kirisha’yı ziyaret eden “amca”yı.

 

“Umarım amca bugün tekrar ormana gelir.”

 

Ama bu konuda hiç beklentisi yoktu.

 

Dünya durmadan değişen bir yerdi.

 

*****

“Merhaba küçük hanım.”

 

Tekrar yaşlı askere dönüştüm ve ormanı ziyaret ettim.

 

“Amca! Seni bekliyordum desuyo!”

 

Kirisha siyah kurtun üstünde oturuyordu ve beni karşılarken tüm kalbiyle mutlu olmuş gibi görünüyordu.

 

Yüzünde büyük bir sırıtmayla.

 

Aaah … bu çok güzel.

 

“Amca, bugün Kirisha geçen gün için teşekkür olarak çikolata yaptı desuyo!”

 

Kirisha gururla dokuma bir sepet çıkartı.

 

“Ooh …! Çok mutlu oldum!”

 

“Kirisha bunu direk kakao’dan yapmadı, yani teknik olarak bunun el yapımı olduğunu söyleyemezdiniz …”

 

“Hayır, bu el yapımı, benim için yeterince el yapımı. Tatlı yaparken de kullandığın ağacın ekilmesini ya da yetiştirilmesini hesaba katmıyoruz, öyle değil mi?”

 

Kirisha’nın yanına oturdum ve garip şekilli çikolatadan bir ısırık aldım.

 

… tatlı değil.

 

Huh, bu biraz …

 

Nasıl derler, garip derinlikte bir acılık var...

 

“Oops—! Kirisha şeker yerine yanlışlıkla glutamat koymuş desuyo!”

 

“Evet, zengin bir umami tadı var … h, hayır, bu lezzetli! Gerçekten lezzetli!”

 

“Amca mutluysa Kirisha da mutlu! Bu yüzden, Kirisha amcaya tüm çikolataları verecek! Kirisha yemeyecek!”

 

“……”

 

Tüm çikolataları bitirdim.

 

Sonra Kirisha’yla biraz zaman geçirdim.

 

Kirisha evcilleştirilmiş kuşlarla oynarken mırıldanıyordu.

 

Masum genç kıza bakmak, içimi huzurla dolduruyordu.

 

“Owie! … uu, düştüm desuyo!”

 

Kirisha kaydı ve yüz üstü düştü.

 

“Oh canım benim, iyi misin?”

 

Elimi uzatırken çarpıcı bir şekilde açılmış eteğinin altına bakıyordum.

 

İç çamaşırı ufacıktı ve önemli yerlerinin içine gömülmüştü.

 

Onun küçük göbeğini yalamak istiyordum — Uhm … Sanırım zayıf iradeli bir erkeğim.

 

Kıpır kıpır ve mutlu bir şekilde onu yemek istiyordum.

 

Böyle fantezilerimin içimde yeşermesinin nedeni Ayna yeteneğinin etkisi olmalı… ya da benim bahanem bu.

 

… Acaba Kirisha kendini yalnız mı hissediyor.

 

Zekasından emin olamadığın yaratıkların tek “arkadaş”ı olması.

 

Onların haricinde Kirisha’nın yanında olan tek kişi yaşlı bir asker olan bendim, ve ….

 

“Yuutarou’nun neresinden hoşlanıyorsunuz, küçük hanım?” sormayı denedim.

 

“Youtarou’nun neresi mi? Bu çok açık desuyo! Onun değişmezliğinden!”

 

“Değişmezliği mi?”

 

Bir yeniden-doğanın değişmezlik gibi bir özelliği olabilir miydi ki?

 

“Evet! Çünkü Yuutarou muhtemelen asla hasta olmuyordur, asla bir kazada ölmez ve ne olursa olsun her savaşı kazanabilir! Onun pek çok problemi varmış gibi gözükse de, o dünyadaki en değişmez insanlardan biri!”

 

“Ah, anlıyorum…”

 

Bir hikayenin ana karakteri bir okla ölebilemez.

 

Salgın hastalıkta ölebilemez.

 

Rastgele bir serseriye ölebilemez.

 

Bir gün aniden kötü biri olarak da uyanmazlar, uyanabilemezler.

 

Kökleri sonsuza kadar yerinden oynamayacak kadar sabitti.

 

Anlıyorum, sanırım Kirisha’nın neyi aradığını çözdüm.

 

Bu kız değişimden korkuyordu ve hep aynı kalan bir şey arıyordu.

 

Güvenlik istiyordu.

 

 Huzur istiyordu.

 

Huzur bulabileceği bir yer istiyordu. Kirisha bir yolculuğa çıkmaya karar vermişti.

 

Değişmez Yuutarou ile birlikte, dünyanın sonuna doğru.

 

“Küçük hanım, bir dahaki görüşünüzde, bunu Yuutarou’ta verebilir misiniz?”

 

Cebimden bir zarf çıkardım.

 

“Bir fan mektubu mu?”

 

“Hayır, … içinde Montavo ile ilgili bilgiler var. Yuutarou’ya yardım etmem gerektiğini düşündüm ve bu bilgileri toplamak için eski bağlantılarımı kullandım. Yuutarou’nun kazandığına ve siz küçük hanımı kurtardığına emin olacağım!”

 

“Amca …! Kirisha’ya yardım ettiğin için teşekkürler desuyo! Kirisha bunu kesinlikle teslim edecek!”

 

Kirisha zarfı havaya kaldırdı ve derinden etkilenmiş bir şekilde baktı.

 

“Kirisha yakında Yuutarou ile dünyanın sonuna doğru yolculuğa çıkacak desuyo!”

 

&&Motokinin ne gibi planları?Yuutarouya gönderdiği zarfta ne var?Kirishaya ne durumda olacak?

 

&&Merak ediyorsanız Takipte kalın:)