Ersa’nın savaşı öğrencilerin şans mı yetenek mi anlayamadığı bir olaydı. Karu, Ersa’yı çok küçümsemişti. Bu da hazırlıksız olmasına sebep olmuştu ama Ersa’nın tek bir darbede rakibini devre dışı bırakması Ersa’nın gücünü kanıtlıyordu. Öğrenciler bu konuyu hararetle konuşsa da diğer savaşlar zaferinin şans mı yetenek mi olduğunu gösterecekti.

Ersa sıradaki maçına ifadesiz olarak çıktı. Bu savaşların eğlencesi bile yoktu onun için.

“İlk maçında rakibin seni küçümsedi. Karu’ya karşı başka türlü kazanamazdın. Şansızsın ki bana denk geldin.”

Kibirli konuşmasıyla Ersa'ya gözlerini diken çocuk hakemin maçı başlatması ile yenilmişti. Sonu Karu’dan farklı olmamıştı. Seyirciler üst üste kazanılan iki maçtan sonra Ersa’nın gücünü kabul etmeye başladılar. Hatta kendi aralarında iddialaşanlar bile vardı.

“Kazanan, Ersa!”

“Kazanan, Ersa!”

“Kazanan, Ersa!”

“Kazanan, Ersa!”

“Kazanan, Ersa!”

Ersa’nın üst üste yedi zaferi yarışmanın ilginç konularından birine dönüştü. Bazı yarışlarda böyle sürpriz atlar ortaya çıkıyordu. Bu yarışmada ise bu sürpriz at Ersa’ydı. Artık savaş sırası her Ersa'ya geldiğinde gözler ona çevriliyordu. İnsanları en çok hayretler içerisinde bırakan ise Ersa’nın yumruklarıyla savaşmaya devam etmesiydi. Ne zamana kadar bu şekilde devam edeceği merak konusuydu.

Ersa’nın her maçından sonra daha güçlü bir öğrenci karşısına çıkıyordu.

“Ersa!”

“Hartu!”

Hartu ismi duyulunca ani bir ses yükselişi oldu. Tezahürat sesleri kulakları dolduruyordu. Akademide popüler isimlerden biri olduğu belliydi. Ersa savaş alanına çıktığında kısa sürede siyah saçlı yakışıklı bir çocuk karşısına geçti.

Ersa'nın donuk yüzü Hartu'yu sinir etmişti. Bu durum kendisini önemsiz gibi hissettirmişti.

“Buraya kadar geldiğin için tebrik ediyorum. Bana yenilsen de alınmana gerek yok. Yine de oldukça güçlüsün. Ancak ne yazık-”

“Hakem maçı başlatır mısın?”

Ersa'nın sözünü kesip maçı başlatma isteği Hartu'nun yüzünü kıpkırmızı yapmıştı. Kızgınlıkla Ersa'ya bakarken seyircilerden de yuhalamalar duyuluyordu. Onlarda Ersa'nın tavrını sevmemişti.

“Bu çocuk cidden kendisini bir şey sanıyor.”

Seyircilerin kendi arasında konuştukları arenada yankılanıyordu. Ama Ersa'yı hiçbir şey etkilemiyor sakin ifadesini korumaya devam ediyordu.

“Çok şımarıksın çocuk.”

Ersa kendisi ile aynı yaş grubunda oldukları halde neden sürekli çocuk ve benzeri sözleri kullanarak ona hitap ettiklerini hiç anlamıyordu ama hitaplarını umursamıyordu.

“Başlayın!”

Hakemin sesi ile Hartu harekete geçti ve Ersa'ya elindeki kılıcıyla saldırdı. Ersa silahını çıkarmadı ve yumrukları ile devam etti. Kılıç saldırısı Ersa'ya ulaştığında hafif adımlarla kenara çekildi. Hartu biraz şaşırsa da saldırısına çok odaklanmamıştı. Bu nedenle çok da önemsemedi.

Hızla başka bir saldırı yapmak için Ersa'ya atıldı. Bu sefer kılıcına enerji enjekte edip savaş tekniği kullandı. 

“Sana silahını çıkarttıracağım!”

Hartu bağırırken Ersa maçı sıkıcı bulduğundan bitirmeye karar verdi. Gücünü tam anlamıyla kullanabileceği bir öğrenci bulamıyordu.

Hartu yatay doğrultuda yeteneğini kullandı. Ersa tüm vücudunu eğerek saldırıdan kaçındı ve Hartu'nun bacağına vurarak Hartu'yu yere düşürdü. Hartu dengesini kaybederek yere düştü.

Hartu yere düştüğünde seyirciler derin bir sessizliğe bürünmüşlerdi. Ersa'nın rahatlıkla Hartu ile başa çıkabileceğini beklememişlerdi. Hartu toz içindeki kıyafetleriyle ayağa kalktı. Sinirle kavradığı kılıcında en güçlü tekniğini açığa çıkarıyordu. Seyirciler Hartu’ya tekrar tezahürat yapmaya başladı. Ersa kendisine karşı yapılan alaylı bağrışmaları görmezden geldi.

Ani bir hızla Hartu'nun arkasına geçti ve ensesine elini yatay hale getirip sert bir vuruş yaptı. Ersa’nın varlığını kaybeden Hartu tedirgin oldu. Ersa’nın saldırısının etkisi ile olduğu yerde bayıldı. Tüm arena sessizliğe büründü. Seyirciler şaşkınlıkla yerde yatan Hartu’ya ve Ersa’ya bakıyorlardı.

O an söyledikleri tüm sözler onları aptal gibi hissettirmişti. Alay ettikleri çocuk, Hartu'yu alay edercesine yenmişti.

