Bölüm 349: Uzay Türbülansı

Çevirmen: ArgoGamer

Düzenleyici: BlackBozo

‘Bu çıkmazdan nasıl kurtulmalıyım? Genç bayan heykelciğini kullanarak mı?’ Chen Feng heykelciği ovuşturdu. Bu heykelciğin kendine özgü bir güç içerdiğini öğrendiğinden beri, onu her yere yanında götürmüştü. Ancak, Chen Feng, bu heykelciğin zaman zaman gösterdiği pasif savunma yeteneklerinin yanı sıra, onu nasıl kullanacağı hakkında hiçbir fikri yoktu.

Bu heykelciğe hiç güvenemezdi. Eğer öyleyse, Lu Hun'dan kaçmanın başka bir yolu var mıydı? Chen Feng'in gözleri etrafa bakmaya başladı. Bakışları Wang Yao'ya indiğinde, kalbi titredi. Belki de deneyebilecekleri bir yöntem daha vardı.

Wang Yao alev ve uzay ile ilgili yeteneklere sahip zirve A-sınıfı bir savaşçıydı. ‘Yeniden Doğuş’ deneyi nedeniyle, iki farklı yeteneğe sahipti. Üstelik bu iki yeteneği de belirli bir seviyeye kadar geliştirmişti. Bu kadar güçlü olmasının asıl sebebi de buydu. Öyleyse, bir uzay tüneli kullanamazlar mıydı?

Chen Feng, Wang Yao'ya baktı. “Bir uzay tüneli açabilir misin?”

Wang Yao tereddüt etmeden, “Normal şartlar altında bu bir sorun olmazdı,” diye yanıtladı, “Ama şimdi, etrafımız sarıldığına göre, tünelin ucunun da ablukaya dahil edilmesi oldukça muhtemel. Bu yeşil parlaklık çok tuhaftı. Normal yöntemlerle asla kaçamayız.”

“Ya zorla bir uzay tüneli açarsak?” Chen Feng özenle sordu.

Wang Yao sersemledi. Zorla mı?

Sözde “zorla açma", temelde alanı ablukaya almak için kullanılan yetenekle çatışan uzayla ilgili yetenekleri kullanmaktı. Saldırı yeterince güçlü olduğu sürece, bir uzay tüneli oluşturmak için gökyüzünü parçalayabilirdi. Bu yöntemi kullanarak başarılı olması, Lu Hun'un savunma gücüne bağlı değildi. Aksine, uzayın kendisine uygulanan güçle başa çıkıp çıkamayacağına bağlı olacaktı. Alan, güce dayanacak kadar sağlam olmasaydı, kesinlikle parçalanırdı.

Aslında, Wang Yao ve Lu Hun'un güçleriyle, topyekûn bir savaşa gitmeye karar verirlerse, buradaki alan kesinlikle paramparça olacaktı. Bu, çoğu zaman son derece tehlikeli olan uzay titreşimleri yaratırdı. Uzay titreşimleri yeterince güçlü hale geldiği an, uzay türbülansına dönüşecekti. Ve uzay türbülansı olan bir yer…

Örnek olarak, uzay tünelleri birden çok sokağa benzetilseydi, tünellerde olan kişiler normalde kendi sokaklarında kalırdı. Ara sıra farklı olan sokakların bağlantı noktaları bir dizi kural tarafından yönetilecektir; Örneğin trafik ışığına benzer. Öyleyse, uzay türbülansı neydi?

Uzay türbülansı, sayısız uzay tünelinin, tünellere sabit bir form veya bağlantı noktasını yöneten herhangi bir kural olmaksızın iç içe geçmeye başladığı alandı. Herhangi bir anda, her türlü tuhaf nesne, enerji ve hatta uzay öğesi tünellerden dışarı fırlayabilirdi. Bu, son derece tehlikeli bir alandı.

Uzay türbülansı o kadar tehlikeliydi ki, Lu Hun bile uzay türbülansını görünce girmeye cesaret edemiyordu.

