Ovour ve diğerleri molalarının ardından tekrar partnerleri ile eşleştiler.

Ve Eğitmen Arser ise yeni talimatlarını veremeye başladı.

"Bu sefer karşılıklı hamle yapmak yerine doğrudan mücadele edeceksiniz ve değiş dediğim anda başaka biri ile savaşacaksınız."

Eğitim alanının her köşesinde mücadeleler başlamıştı ve üstlerinde bulunan yarım savaş zırhları hem onları koruyor, hem can yakıyor ve fazlasıyla enerji harcamalarına sebep oluyordu.

Bu esnada metalin metale sürttüğünde oluşan kıvılcım ve ses birbirine karışırken bunların hiçbirini yaşayamayan Ovour ise Eğitmen Isabel ile mücadelesine devam ediyordu.

Kafa, yumruklar, dirsekler, omuz, bacak, diz ve topuk darbelerine kadar her şekilde saldıran Ovour tek bir isabet bile elde edememişti.

Eğitmen Isabel ise onun saldırılarında ki açığı ve aynı zamanda kurnaz sayılabilecek saldırıları görebiliyordu.

"Ovour, saldırılarının daha etkili olması için fazla güç kullanıyorsun, fakat saf güç tek başına anlamsızdır. Ona eşlik eden hız, dayanıklılık, çeviklik ve zeka olmadan kaybetmeye sadece mahkumdur.

Senin saldırı tarzın saf güç kullanmak yerine o saldırıya eşlik eden sinsi saldırıların ve bu yüzden ilk saldırın ardından gelecek olan saldırıya hazırlık etmek zorunda, fakat henüz kendine ait bir saldırı sitili oluşturmadığın için anlık tepkimelerine göre saldırılar düzenliyorsun ve sonuç olarak saldırında açıklar bırakıyorsun."

Artık üzerinde sürekli hareket edilen ıslak toprak çamur haline gelirken Ovour'un botları ise çamurda sağlam bir duruş aldı.

Yüzü, zırhı, kıyafetleri tamamen çamur içinde kalmış olmasına rağmen şu an bunları umursamıyordu.

Vücudu hafif öne eğik, yumrukları havada, dizleri bükük ve gözlerini Eğitmen Isabel'e sabitlemiş az önce söylediklerini düşünüyordu.

Daha önceleri evinin arka bahçesinde Teno ile antrenman yaparken, öncelikle sağlam ve güçlü bir sadırı ile onu şaşırtıp ardından gözüne çarpan ilk açığına sinsi bir saldırı düzenlerdi.

Babası ile olan savaşlarında ise yine aynı taktiği uygulardı, fakat buna rağmen hiç zafer kazanamamıştı ve hep babasının daha güçlü olduğu için kazandığını sanıyordu.

Haklıydı da Lunel güçlüydü ve her zaman ilk saldırısı oldukça güçlü olurdu ve ardından hiç beklenmeyen bir saldırı yaparak kazanırdı.

Ovour bunu çok iyi biliyordu.

Çünkü çocukluğundan beri babasını izlemiş ve onun gibi savaşmayı öğrenmişti, şu an bile babası gibi saldırı yapıyor ve savuşturuyordu.

Şimdi ise Eğitmen Isabel'in sözleri ile bu gerçeği fark etmişti. O henüz kendine ait bir saldırı sitili düşünmemişti, sadece en uygun düşündüğü şekilde saldırıyordu ve bu yüzden ardından gelen saldırılarda açıklar bırakıyordu.

Hiçbir saldırısı birbirini tutmuyordu, yılar.

Ve bunu şimdi düşündüğü için, 'Yavaş yumruk sağ üsten yok alttan, hızlı ve tek adım yada çift, ardından ayağına tekme yada  karın bölgesinin sağı ve geri atla ya da önde...' Şeklinde ki düşünceler zihnine akın ediyordu.

Elbette ki bunun farkında olan Eğitmen Isabel ise, "Ovour, düşünerek bir yere varamazsın tek yapman gereken saldırmak ve saldırmak. Bu sonsuz döngüyü sağladığın an tüm kasların yaptığın her hareketi ezberleyecek ve sen zihninde düşünmesen bile kasların kendiliğinden en uygun pozisyona girecektir." Bu sözlerin ardından ondan gelecek saldırılar için beklemeye başladı.

Ovour ise saldırdı fakat bu kez farklıydı, adımları yavaşlayıp hızlanırken bazen de sağ ile sola adımlıyordu ve bu durumun içinde olan Ovour hiç düşünmeden sadece kaslarının ve reflekslerinin gösterdiği tepkilere göre saldırılar düzenliyordu.

Ovour uzun bir süre bu şekilde saldırılar düzenlerken Eğitmen Isabel ise gelen bu saldırıları sadece karşılayıp arada da bazı açıklar bırakarak geri çekiliyordu ve bu şekilde Ovour'a fırsat bırakarak onun daha iyi bir gelişim sağlamasına yardımcı oluyordu.

Tabi bir ses Ovour'un kulaklarına gelene kadar devam etti.

"Değişin!!" Bu ses Eğitmen Arser'e aitti ve o andan itibaren Ovour başka biriyle eşleşmek zorundaydı.

Fakat Ovour kiminle eşleşeceği hakkında düşünürken arkasından Ashley'in sesini duydu.

"Hey! İlk düşünmen gereken benken ne diye etrafa bakıyorsun ki? Aptal..." Ses tonundan da anlaşıldığı üzere onana biraz tepkiliydi.

