Terzi Dean

************************************************************************************************

"Sence buna birkaç ciddi değişiklik yapıp 100 tane iğ ekleyebilir miyiz?" İhtiyar Fulin ileriyi tahmin edebilen bir adamdı. Eğer makinenin gövdesi büyük olursa yüzlerce iğ taşıyabileceğini biliyordu. Bu sayede hız da yüzlerce kat artardı. Bu bir mucizeydi. Bir makine 100 kişinin işine eşit olacaktı. Büyük duvarın içindeki tekstil endüstrisi tamamen onların olacaktı.

"200 iğ için dokuma tezgahını baştan yaratmalıyız. Şu anda bunu karşılayamayız." dedi Dudian, "Öyle bir makineyi yapmak bayağı zaman alır. Bir tanesini yapmak için en az 10 gün harcarız. Şimdilik dokuma tezgahlarının gelişmiş halini kullanacağız. Bu dokuma tezgahının sınırı 20 iğ." Dudian çömeldi ve tezgahı değiştirmeye başladı.

İhtiyar Fulin iç çekti, "Bu kadar zeki biri olduğunu düşünmemiştim. Eğer seni büyük bir konsorsiyum yetiştirseydi, kesinlikle yüksek bir pozisyona ulaşırdın." İhtiyar Fulin'in sesi pişmanlık ve garip duygularla doluydu.

Dudian makineyle uğraşırken dedi ki, "Eğer yetenek varsa kanatlarının büyümesi için diğerlerine bağlı olman gerekmez. Çok geçmeden kendi kanatlarımızla gökyüzünde süzüleceğiz."

İhtiyar Fulin gülümsedi, "Dediklerinin doğruluk payı var."

İhtiyar Fulin'in yanındaki Sander başını öne eğdi.

Dudian dedi ki, "Siparişler ne durumda?"

"Bugün çoğu tekstil atölyelerini gezdim ve bazı Ticari Odaları dolaştım. Kısacası elimizde birkaç sipariş var. Ancak, bu yeni dokuma tezgahını gördükten sonra, yarın bir sürü sipariş geleceğinden eminim."

Dudian hafiften kaşlarını çattı, "Yarın yine gez ve siparişleri al. Tüm siparişleri tamamlamak zorundayız."

İhtiyar Fulin dedi ki, "Yeni dokuma tezgahlarıyla bile işleri kısa sürede bitiremeyiz. Eğer siparişleri zamanında tamamlamayıp daha fazla sipariş alırsak zarara uğrarız."

"Merak etme, bana inan, hiçbir zarara uğramayacağız." dedi Dudian.

İhtiyar Fulin ve Sander ne diyeceklerini bilmiyorlardı. Dudian'in kendine güveni nereden geliyordu? Yoksa dokuma tezgahını tamamen baştan mı yaratacaktı?

"Tamam o zaman, elimden geleni yapacağım." İhtiyar Fulin Dudian'in pes etmeyeceğini anlayınca daha fazla sipariş alacağına dair söz verdi.

Hava yavaştan kararmaya başlamıştı.

İhtiyar Fulin yaşlı bir adamdı bu yüzden yorulmaya başlamıştı. O kaleye geri döndü ama oğulları kaldı.

Dudian tek tek makineleri değiştiriyordu. Sander yan tarafta dikiliyordu ama hiçbir şey yapmıyordu. Oturup dinlenmek istiyordu ama Dudian'in ne kadar çok çalıştığını görünce bacakları acısa da ayakta durması gerektiğini hissetti.

Dudian 6. makineyi de halledince Sander'e baktı, "Yorulmuşsundur, git biraz dinlen."

Sander'in uykusu gelmişti ama Dudian'in onla konuştuğunu duyunca bir anda irkildi, "Yok, ben iyiyim." Dudian başka bir aileye gitse bile, avcı veya mucit olarak ona hazine gibi davranacaklarını biliyordu. Bu yüzden olabildiğince nazik davranmaya çalışıyordu. Ancak, Ryan ailesinin varisi olarak Sander de yeni konsorsiyum planının Dudian'den çıktığını biliyordu. Görünüşte, her şeyi Ryan ailesi yürütüyordu ama bu sadece bir aldatmacaydı.

