“Kendini hazırla Ersa. Bundan sonra seni ben eğiteceğim.”

Ersa babasının ne söyleyeceğini merakla beklerken hiç beklemediği sözleri duyunca gözlerine yansıyan şaşkınlığı ile babasına baktı. Hareketlerinin arkasındaki manayı anlamıyordu.

“Neden böyle bir karar aldın baba?”

“Ersa yolu kullanmanın önemini anlamamış görünüyorsun. Ayrıca çekirdeğini kullanmayarak bunu gerçekleştirdin. Eğer çekirdeğin olsaydı ne olurdu?”

Bu noktada duran Karmela, Ersa'ya sevgi dolu gözlerle baktığında “Çekirdeğin ile alakalı durumu çözmeye çalışacağım. Ve seni özellikle yol konusunda eğiteceğim. Kendini hazırlasan iyi olur. Babanın eğitimi çok sıkıdır.” dedi.

Ersa, babasının kendisini eğitmesi konusunda memnundu ve babasının onu geliştirmek için çaba göstereceğini anladı.

“Anladım baba. Sıkı çalışacağım.”

...

Ersa ve Karmela eve döndüklerinde Ersa odasına geçti ve Alvina da arkasından onu takip etti. Karmela ise Ela ile birlikte odalarına geçti.

“Ersa ile ne konuştun?” bunca zamandır merakla bekleyen Ela odalarına girer girmez sordu.

“Bundan sonra onu benim eğiteceğimi söyledim.”

Ela şaşkınlıkla eşine baktı. Ersa'yı Karmela'nın eğitmesi inanılmaz bir şeydi. Ama Karmela birini hiç eğitmemişti ve eğitseydi de Karmela'yı tanıyordu. Bu eğitim çok aşırı bir şey olurdu.

“Neden?”

“Ersa'nın kılıç yolunu kullandığını ve Mely'i yendiğini biliyor musun?”

Ela imkansız bir şey duymuşçasına Karmela'ya baktı.

“Kılıcın yolunu kullanabiliyor mu?”

“Evet, bugün test ettim. Gerçekten de kullanabiliyor. İmkansızı başarmış.”

Ela sanki hayallerde gibiydi. Duyguları sevince dönüşürken oğlu ile gurur duyuyordu. “Ersa seni geçebilir sevgilim.”

Karmela gülümsediğinde yakışıklı yüzü ön plana çıkmıştı. Ela onun göğsüne yaslanıyorken cevap olarak birkaç kelime mırıldandı. ''Umarım öyle olur.''

...

Ersa sabah erkenden uyandığında Karmela'nın bahçede çapraz bacaklı oturduğunu gördü. Babasını rahatsız etmedi ve kahvaltısını yaptıktan sonra yanına gitti.

“Hazırım, baba.”

Karmela kapalı gözlerini yavaşça açtı. 

“Çok iyi. Bedensel dövüş sanatlarını bitir ve yanıma gel.”

“Tamam.”

Ersa ormana doğru rutin eğitiminin başlangıcı olan koşma ile ilerledi. Sırasıyla eğitimlerini tamamlarken bu sefer yola dair hiçbir şeye çalışmadı.

Sabah beş gibi başlayan eğitimi öğlen on bir gibi bittiğinde eve berbat haldeki vücuduyla geldi. İlk önce duş aldı ve yeni kıyafetler giyip babasının yanına geçti.

Karmela'nın Ersa'yı yönlendirmesi ile beraber ormanın derinliklerinde kırmızı ağaçlarla çevrili bir alana vardılar. Karmela etrafını süzdükten sonra Ersa'ya döndü. Bakışları bilgin bir adamı andırırken konuşmaya başladı.

“Yol nedir Ersa?”

Ersa, babasının beklenmedik sorusu ile bir süre düşündükten sonra aklında olan yolu dile getirdi. “Yol; doğa, uzay, hayat dahil olmak üzere her şeyi kapsayan bir bütündür. Evrenin ana ilkesi, ayrıca insanların insan olarak kendini aşması için edinmesi gereken şeydir.”

Ersa'nın anlattıklarını dinleyen Karmela, hayret etmişti. Bu yaşta yolu bu derece iyi kavrayabilmesini beklemiyordu.

“Çok iyi Ersa. Yol dediğin gibi evrenin ana ilkesidir. Ayrıca evrenin kendisidir. Yollar insanı oluşturan evrenin yasalarıdır. Bu da benim, senin ve diğer her şeyin bir yol olduğunu gösteriyor. Evrendeki yol kavramı da bizleri birbirimizden ayıran şeydir. Yol her yerde olsa da hiçbir yer de aynı değildir. Her yol bir diğerinden farklıdır.”

“Herkesin ilerlemesi gereken yol bu nedenle farklıdır. Birimizin yolu ateşe yatkınken birimizinki suya, diğerinin de toprağa olabilir. Ama temelde her şey tek bir yoldan çıkmıştır. O yolda da evrenin kendisi! Eğer anlayış seviyen artarsa çalışabileceğin yol sayısı da artar. Yol zihinle alakalıdır. Tıp çalıştığından dolayı bu konuda bilgin vardır. İnsan vücudunda aslında iki adet çekirdek bulunur.”

“Bir tanesi göğsümüzün sağ tarafındaki çekirdeğimizdir. Bu çekirdek on yaşında kullanılmaya başlanır ve dövüş sanatlarını öğrenmemize olanak sağlar. Başka bir çekirdek daha vardır ki bu çekirdek yolun anahtarıdır. Bu çekirdek beynimizin içinde oluşur. Biz buna ruh çekirdeği diyoruz. Bir kişinin bu çekirdeğe sahip olmadan yol konusunda anlayış elde etmesi neredeyse imkansızdır. Ancak tarih boyunca ruh çekirdeğini oluşturmadan da yolda anlayış elde eden insanlar olmuştur. Elde ettikleri anlayış kısıtlıdır ve kullandıkça bedenlerine yük biner. Çünkü yolu kullanmak için ruh çekirdeğinden zihinlerini besleyecek bir destek alamazlar.”