Ovour arkasına döndü ve Ashley'e baktı.

Miğferinin arasından özgürlüğüne kavuşan kumral saçları rüzgarla savrulurken o kahverengi gözlerini Ovour'a dikmişti.

Halinden de anlaşılacağı üzere yorgun ve üşümüşytü. Yüzü ile elleri biraz çamur kaplı olsa bile soğuktan kızaran tenini gizleyememişti.

Ovour ise ansızın gelen soru karşısında çarpık bir gülümsemeyle "Seni arıyordum." Diyebildi.

Tabi bu cevabın üzerine başardığı tek şey Ashley'den gelen tekme olmuştu ve yerde kıvranan Ovour'a bakarak.

"Bu acı bir daha kine hızlı düşünmen için sana yardımcı olmalı." Dedi ve ona bir tekme daha attı, "Bu ise rakibinin karşısında savunmasız olduğun için." Dedi ve başaka bir tekme savururken Ovour yerde yuvarlanarak kaçtı ve eline aldığı çamur parçasını Ashley'in suratına fırlattı.

Onların arasında ki mücadele başlamışken Eğitmen Arser'de gözüne kestirdiği kişilere bazı yönlendirmeler veriyordu.

Ve böylece 2 saat hızlıca geçip gitti.

Yere uzanıp soluklanan Ovour gökyüzünden düşen kar tanelerini izliyordu ve hemen yanında oturan Ashley ise gözlerini kapatmış öylece dinleniyordu.

"Arser, fırtına bulutları gökyüzünü kaplamaya başladı ve yavaştan yağan kar zamanla rüzgarla birleşerek tipi oluşmasını sağlayacaktır. Bu olmadan savaş eğitimlerini bitirmemiz gerekiyor, sonuçta onları vahşi doğayı tecrübe etmeleri için getirdik fakat kendilerine zarar verecek bir duruma onları sokarsak bu eğitimin bir anlamı kalamaz."

"Biliyorum ve fırtına gelmeden ana çadıra girmiş oluruz." Bu kısa açıklamanın ardından gözlerini yaklaşmakta olan fırtına bulutlarına dikti.

Bir süre sonra onlara tanınan mola sona erdi.

"Etrafımda toplanın." Eğitmen Arser'in çağrısı ile ayaklanıp etrafında toplandılar.

Ve ses tonunu ayarladıktan sonra ise "Birbirinize karşı mücadele ettiniz, vurdunuz, savundunuz, canınız yandı ve yoruldunuz. Ama bunların hiçbir önemi yok, neden mi? Çünkü unutup gideceksiniz ve tekrardan aynı mücadeleleri yaşayacaksınız, fakat unutmak istemediğiniz ve isteyip de asla unutamayacağınız mücadeleler yaşayacaksınız.

Ölmenizi isteyen biri her şeyi ile size saldırdığında sadece her şeyiniz ile yaşamak isteyeceksiniz ve bu mücadelede ki izleri vücudunuzda taşıyacaksınız."

Dedi ve göbeğinin sol tarafında ki zırhı ve kıyafetini sıyırarak o bölgede oluşan yara izini gösterdi.

"Bu gördüğünüz yara izi benim saldırı yaparken ki bıraktığım açıktan doğan zayıflığımın eseri.

O mücadelemde zayıf yönümü keşfettim ve sonra bu açığımı kapatmak için kendimi eğittim, bazılarınız vahşi hayvanlara karşı mücadele etmiştir fakat hiçbiriniz sizi öldürmek için saldıran bir insanın neler yapacağını tecrübe etmediniz ve asla etmenizi de istemem fakat gelecek bir bilinmez ve gelişim yolu sonsuz mücadeleler ile doludur.

Kısacası siz istemeseniz bile birileri yolunuza çıkacaktır ve her şekilde kan dökülecek. Eğer akan kanın size ait olmasını istemiyorsanız yaptığınız her mücadelede tüm gücünüzü kullanın ve kendi zayıflıklarınızın farkına varın." Dedi ve Ovour'a baktı.

"Buraya gel."

Hızlıca hareket edip birkaç adım önünde durdu.

"Şimdi ki yapacağımız eğitim ise rakibinizin açıklarını bulmak ve bu açıklardan faydalanmak.

İlk başlarda oldukça zor gelebilir fakat 1, 10, 100 ve 1000 kişi ile mücadele etikten sonra bir bakışta rakibinizin açıklarını görür olursunuz ve örnek olarak Ovour'u ele alalım.

Onun savaş tarzı arkadan bıçaklamaya benzer, saldırıları direk ve güç odaklı görünse bile asıl saldırısı hemen ardından gelen sinsi saldırılarıdır ve tabi bu şekilde saldırdığı için zafer kazanması kolay gözükse bile aslında saf güç kullanarak kazanmaktan bile daha zordur.

Çünkü yapacağı sinsi saldırılar rakibinin zayıf yönünü hedeflediği için ilk ve tek saldırıda zafere ulaşmalıdır yoksa rakibi bunu fark eder ve ona daha tedbirli yaklaşır."

Sözlerini tamamladıktan sonra gurubun içinde fiziksel gücü ile öne çıkan Kalima'a baktı.

"Kaliam, Ovour'la kısa bir mücadele et, fakat savaş teknikleri kullanmanız yasak."

Ve Kaliam ile Ovour karşı karşıya geldi.