Dudian tavrını görünce daha fazla bir şey demedi ve işine devam etti.

Gece öylece geçti.

Dudian 23 dokuma tezgahını geliştirmişti ve her an kullanılmaya hazırlardı.

Güneş yavaştan doğuyordu. Dudian bitkin haldeki Sander'le beraber işe başlamaları için terzileri çağırdı. İşlerin en kısa sürede bitmesi için 20 tane daha dokuma tezgahı geliştirecekti.

Sander, Ryan ailesinin işe aldığı 30'dan fazla terziyi fabrikaya götürdü.

Terzilerin çoğu 20 ve 30'lu yaşlardaydı. 7-8 tanesinin saçları ağarmıştı. Fabrikaya girince ve yeni makineleri görünce şaşkına dönmüşlerdi.

"Huh?" Tecrübeli orta yaşlı bir terzi makinelere yaklaştı ve incelemeye başladı. Çıkrığı döndürdü ve 20 ip bir anda pamuğu sarmaya başladı.

"Bu..." Dİğerleri gördükleri şey karşısında şaşkına dönmüşlerdi.

Sander onların yüzlerindeki şaşkınlığı gördü. Babası ve kendi de dün gece aynı durumdaydı. Terzilerin dikkatini çekmek için ellerini çırptı ve ciddi bir sesle konuştu, "Bu ailemizin yaptığı yeni dokuma tezgahı. Anlaşmaya göre makineyle ilgili hiçbir bilgiyi sızdıramazsınız!"

Terziler şaşırmıştı. O garip anlaşmayı neden imzaladıklarını şimdi anlamışlardı.

"Eve gitmek istersek ne olacak?" diye sordu terzilerden biri.

"Anlaşmada her şey açık. Doğal olarak sadece 6 ay sonra eve gidebilirsiniz."

"Yarım yıl çok uzun değil mi?" diye fikrini söyledi, içlerinden biri.

Sander kaşlarını çattı ve umursamaz bir şekilde konuştu, "Eğer iyi bir iş çıkarırsanız eve mektup yazabilirsiniz."

Sander'in dediklerini duyduktan sonra sakinleşmişlerdi. Karşı taraf soylu bir aileydi, bu yüzden anlaşmayı çoktan imzaladıklarından bir şey yapamazlardı.

Hepsi Sander'in gösterdiği şekilde çalışmaya başladı.

Pamuk ve diğer şeyler fabrikaya arabalarla getiriliyordu.

"O kim?" dedi genç terzilerden biri, Dudian'in dokuma tezgahlarını kurcaladığını görünce.

Sander bağırarak dedi ki, "İşine dön! Seni ilgilendiren bir şey yok."

"Tamam, tamam." Genç adam korkmuştu, hemen işine geri döndü. Ancak, işine dönmeden önce son bir kez gizlice Dudian'e ve Sander'e baktı. Tezgahları kurcalayan çocuğun kendinden birkaç yaş daha küçük olduğunu fark etti.

Diğerleri de Dudian'i görünce şaşırmıştı. Çocuğu Ryan ailesinin işe aldığı dahi bir terzi sanıyorlardı.

Aradan bir gün geçti. Dudian tüm dokuma tezgahlarını halletmişti.

Fabrikadan çıktı ve 'hasta' bedenini sürükleyerek yaralarını iyileştirmek için kaleye geri döndü.

İhtiyar Fulin hizmetçisiyle beraber onun odasına girdi. Hizmetçinin elinde bir tepsi yemek vardı.

Orta yaşlı hizmetçi gidince Dudian hemen tepsiyi kaptı ve yemeğe gömüldü. Aradan 1 gün 1 gece geçmişti ama daha hiçbir şey yememişti.

"İyi iş çıkardın." İhtiyar Fulin Dudian'in yemek yemesini izledi, "Biraz yavaş ol."

"Gazetelerde hiç yeni bir şey var mı?" diye mırıldandı Dudian.

İhtiyar Fulin gazeteyi ona verdi, "Mellon Konsorsiyumu hareketlerimizi fark etti lakin daha bir şey yapmadılar. Sanırım siparişleri bitiremeyip zarara uğrayacağımızı düşünüyorlar."