Şanlıurfa

Kafenin önünde

Toz bulutu arasından Muhammed abinin yüzünü zar zor fark ettiğimde, yerimde donup kaldım. 

Elimi ona doğru uzatıp, kızarmaya başlayan gözlerimle ağzımı açıp konuşacakken, ışıldak titremeye başlayan elimden kayıp yere düştü. 

Işık onun bedenine çevrilip, tüm hatlarını gördüğümde, elim havada ve ağzım açık bir şekilde öylece durdum. 

Tırnakları pençe misali, köpek dişleri dudaklarından aşağıya doğru uzamış, kırmızı siyah ten rengi yüzünden zar zor fark edilen kurumuş yüzünde ki kanla, cehennemden çıkmış bir iblise benziyordu. 

Kanlı gözleriyle bana bakarken, ağzını aralayıp hırladı. 

Bana hırlamasıyla, bacaklarımda ki güç boşalıp kalça üstü yere düştüm. 

Üstüme doğru yürümeye başlayınca, geriye doğru sürünmeye başladım. 

O üstüme gelmeye devam ederken, sırtımın bir şeye çarpmasıyla kafamı çevirip baktım. 

Ve gördüklerimle resmen ödüm bokuma karıştı. 

Bedeninin şekli Muhammed abiye tıpatıp benzeyen Melike Hanım, ağzından akan salyalarla bana bakıyordu. 

Onun için sanki bir kağıt parçasıymışım gibi kafamdan tutup, beni havaya kaldırarak yüzüne yaklaştırdı. 

Beni bir kaç defa koklarken, tutuşundan kurtulmak için istemsizce çırpınmaya başladım. 

Kafasını geri çekip hırlarken, dudak kenarlarının yırtılmasına neden olacak şekilde ağzını açtı. 

İğrenç ağız kokusuyla dişlerini boynuma geçirmek üzereyken, yüzünün sol yanına aldığı darbeyle havada taklalar atarak geriye doğru uçmaya başladı. 

Tutuşundan kurtulup yere düşerken, havada ensemden tutulup durdum. 

Gözümün ucuyla beni tutan elin sahibine baktığımda, Muhammed abinin kafa karışıklığıyla dolu gözlerle bana baktığını fark ettim. 

Sıklaşmaya başlayan tutuşundan kurtulmak için hafifçe kıpırdanıp ona seslenmeye çalıştım. 

"A-Abi"

Gözlerinde ki kafa karışıklığı bir anlığına kaybolup, tutuşu gevşerken, gözlerinden akmaya başlayan yaşlarla, "S-ser..." daha bir kelime söyleyemeden, yüzü muazzam bir acı çekiyormuş gibi büzüşürken, beni var gücüyle duvara doğru fırlattı. 

Duvara yüz üstü yapışıp yere düşmemle, kan kusarken bedenimden çatırtı sesleri geldi. 

Yerde acıdan inlerken, arkamdan bir insanın çıkaramayacağı türden korkutucu kükremelerle çarpışma sesleri gelmeye başladı. 

Kafamı çevirmeye zorlayıp daha fazla kükreme sesleri gelmeye başlarken, bana doğru gelen adım sesleri duydum. 

Daha öncekileri tamamen aşan dehşet verici bir kükreme yankılanırken, karşımda ki duvara gömülmesiyle et püresine dönüşen bir beden fırladı. 

Kafamı çevirip arkama baktığımda gözlerimden akmaya başlayan yaşlara engel olamadım. 

Muhammed abi, bedeninin her yerinde olan derin pençe izleriyle önümde durmuş titrerken, karşısında ki 10'a yakın kendisinden daha beter durumda olan cehennemden çıkıp gelmişe benzeyen insanlara hırlıyordu. 

"A-B-İ" 

Zar zor çıkan sesimi duyup kafa karışıklığıyla dolu gözlerle bana baktığında, arkasındakilerden biri üstüne atlayıp jilet keskinliğinde ki dişlerini boynuna geçirdi. 

Muhammed abi, boynunu ısıran canavarın kafasını tuttuğu gibi, canavarın ısırdığı bölgeyle beraber kafasını koparıp attı. 

Eti kopmuş boynundan kan akarken soluk borusu açığa çıktı. 

Üstüne atlamaya başlayan canavar topluluğuna dönüp, iki kolunu da geriye doğru çekip genişçe açarak savurdu.

Canavarlar parçalarına ayrılıp kıyılmış ete dönerken, nasıl olduğunu anlamadığım bir şekilde, Muhammed abinin kolu dirsek hizasından kopup yere düştü. 

Ben yerde onu izleyip, kapının önünde çok daha fazla canavar belirmeye başlarken, Muhammed abi onlara dönüp, hepsinin titreyerek geri çekilmelerine neden olacak şekilde kükredi. 

ĞĞĞRRRRRAAAAARRRRRR

Muhammed abinin kükremesi daha bitmeden, onunkini aşan bir kükreme yankılanıp kulaklarımdan sıcak bir sıvının akmaya başladığını hissetmemle, canavar topluluğu havaya fırlayıp et pürelerine dönüştü. 

Muhammed abide dahil, diğer canavarlardan çok daha büyük, vücudunun belli bölgelerinden kemik çıkıntılar uzamış bir canavar, et püresine dönen canavarların arasında belirdi. 

Sonumuz geldi diye düşünüp Muhammed abiye bakarken, onun bana baktığını fark ettim. 

Gözlerinde en ufak bir kafa karışıklığı yoktu. 

Hatta yüzünde, bir gülümseme vardı. 

6 ay boyunca onunla çalıştığım esnada hiç görmediğim bir gülümseme. 

Temiz ve parlak bir gülümseme. 

Ağzını açıp boğuk sesiyle konuştu. 

Kendine

İyi

Bak

Abim

Muhammed abi dev canavara doğru uçar adımlarla koşmaya başlarken, gözlerimden akan yaşlarla elimi ona doğru uzatıp bağırdım. 

"ABİİİ HAAAAYIIIIIRRR"