Wang Yao hemen bunu düşündü. ”Sen...”

“Birini açabilir misin?” Chen Feng derin bir ses tonuyla sordu.

Wang Yao başını salladı. “Evet!”

Chen Feng başını salladı. “Çok iyi. Öyleyse, sonrasında her şeyi bana bırak.”

Wang Yao hiç tereddüt etmeden başını salladı. “Tamam.”

“???” Ming Yue bunu duyunca gözlerini genişletti. “İkiniz de çıldırdınız mı? Burada bahsettiğimiz uzay türbülansı! Chen Feng'in zayıf olduğu için cahil olması sorun değil, ama sen, genç bayan, onun çılgınlığını takip mi ediyorsun?”

Wang Yao, Ming Yue'ye soğuk bir bakış attı. “Bunun seninle bir ilgisi var mı?”

Ming Yue: “...” Bu genç bayandan, kendisine karşı belirsiz bir düşmanlık hissedebiliyordu. Neden? Bekle, bu genç bayan benim metres olduğumu düşünüyor olabilir mi? Ne kadar aşırı! Ming Yue gözlerini çevirdi. Xiao Ying olmasaydı, burada kalmaya bile zahmet etmezdi.

Chen Feng'in ifadesinde bir değişiklik olmadı. “Takip etmek istemiyorsan, gitmekte özgürsün.”

Ming Yue çaresiz hissetti. “İkiniz de...” Eşsiz kimliği sayesinde, bu dünyayı dilediği zaman terk edebildi. Buradaki en güvenli insandı. Ama eğer Xiao Ying'e bir şey olursa… “Ne kadar zahmetli.” Ming Yue dişlerini sıktı. Neden bu evlilik bağını Chen Feng üzerinde kullanacak kadar aptaldı? Unut gitsin. Bir gün, gücünü toparladığında, doğal olarak bu evlilik bağı onun üzerinde işe yaramayacaktı. Ming Yue'nin kendi planlarının olması da doğaldı. Ama şimdi, sadece Chen Feng'in planını takip edebilirdi.

Chen Feng çevresine bir göz attı. “Çok iyi.” Lu Hun tarafından kontrol edilen yeşil ışık, karargâhın iç bölgesine doğru giderek küçülüyordu. Anlaşılan, Wang Yao ve Ming Yue'nin kaçmak için birlikte çalışabileceğinden endişeliydi. Bu nedenle, hiç aceleci hareketler yapmıyordu. Şu anda, Gizemli Organizasyon'un hapis bariyeri de tamamlanmıştı. Sadece üçünün kaçışını önlemeye odaklanmaları gerekiyordu. Hepsi buydu.

“Şimdi... artık herhangi bir kaçış yolunuz yok.” Sonunda, her şey yerli yerine oturduğunda, Lu Hun hamlesini yapmaya başladı. Ancak, tam harekete geçeceği sırada, Wang Yao'nun ellerinden müthiş bir uzay gücü ortaya çıktı.

Bang!

Gökyüzüne doğru şaşırtıcı bir güç savruldu.

Lu Hun'un kafası karışmıştı. “???”

‘Ne oluyor be? Uzay tüneli mi? Durum bu olmamalı. Wang Yao'nun gücüyle, uzayı bile ablukaya aldığımı kolayca görmeli. Eğer öyleyse, ne yapmaya çalışıyorlar?’

Bang!

Başka bir yüksek patlama duyuldu. Gök gürültüsü gibi bir ses havada yankılanıyordu. Şu anda gökyüzünün kendisi titriyor gibiydi.

Bang!

Bang!

Birkaç gürültülü patlamadan sonra, zifiri karanlık gökyüzünde büyük bir delik açıldı.

Hu—

Hu—

Deliğin etrafında korkunç bir güç yayılmaya başladı. Delik, her türlü enerjiyi yaymaya ve emmeye başladı. Aynı zamanda, görünüşte sınırsız bir enerji fırtınası belirdi ve Gizemli Organizasyona doğru yayılmaya başladı.