“Kazanan Ersa!”

Hakemin sözüyle onaylanan durum diğer ligdeki kişilerin bakışlarını da Ersa'ya yöneltti. İnsanlar Hartu'nun yerdeki bedenine hayretle bakıyordu.

“Hey, o kişi Kelebek Savaşçıları Grubundan Hartu değil mi? En iyi öğrencilerin arasındaydı. Nasıl yenilmiş?”

“Bilmiyorum. Çok büyük bir olayı kaçırdık gibi görünüyor.”

Öğrenciler kendi aralarında durumu tartışırken gözleri nefretle parıldayan kişilerde vardı. Nel ve iki arkadaşı Ersa'yı öldürmek istercesine bakarken gözleri birbirleriyle buluştu. Nefret dolu yüzleri Ersa’nın gücü karşısında şaşkınlıkla harmanlanmıştı.

Ersa'nın ligdeki en zorlu rakibi Hartu'ydu. Hartu'dan sonra karşısına çıkanlar savaşmayı deneseler de Ersa’ya rakip olamayacağını anlayıp pes ettiler. Böylece Ersa on maçını da kazanarak ligde en üst sıralamaya yerleşmişti. Aynı ligde on maç kazananlar kendi aralarında maç yaparak birinci belirleyeceklerdi.

Ersa'nın liginde 6 kişi on da on yapmıştı. Hakem altı kişinin adlarını okuyarak onları arenaya çağırdı.

“Layla!”

“Sial!”

“Vern!”

“Haku!”

“Ersa!”

“Tarma!”

D liginde üç kız ve üç erkek finale kalmıştı. Hakem kısa bir kura ile savaşların hangi sıra ile yapılacağını belirledi. Beş maç yapılacak ve finale çıkan her öğrenci birbirleri ile savaşacaklardı. Böylece sırasıyla en çok kazanan birinci olacaktı. Diğerleri de buna göre belirlenecekti.

Altı kişi arenada dururken tezahüratlar durmak bilmiyordu. Ersa kendisi dışında herkesin ünlü olduğunu düşünmeye başladı. Rakiplerin sıralaması belirlendiğinde herkesin içindeki heyecan duygusu artmıştı.

Ersa'nın ilk rakibi Vern adındaki çocuktu. Maçlar az olduğundan herkesin maçı tek tek zaman ayrılarak yapılacaktı.

“Sial!”

“Layla!”

Hakemin seslenmesinin ardından iki öğrenci arenaya çıktı. Tezahüratların çoğunluğu erkeklerden geliyordu. Ersa arenadaki iki kızı incelediğinde en azından önceki rakiplerine göre daha iyi olduğunu düşündü.

“Başlayın!”

Hakemin gür sesi kılıç seslerini beraberinde getirdi. İki kız arasında baskın bir taraf yoktu. Ersa ve savaşacağı öğrenciler bekleme alanından maçı izliyordu.

"İkisi de kalfa evre 1. seviye. Kimin kazanacağını düşünüyorsunuz?"

Tarma soruyu yönelttiğinde gözler Ersa’ya döndü. Herkes birden ortaya çıkan Ersa’yı sınamak istiyordu.

"Kimin kazandığı önemli değil sonunda kazanan ben olacağım." 

Ersa, Vern’in kışkırtıcı sözlerini umursamadan maçı izlemeye devam etti ama Haku ve Tarma sessiz kalmadı. "Kendine bu kadar güvendikten sonra yenilginden alacağın darbede güvenin kadar ağır olur."

Haku alaylı gözlerle Vern'ü süzerken Vern kahkaha attı. Ardından özür dilercesine Haku'ya baktı. "Ah, pardon komik bir espri duydum da.''

Tarma kibirli bir yüzle Ersa'ya döndü. "Kimin kazanacağından emin olmasam da korkakların ilk yenileceğinden eminim."

Haku ve Vern de tartışmayı bırakıp alaylı bir kahkaha attı. Üçlü Ersa'nın savaşlarında kazanma şekline ve ilgiyi çekmesine sinir olmuşlardı. Fırsatını bulunca Ersa'ya yüklenmeye başladılar.

Ersa sözleri karşısında tepkisi kalıyordu. Gereksiz konuşmalara katılmaya en küçük enerjisini bile harcamak istemiyordu.

Üçlünün sinirleri Ersa'nın tepkisiz kalması ile daha çok artıyordu. Bir insanın kendisine laf atıldığı halde nasıl bu kadar umursamaz kalabildiğini anlayamıyorlardı. Gerçekten cesaretsiz bir salak mı diye düşünmeden edemediler.

On dakikadan fazla süren savaş iki tarafı da yıpratmıştı. Her iki taraf da yorulmuş ve savaşı uzatmak istemiyordu. Ne kadar uzatırlarsa diğer maçlar için durumun kötüleşeceğinin farkındalardı.

Sial'in yüzü ciddileşirken kılıcını daha sıkı tuttu. "Bu tekniği şimdi kullanmak istemiyordum ama görünüşe göre kullanmak zorundayım."

Layla, Sial'in doğruyu söyleyip söylemediğinden emin olmasa da her ihtimale karşı savunma pozisyonuna geçerek kendisini korumaya aldı.

(Ruo Kılıç Çizgisi 1. seviye)

Sial tekniğini kullanarak saldırıya geçince Layla tüm dikkatini saldırıyı engellemeye verdi. Kılıç normal bir hızda Layla'ya yaklaşırken aniden kılıcın iki adet görüntüsü daha oluştu.

Kılıç saldırısı çok yakın olduğundan ilk gördüğü kılıcı bloke etmeyi daha mantıklı buldu ve kılıcını savurdu.