Babasının verdiği parşömendeki öğretileri takip eden Ersa eve akşam döndü. Ersa’nın eğitimi sırasında abisinin gelişini bekleyen Alvina, abisinin eve varışı ile Ersa'nın yanına gitmesi bir oldu.

Kız kardeşinin, annesinden miras aldığı yeşil gözlerine bakan Ersa, kardeşinin tatlılığını görünce gülümsemeden edemedi.

“Abi, gel hadi yemek hazır.”

Ersa, Alvina'nın onu çekiştirmesi ile mutfağa geçti ve anne ile babasının yemeği hazırladığını gördü. Ailecek, sıcak bir atmosfer eşliğinde yemek yedikten sonra Ersa ve Alvina, Ersa'nın odasına geçerken Karmela ve Ela mutfakta kaldı.

“Eğitim nasıldı?” Ersa'nın ne kadar yüksek potansiyele sahip olduğunu merak eden Ela, güzel gözlerini Karmela'ya çevirdi. Karmela tebessüm etti ve “Ersa, şuana kadar gördüğüm en yetenekli çocuk. Yol anlayışı çok iyi ve eğitimine çok önem veriyor. Bugün onu izlediğimde ara vermeden saatlerce verdiğim parşömen ile uğraştı.” dedi.

Ela, mutlu bir ifade ile Karmela'nın oğlunu övmesini dinledi. Konuşmanın sonunda Karmela'nın yüzündeki tebessüm soldu. “Maalesef hala çekirdeğini düzeltmemiz lazım. Yoksa nereye kadar gidebilir bende bilmiyorum. Gücünün usta evreye ulaşması bile mucizeyken büyükusta evresine ulaşması imkansız bir olay. Büyükusta evresi çok farklı bir alan. Ruh çekirdeği de oluşmuş oluyor. Çekirdeğine bir çözüm bulmamız lazım.”

Ela, eşine sarıldı ve onu teselli etti. Tesellisinin aynı zamanda kendisini de teselli etmesini umdu. “Bu evrende çözümsüz bir şey olduğunu düşünmüyorum. Çözüm bizi bekliyor, sadece onu bulmamız lazım. Küçüklüğümüzden beri neler atlattık. Bunu da atlatabiliriz.”

Ela'nın tesellisini dinleyen Karmela, kendisinden çok eşinin acı çektiğini biliyordu. Ela'yı sıcak kollarının arasında sardı. 

“Evet, sevgilim. Çözüm bulacağız.”

Ersa ve Alvina ise odada konuşulanlardan habersiz zaman geçiriyordu. Ersa, bir şeyler okurken Alvina da abisinin yanına yerleşmiş ona rahatsızlık vermeden dövüş sanatları yolu hakkında bir kitap okuyordu.

Abi kardeş tüm gece birlikte vakit geçirdi ve Alvina, odasına gitmeyerek abisinin yanında kaldı. Ersa sabah erkenden kalktı. Kardeşinin yanı başında kitapla uyuduğunu gördü. Alvina’nın beklediğinden çok daha fazla çabaladığını düşündü. Kardeşini yatağına taşıdıktan sonra bedensel dövüş sanatları eğitimini tamamladı. Ardından Kılıç ve İnsan tekniğine çalışmaya başladı. Kılıcı ve vücudu hareket halinde iken ortaya göz alıcı bir manzara çıkıyordu. Bu sırada Ersa'nın kanında kırmızı renkli parçacıklar parıldıyor ve damarlarında dolaşıyordu.

Ersa ise zaman kavramını yitirmiş bir şekilde çalışmasını sürdürdü. Kırk iki hareketi de ardı ardına gerçekleştirdiğinde ortaya çıkan görüntü dizisinde elindeki kılıç bazen varlığı ile karışıyor ve hayalet konumuna düşüyordu.

Ersa, tüm bunların farkında değildi ve babasının o gün tekniği uyguladığı anı düşünüp uygulama yapmaya devam etti.

Saatler sonra Ersa'nın eğitimini bölen Karmela'nın sesi olmuştu.

“Ersa.”

Ersa'dan tepki yoktu.

“Ersa!”

Karmela daha yüksek sesle seslendiğinde transtan çıkan Ersa babasına döndü.

“Efendim baba.”

Karmela, oğlunun eğitimine sesini duymayacağı noktaya kadar odaklandığını fark etti. Gözlerinde şaşkınlık belirtileri oluşmuştu.

“Tekniği uygulamanı istiyorum. Ne kadar geliştiğini görelim.”

Ersa, babasının dediğini yaptı ve ilk hareket için pozisyonunu aldıktan sonra sırasıyla diğer hareketleri uyguladı.

Karmela, Ersa'nın hareketlerindeki uyumu ve kılıcının bedeni ile birliğini izlediğinde çok şaşırmıştı. Çok kısa bir sürede tekniğin temelini uygulayabilmişti.

Ersa'nın geldiği seviyeden tatmin olmuştu. “Aferin Ersa. Tekniğin özünü kavramışsın. Bundan sonra her gün bu tekniği bir saat civarında çalışmanı istiyorum.”

Ersa tekniğe sadece bir saat çalışması gerektiğine şaşırsa da onayladı.

“Tamam, baba. Öyle yapacağım.”

Karmela gülümsedi ve “Takip et beni. Sıradaki eğitime geçeceğiz.” diyerek ormanda ilerlemeye başladı.

Ersa heyecanlı bir ifade ile babasını takip etti. Sıradaki eğitimin ne olacağını merak ediyordu.