Lu Hun şok olmuştu. “Uzay türbülansı mı?” Başlatmak üzere olduğu saldırıyı zorla durdurdu. Bu insanlar çıldırmış mıydı? Gözlerine inanamadı. Uzay türbülansı! Bu insanların bu şeyi burada yaratma eylemi, intihardan farklı değildi.

Hu-

Gizemli Organizasyon'un üyeleri, fırtınanın gücüyle savrulan vücutları sallanmaya başladığında artık düzgün bir şekilde ayakta bile duramadılar. Şimdi, o fırtınaya yakalanmamak için tüm güçlerini kullanmak zorunda kaldılar.

Lu Hun gözlerini kıstı. “Olabilir mi...” Bu uzay türbülansını yarattıktan sonra, herkesin kafasının karıştığı bu önemli anda, bu insanlar kaçmayı mı planlıyordu? Bu, bu eylemin tek olası açıklamasıydı.

Lu Hun alaycı bir şekilde gülümsedi. “Ne kadar komik.” Bu insanlar, Uzay türbülansı yaratarak, Gizemli Organizasyon'un uzaydaki ablukayı gevşetip, onlara bir uzay tünelinden kaçma şansı vereceğine gerçekten de inanıyorlar mıydı? Ne kadar saf!

Lu Hun emir vermeye başladı. “Jin Dian, ablukayı tamamen etkinleştirin. Buradaki uzay yasalarını güçlendirin. Kaotik uzay türbülansını dengeleyin. Onlara bir uzay tüneli açma şansı veremeyiz.”

Jin Dian'ın yüzünde kötü bir ifade vardı. “Anlaşıldı.” Bunu başarmak için tüm karargâhın yok edilmesi gerekse bile, Chen Feng ve grubunu bir nükleer silahın bile kurtarmayacağının sözünü verdi.

Shua!

Shua!

Gizemli Organizasyonda çok sayıda enerji ortaya çıktı. Şaşırtıcı bir şekilde, uzay türbülansı nedeniyle çökmenin eşiğinde olan uzay, aslında dengelenmişti. Gizemli Organizasyon'un, özellikle de birlikte çalışmalarıyla, bunu başarmanın hala çok zor olduğu anlaşılıyordu.

Lu Hun homurdandı. “Hmph!” Yeşil ışık tüm bu süre boyunca küçülüyordu ve şimdi, karargâhtan sadece birkaç kilometre uzaktaydı. Chen Feng ve grubunun özgürce hareket edebildiği alanın tamamı, artık çıplak gözle görülebiliyordu.

Hum-

Chen Feng'in grubunun kaçış yolu olmadığını doğruladıktan sonra Lu Hun hamlesini yaptı. Işık, elinin etrafında dönmeye başladı. Ancak, onu şaşırtan asıl şey, tam Chen Feng'i öldürmek üzereyken, bir grup siluetin yanıp söndüğü görüldü. Chen Feng'in grubu aslında uzay türbülansına girmişti.

Lu Hun: “???”

Jin Dian: “???”

Uzay türbülansı mı? Delirmişler miydi? Lu Hun gözlerini genişletti. Bu uzay türbülansıydı, yasalara tabi olmayan bir yerdi! Kişi ne kadar güçlü olursa olsun, kendini koruma yeteneğinden ne kadar emin olursa olsun, herhangi bir rastgele uzay titreşimi o kişiyi bedenen ve ruhen olmak üzere kolayca ortadan kaldırabilirdi. Ayrıca, o kişinin başka bir dünyaya, yaşam belirtisi olmayan bir dünyaya sürüklenme olasılığı da vardı. O kişi sonsuza kadar orada mahsur kalabilir ve istese bile ölemeyebilirdi.

Lu Hun, bu manzara karşısında paniğe kapılan ilk kişiydi. “Bu insanlar...” Şimdi, kafasında sadece bir soru kalmıştı. ‘Onların peşinden gitmeli miyim?’