Bölüm 73

İyi dinle Efendim gerçi artık yaşamıyorsun ama yine de anlatmak istiyorum her ne kadar boşa anlatacak olsam da, hatırlayamadığım kadar uzun bir süre önce, henüz bu sevimsiz kılıca hapis edilmemişken galiba bir ismim vardı...

Hey hadi gel biraz oynayalım .... hadi sene ....

Hatırlayamıyorum bana ne diye seslendiklerini gerçekten hatırlayamıyorum belki de hatırlayamamamın nedeni bir ismimin olmayışıdır hem bir isme sahip olmamak neden kötü olsun ki

böyle düşünsem de kesinlikle bir zamanlar bir isme sahiptim kesinlikle, ama hatırlayamıyorum çok uzun zaman oldu o zamanlar büyü henüz insanlar tarafından doğru düzgün yapılamıyordu o zamanlar büyünün kötü olduğuna

inanıyorlardı bu yüzden uzak durduklarını söylediler aslında gerçekte kullanmak istiyorlardı ama güçleri yoktu bu yüzden yasakladılar baştakiler bu güce sahip değilse

kimse de olmamalı, düşünceleri buydu. Henüz çocukken henüz ismimi unutmamışken işte o zamanlar da büyü yeteneğim olduğunu keşfetmiştim neyse ki akıllı biriydim bunu herkesten sakladım

kendim bunu geliştirmeye başladım ama hayallerimin bile ötesinde bir güce sahiptim inanılmazdım bunu hissedebiliyordum düşünsenize ölü bir tavşanı bile diriltebildiğim bir gücüm vardı,

yani ölüm bile beni durduramazdı böyle düşünüyordum aradan yıllar geçti bu gücüm inanılmaz bir şekilde gelişti onu herkesten saklıyordum bazen gizlice gidip hastaları

iyileştiriyordum bunun dışında bir şey yapmıyordum ta ki o güne kadar köyümüze bir grup haydut saldırmıştı savunmasızdık köyde ki herkesi yakalayıp bağladılar

ben ise saklanıyordum neler olacağını seyrediyordum geç kadınları ayırmışlardı sanırım onlar için başka planları vardı muhtemelen satılacaklardı ya da daha kötüsü...

Bekliyordum askerlerin gelip onları kurtarmasını ama kimse gelmiyordu belki de bu işin arkasında baştakiler vardı kim bilir erkeklere işkence etmeye başlamışlardı,

bundan zevk alıyorlardı belki de yardım etmeyi denemeliyim diye düşündüm artık bekleyemezdim, çünkü biraz daha beklersem birileri ölecekti bende izlediğim yerden çıktım ve

yavaş adımlarla ilerlemeye başladım haydutlar beni görünce işkence yapmayı bırakıp bana bakmaya başladılar aralarından biri 'Bir köy de böyle bir güzellik hayal bile edilemez çok para edeceksin'

sadece gülümsüyordum ve ilerlemeye devam ediyordum aralarından biri bana yaklaşıp üzerime atıldı sağ elimi şaklatmamla parçalanması bir oldu. Parçaları etrafa saçılmıştı bazıları benim üzerime gelmişti

ta bi kan da, açıkçası biraz kirlenmiştim ilk kez böyle bir şey yapıyordum ama oldukça sakindim onu parçalamak bana herhangi bir duygu yaşatmamıştı daha sonra hem haydutlar

hem de köylüler yüzüme korkuyla bakmaya başladı iki haydut kılıçlarını çekip bana saldırdılar onların bir birlerini öldürmelerini sağladım önce birbirlerinin bağırsaklarını dışarı çıkardılar

daha sonra geri kalan organlarını çıkarmalarını istedim ama bunu yaparken öldüler. Bütün herkes bağırıyordu ya da çığlık atıyordu kaçmaya başladılar hatta o bağlanmış köylüler bile sürünerek kaçmaya çalışıyorlardı, neden herkes kaçıyordu?

Benim tek düşmanım haydutlardı geri kalan haydutları büyümle ayağıma kadar getirip diz çöktürdüm ve onların birbirlerini işkence etmelerini emrettim tabi bu büyülü bir emirdi

bir süre bunu izledim gerçekten gözüktüğü kadar zevkli değilmiş neyse daha sonra sıkılıp hepsini parçaladım üstüm başım hep kan olmuştu ama kanın sıcaklığı hoşuma gitmişti bu yüzden

bu konu da bir şey yapmadım. Durup düşündüm neden birden bire böyle şeyler yapmıştım neden onları öldürmüştüm ki buna gerek yoktu yani tek yapmam onlara etkisiz hale getirmekti

benim için oldukça kolay bir şeydi neden yapmadım ki bilmiyorum, belki de büyü gerçekten kötüdür baksana benim gibi biri bir an da bir canavar gibi davrandı gerçekten garip

kısa bir süre sonra köye askerler geldi oldukça kalabalıktılar ve bana bir canavarmışım gibi bakıyorlardı her ne kadar birilerini öldürmüş olsam da

bu sadece nefsi müdafaaydı başka bir şey değildi peki neden beni öldürmek istiyorlarmış gibi görünüyorlardı kötü bir şey yapmamıştım köyü haydutlardan kurtarmıştım ama

haydutlar köye saldırdığın da gelmeyen askerler ben köyü haydutlardan kurtarınca gelip bana bir suçlu gibi davranıyorlardı, bir süre askerlerle bakıştıktan sonra

aralarından biri bağırdı 'teslim ol büyücü'

şimdi anladım demek buydu sorun, büyü yapmamdı içimden geldiği gibi uzun bir kahkaha attım

'ahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahah'

ve

'Benim büyüm bu köyü kurtardı' diye bağırdım.

Bana ne oluyordu böyle hiçbir fikrim yok bu güne kadar bir kez bile böyle psikopatça bir şey düşünmemiştim bile neden birden bire böyle olmuştum neden kötü kişi ben olmuştum.

Anlamıyorum ama sanki içimi bir şey kaplamaya başlamıştı, büyüm sanki kendi başına hareket ediyordu sanki ben onu değil de o beni yönlendiriyordu,

açıkçası içimden burada ki askerlerin hepsini öldürüp huzurlu bir şekilde uzaklaşmak istiyordum.

Tam bu sıra da köylülerden biri hala buradaydı bana bakıp 'Sen ---- olamazsın' dedi hala hatırlamıyorum bana ne diyorlardı ki her neyse bu sözleri duyduğumda

anlamsız bir şekilde öfkelendim ve o köylünün kafasını patlattım oldukça güzel patlamıştı güzel bir görüntüydü tekrar görmek istiyorum diye düşündüğüm de

bir an da askerlerin kafaları sırayla patlamaya başlamıştı gerçek bir görsel şölendi etrafa saçılan kanlar, beyin parçaları, kafatası parçaları şimdi düşündüm de aslında iğrençti ama o an oldukça güzel gözükmüştü.

Sonunda anlamıştım neler olduğunu gücüm tamamen kontrolden çıkmıştı o kadar güçlüydüm ki artık ben sadece bu güç için bir kap gibiydim muhtemelen,

yorgun hissetmeye başlamıştım bu yüzden yere oturdum ve beklemeye başladım. Neyimi beklemeye başladım? Bana doğru yaklaşan o devasa büyüklükte büyü gücüne sahip kişileri

belki de bana yardım edebilirlerdi beklemeliyim diye düşündüm ve yavaşça gözlerim kapanmaya başladı tekrar açtığımda ise artık bildiğim bir yerde değildim...

Devam Edecek