Ersa ‘Evren enerjisini bu yüzden kullanınca yoruluyorum.’ diye düşündü. Eğer ruh çekirdeği olsaydı yolu çok daha rahat kullanabilirdi.

“Ruh çekirdeğinin desteğiyle birinin zihni beslendikçe evrene karşı anlayışı da daha iyi olur. Ruh çekirdeği için usta evrede bunun temelleri atılır. Büyükusta evresinde ise tamamen oluşturulur. Senin durumunda ruh çekirdeğini oluşturamazsın. Bu nedenle eğitimin de ona göre olacak.”

Ersa, babasının anlattıklarının çok değerli bilgiler olduğunu bildiğinden dikkatle dinliyordu. Karmela avuç içi gökyüzüne bakacak şekilde sağ elini ileri götürdü. Konuşmasını başlatırken elinde oluşan kırmızı ateşler Ersa'nın gözlerini aydınlatmıştı. 

“Ateş her zaman yıkım mı getirir Ersa?”

Ersa babasının ne dediğini anlayamamıştı ama ateşin yıkımı getirdiğini bildiğinden başıyla onayladı.

Karmela, elindeki ateşi kırmızı ağaçların üzerine doğru attığında Ersa dikkatle babasının hareketlerini izliyordu. Ateş ilerlerken onlarca parçaya ayrıldı ve ağaçların çevresini süsleyerek büyüleyici bir görüntü oluşturdu. Normalin aksine orman ve ateş bir bütün gibi duruyordu.

Ersa, inanılmaz bir olaya tanık oluyordu. Karmela sol elini ileri götürdü ve avuç içinde top halinde dönen su topluluğu oluşturdu.

''Su, her zaman hayat mıdır Ersa?'' Karmela cevap beklemeden elinde bulunan suyu ormana doğru attı ve elindeki su birden büyüyerek onlarca parçaya ayrıldı. Su parçaları çarptığı yere büyük bir yıkım getiriyor, ateş ve doğanın bütünlüğünü mahvediyordu.

Ersa, ormanın berbat görünen haline bakarken babasının sesi tekrar kulaklarına iletildi. “Her yol tek bir yoldan gelir Ersa. Ateş her zaman yıkım değildir, yeri geldiğinde korur, yeri geldiğinde ise yok eder. Bu nedenle ona tamamen yok edici gözü ile bakmamalısın. Yolları bir bütün olarak görmeli ve kavramalısın. Hepsinin kendine has alanları olsa da yolun hakikatine odaklanmalısın.”

Ersa, öğrendiği derin bilgileri zihnine kaydederken “Anladım, baba.” dedi. Karmela gülümseyerek Ersa'ya baktı ardından tekrar onu yönlendirerek başka bir alana götürdü. 

Karmela, Ersa'yı dağın zirvesine götürdüğünde uzaysal eşyasından bir parşömen çıkardı. Ersa'ya parşömeni uzattığı. Ersa merakla parşömeni aldı ve içeriğine baktı.

Kılıç ve İnsan

Başlığı okuduktan sonra içeriğine geçti ve sırasıyla parşömende kılıç hareketleri olduğunu gördü. Bu hareketleri tekrarlayarak kılıçla bir olmaya çalışılıyordu. Toplam 42 hareketten oluşuyordu.

Karmela uzaysal eşyasından sade bir kılıç çıkardığında “Beni iyi izle Ersa. Bu hareketlerin nihai noktasını göstereceğim.” dedi.

Karmela sağ ayağını öne çıkardı ve büktü. Ardından vücudunu aşağıya doğru eğdi. Kılıcını kavrarken parşömendeki ilk hareketten başlayarak hareketleri sırası ile gerçekleştirdi. Karmela’nın hareketleri ne hızlı ne de yavaştı, ama Ersa’nın gözlerinde bozukluk mu olduğunu düşündüren bir şey vardı.

Babası harekete başladıktan sonra elindeki kılıcı, kılıç olarak değil de onun vücudundan bir parça olarak görüyor gibiydi. Ara sıra görünümü kaybolan kılıç Karmela'nın hareketleri ile sanki orada yok gibiydi.

Karmela, parşömendeki tüm hareketleri üç defa tekrarladığında Ersa, gözünü bile kırpmadan babasını ve kılıcı inceliyordu, ama ne kadar dikkatli baksa da gözleri kılıcın kendisini göremiyor, sanki hiç yokmuş gibi hissettiriyordu. Babası hareketlerini bitirdiğinde kılıç tekrar elinde göründü. Ersa şaşkınlıkla babasına ve elindeki kılıca bakıyordu.

“Bu teknikte ustalaşmanı istiyorum. Herhangi bir enerji yardımı gerekmiyor. Sadece anlayış elde etmen lazım.”

Ersa daha onaylamadan Karmela ayrılmaya hazırlandı. “Tekniği çalış, anlayış elde ettiğinde tekrar eğitime devam edeceğiz.”

Babasının ayrılışını izleyen Ersa heyecanlı gözlerle tekniği inceledi. İlk hareketten başlayarak sırasıyla hepsini gerçekleştirmeye başladığında zamanın farkında değilmiş gibiydi. Rüzgar saçlarını ve kıyafetini dalgalandırıyorken Ersa hareketleri sırasıyla gerçekleştirmekle meşguldü.