Birlikte ormandaki küçük bir göle ulaştılar. Gölün kenarında Karmela anlatmaya başladı. “Sırada çalışacağımız asıl şey olan dört ana yol var. Bunlar ateş, su, toprak ve hava.”

Karmela, avucunu yukarı tutarken sağ elini öne çıkardı. Elinde bir anda top şeklinde ateşin birikimi oluştu. “Ateş, yüksek enerjili bir maddedir. Cesareti, aceleyi, oluşumu ve yok oluşu temsil eder. Ateş yolunu öğrenmenin belirli bir yöntemi yoktur. Şuan için senden yapmanı istediğim şey her gün bir süre boyunca bir şeyi yakman ve nasıl ortaya çıktığını, ilerleyişini ve yapısını incelemen.”

Ersa dikkatle babasını dinliyordu. Karmela, konuşmasına devam ettiğinde elindeki ateş bir anda suya dönüştü. “Su, sakinliği ve duruluğu temsil eder. Savunması ise bilinen en iyilerdendir.” Karmela'nın elindeki su ortadan kaybolduğunda göle döndü. Göle doğru yürüyüp, elini dikey pozisyona getirdi.

Eğildiğinde bakışları ciddileşti ve dikey pozisyonda olan eli gölün yüzeyine kesme vuruşu ile çarptı.

Göl vurulduğu noktadan başlayarak göl yarıldı. Ortaya derin bir yarık çıktı. Ersa'nın göz bebekleri genişledi. Normal bir vuruşun oluşturduğu etki gölü ikiye ayırmıştı. Karmela, ayağa kalktığında gölün ikiye ayrılan kısmı da tekrar birleşiyordu. “Senden istediğim her gün suya kesme hareketi uygulayarak az önce gerçekleştirdiğim saldırının benzerine erişmeye çalışman.”

Babasının istekleri ardı ardına devam ederken Ersa, daha dikkatli dinlemeye başladı. Karmela yere oturduğunda Ersa ne yapacağını merakla bekliyordu. 

“Toprak, bize hayat verir. Vücudumuzu korur ve doğayla birlikte olmamıza olanak sağlar. Sadece toprağa güvenmen ve onunla birlikte doğayı hissetmen lazım. On metre ileride bir tavşanın yürüdüğünü, altı metre gerimde bir böceğin hareketini ve yüz metre ileride doğu tarafında sincabın varlığını bu sayede anlayabilirim.”

Babasının söylediği yerlere bakan Ersa, iki şeyi kontrol ettiğinde gerçekten orada olduklarını gördüğünde hayretle babasına döndü.

“Her gün toprağın yapısını hissetmeye çalış. Onun sana vermeye çalıştığı haberi al ve etrafında olan olayları algıla.”

Dört yolun zihnindeki yeri çok fazla gelişen Ersa, anlatılanlarla sanki başka bir aleme adım atıyor gibi hissediyordu.

“Son olarak bahsedeceğim yol hava. Ersa kılıcını çıkar ve bana saldır.”

Ersa, babasının dediğini yaptı ve kılıcını çıkardı. Ama tam bu sırada babasının gözlerini kapattığını fark etti. Tereddüdünü fark eden Karmela “Sadece saldır Ersa. Sorun yok.” dedi.

Babasının sözleriyle rahatlayan Ersa kılıcını saldırı pozisyonun getirdi ve ani bir hız ile saldırısını sol çaprazdan gerçekleştirdi.

Karmela ise gözleri kapalı durumda saldırıdan kaçındı. Ersa, hızla başka bir saldırıyı gerçekleştirince Karmela yine kaçınmıştı. Hızını arttıran Ersa bu sefer durmadan üst üste kesintisiz saldırılar gerçekleştirdi ama ne yaparsa yapsın babasına isabet ettiremiyordu.

En sonunda saldırmayı kesen Ersa'yı gören Karmela gülümseme ile gözlerini açtı. Ersa'nın açıklama bekleyen yüzüne baktığında oğlunun yol hakkındaki ilgisini takdir etti.

“İşte bu havanın yoluydu Ersa.”

Babasının sözleri ile şaşıran Ersa “Havanın yolu?” dedi.

Karmela onayladı ve konuşmaya başladı. “Hava bizim değişiklikleri algılamamızı sağlar. Eğer onunla bir olabilirsen, rüzgarın ani değişimini hisseder ve tepki verebilirsin. Hareketlerin ile havada bir etkileşim oluyor ve ben havanın yolu ile bunları anlıyorum. Sineğin havadaki uçuşu, kuşun ilerleyişi. Sesli ya da sessiz olması fark etmez. Havayla temas eden her şey algılanabilir.”

Havanın yolunun bu şekilde kullanımını hiç duymayan Ersa için bu bilgiler aydınlanmaydı. Kalbindeki coşkuyu bastıramıyordu. Eğer bu yolda ilerlerse ona kazandıracağı pek çok şeyi düşündü. Birinin varlığını hava ile hissetme ve tepki verme. Tek başına bu bile savaşlardaki yeteneğini ayrı bir boyuta taşıyabilirdi.

“Havanın yolunu hissetmen için yapacağın eğitim benimle olacak.” Karmela elinde top şeklinde kahverengi bir madde oluşturduğunda Ersa'ya doğru fırlattı.

Gelen maddeden kaçınan Ersa eğitimin ne olacağını anlamak isteyen bakışlarını babasına çevirdi. “Gözlerin kapalı bir şekilde attığım toprak toplarının gelişini algılamaya çalışacaksın ve onlardan kaçınacaksın.”

Ersa'nın tepki vermesine fırsat vermeyen Karmela yüzüne yerleştirdiği geniş gülümsemeyle konuştu. “O zaman, eğitime başlayalım mı?”