Olum bir şey söyleyeyim mi apartmandan çıktığımda daha iyi hissediyordum. Belki kulağımda tam gaz çalmaya devam eden müzik belki  de gözümdeki kör edici gözlük bu hissi vermişti. Ya da görevden kazandığım İrade Puanı'nın bir etkisi olmuştu.

Görevden hiç beklemediğim karşılığı almıştım lan, aslına bakarsan küçük bir görevdi, yani benim için büyük ama insanlık için küçük, ama ödüller çok daha fazla olmuştu. Hele yırtık dondan fırlar gibi fırlayan zeka puanı beni şok etmişti. Acaba bir puan nasıl bir etki de bulunacaktı? Dahi mi olmuştum lan yoksa? Hemen karakter ekranını kontrol etmem gerekiyordu:

İrade: 2 (Ufak da olsa kendini bir şeylere zorlayabiliyorsun, ha gayret aslanım!)

Zeka: 2 (Şimdi ikinci dereceden bir denklem ile uğraşabilirsin, sadece bakarsın tabi.)

Aynen amına koyayım dahi olmuştum, bu panel hep keyfimi götüme sokmaya proglamlanmıştı sanki. Neyse asıl olay şu, kontrol ederken atladığım bir şey olduğunu hatırladım. Hayvan gibi iyi özellikleri olan ortam çocuğu ayakkabısı, eğer her yan görev böyle eşyalar düşürecekse işkenceden kaçmak belki de sandığım kadar kolay olmayacaktı. Hemen çanta panelini açtım ve çanta içinde yeni açılmış görev eşyaları bölümüne denk geldim. Demek ki görev eşyaları buraya düşecekti. 

Apartmandan tam çıkmadan, apartman girişinde, bu kırmızı ayakkabının üstüne tıklayıp şimdiki sandaletlerimin olduğu yere doğru sürükledim. Sürüklemeyi bitirince bir anda ayakkabılarım değişmişti. Ananı satayım nasıl bir büyü lan bu! Eski sandaletlerim ise yerde ayaklarımın yanında duruyordu. Artık bu ayakkabılar varken onlara ihtiyacım yoktu o yüzden onları öylece yerde bırakıp tekrar karakter panelini açtım.

Sosyal İlişkiler: 1 (Seni tanıyanların ismini hatırlayamadığı, aa kardeşim nasılsın diyerek iki laftan sonra uzaklaştığı kişisin.)

Güzel lan hiç yoktan iyidir. Biraz daha arttırsam belki popi olurum. 

Hiç vakit kaybetmeden avmnin yolunu tutmaya kara verdim. Hiç otobüsle falan uğraşıp moralimi bozmaya niyetim yoktu. Zaten kiradan arta kalanlarla uzun süredir iyi para biriktirmiştim. Masrafım yok tu ki! Hemen bir taksi çevirip, sür abi alışveriş merkezine dedim. Tabi böyle özgüvenli söyleyemedim de, olsun o kadar yalan.

Avm'ye utana sıkıla girdikten sonra gördüğüm ilk giyim mağazasına attım kendimi, kocaman bir yerdi. Kıyafetlerin arasında turlamaya başladım. Ama buraya geliş amacım zaten bir tezgahtar bulmaktı. O yüzden erkek bir tezgahtar kolluyordum. 

Lan yoktu. Sanki erkekler yer yarılıp içine girmişti. Tüm görevliler karıydı lan, hem de güzel, cilveli ve dar giyinmiş kadınlar. Olum ben evde anime karaterlerine otuz bir çeken adamım, bunları görünce nevrim dönüyor benim. Şimdi nasıl alışveriş yapacağım?

Yan Görev: Bir Kadınla Konuş

Ödül: +1 Konuşma, 100 Beceri puanı

Ceza: -1 Konuşma

Süre: 10 dakika

Bunu düşünür düşünmez zihnimin ucunda bir ekran patlayı vermişti. İlk günde iki yan görev. Ben nasıl edip bu görevi tamamlayacağımı düşünürken, göz ucuyla pantolonları kestiğim reyonda yalandan dururken arkamdan bir ses işittim. Narin, ince ve duymamla beni germeye yeten bir ses:

"Ne bakmıştınız beyefendi, yardımcı olayım?"