Uyanış

***************************************************

Dudian, Joseph ve diğerlerini alıp Ticaret Odasından çıktı. Yakındaki bir meyhaneye gittiler. Masa yemeklerle doluydu, ne de olsa herkes acıkmıştı.

“Di, Dean, bu çok fazla. Bu kadarına istesek de yiyemeyiz.” Kroen yemek dolu masaya bakarken yutkunuyordu.

Dudian gülümsedi ve cevap verdi, “Sadece yiyin.”

Dörtlü kendini tutamadı ve yemeğe yumuldu.

O sırada, beyaz bir etek giyen bir garson geld. Burnunu tutup onlara baktı ve sonra dedi ki, “Borcunuz 68 bakır sikke.”

Dudian kaşlarını çattı ve dedi ki, “Daha bitirmedik.”

“Önce ödeyin sonra istediğiniz kadar yersiniz.” dedi garson kız, buz gibi bir sesle.

Dudian hiç de mutlu değildi ama umursamaya da hali yoktu. Cebinden gümüş bir sikke çıkardı ve kızın elindeki tepsiye koydu, “Bunlardan üç tane daha getir.”

Dudian’in bu kadar cömert olacağını düşünmediğinden garson kız şaşırmıştı. Hiçbir şey demedi, arkasını döndü ve yemekleri getirmek için mutfağa gitti.

“Çok pahalı.” Kızın dediklerini duyunca Barton biraz utanmıştı. Dudian elini salladı ve dedi ki, “Para önemli değil, geldiği yerde daha çok var. Yiyebildiğiniz kadar yiyin eğer yetmezse yine söyleriz.”

Barton ve diğerleri, Dudian’in tedirgin olmadığını görünce rahatlamıştı. Tekrar masayı sömürmeye döndüler.

“Dean, paranın geldiği yer…” Barry tam bir şey soracaktı ki meyhaneye başkaları girdi. Çenesini kapattı ve yemeye devam etti.

Yemeklerini bitirdikten sonra Dudian onları meyhaneden çıkıp yakında ki küçük bir sokağa götürdü. Sokaktan geçen hiç kimse yoktu bu yüzden rahat rahat dedi ki, “Gelecek planlarınız ne?”

Barton ve Joseph birbirine baktı. Joseph kekeleyerek dedi ki, “Ben, ben bilmiyorum. Sanırım gidip bir iş bulabilirim. Ge, geçi, geçinebileceğim kadar maaşı olan bir iş bulabilirim.”

“Ben de.” dedi Barry.

Dudian, Barton ve Kroen’e baktı, yüz ifadelerini görünce başını salladı ve dedi ki, “Sizi ben çıkarttım ama istediğinizi yapmakta özgürsünüz. Doğal olarak size zorla hiçbir şey yapmayacağım. Şimdi, önünüzde üç seçenek var. İlk olarak, size bahçıvan ve kahya olarak iş bulabilirim. Bu konumlarda hizmet edip benim evimde çalışabilirsiniz. Size birer hizmetçi gibi muamele yapmayacağım ama sadece görünüşte isminiz öyle olacak.”

“Ev ticari bölgede mi?” Barton ve diğerleri Dudian’i koyun gibi izliyordu.

Dudian başını salladı, “Evet, ikinci seçeneğiniz her birinizi bir miktar para vermem. Parayı istediğiniz gibi harcayın ben karışmayacağım. Son seçeneğiniz ise asistan olmak.”

“Asistan mı?” diye sordu Barton.

Dudian ciddi bir sesle dedi ki, “Evet asistan ama yapacağım şeyler çok tehlikeli olacak. Hatta birazcık yasa dışı, yani hayatınızı kaybedebilirsiniz.”

Dediklerini duyunca şaşırmışlardı. Seçeneklerini duyunca biraz tereddüt etmişlerdi.

Barton bir anda başını kaldırdı ve Dudian’e baktı, “Ben üçüncü seçeneği seçiyorum! Ama...bacaklarım pek iyi değil, korkarım pek bir yardımım dokunmayacak.”

Dudian ona baktı ve başını salladı, “Yeteneklerinize güveniyorum bu yüzden size bu fırsatı sundum. Merak etmeyin.”

“Ben, ben de yardım edeceğim.” Joseph kekeleyerek dedi ki, “Sen ol, ol, olmasaydın şu anda ölümüne madende ça, çalışıyor olurdum. Bu, bu yüzden ne olursa olsun se, senin dediklerini ya, yapacağım!”

Dudian hafifçe başını salladı ve dedi ki, “Size birazcık ne yapacağımızı açıklayayım. Bir kere peşime takıldınız mı geri dönüşü olmayacak ve yolunuz tehlikelerle dolu olacak. Ama sizi sırf bu yüzden yetimhaneden çıkartmadım. Bana hiçbir borcunuz yok. Yaptıklarımın hepsi bana yaptığınız iyilikleri geri ödemek içindi.”

Joseph bşaını kaldırıp Kroen ve Barry’e baktı, bir süre düşündükten sonra kararlı bir şekilde dedi ki, “Ben yine de seni takip edeceğim. Yasa dışı olsa da, senin başarısız olacağına inanmıyorum. Sürekli fakir biri olmak istemiyorum. Yükseklerde olmak istiyorum. Zengin olmak istiyorum!”

Kroen ve Barry de tereddüt ediyordu ama dediklerini duyunca onlar da kararlarını verdi, “Biz de seni takip edeceğiz!”

Dudian, asla Joseph’in böyle düşeneceğini düşünmemişti. Cebinden dört altın sikke çıkardı, “Bunlar bizim sermayemiz. Ancak, zaman geçtikçe bu para artacak. Şimdilik size dört altın sikke veriyorum. İstediğim tek şey insanlardan uzak ıssız bir yer bulmanız. Sonrasında oraya küçük bir fabrika inşa etmeniz.”

Barton dört altın sikkeye baktı. Kalbi biraz hızlanmıştı. Kendini tutamadı ve dedi ki, “Altını alıp kaçacağımızdan korkmuyor musun?”

Dudian ona baktı ve dedi ki, “Size güveniyorum.”

Kroen’in gözleri kızarmıştı.

“Şu anda elimde fazla bir para yok. Ama zaman geçtikçe okula gitmeniz için bile size para vereceğim. Sakatlıklarınız konusuna gelirsek, onları tedavi etmenin bir yolunu bulacağım.” dedi Dudian.

Dörtlü gözlerinde umutla ona baktı.

“Şimdi, gidip kendinize çeki düzen verseniz iyi edersiniz. Şu anki halinizle sizi gören altınları çaldığınızı düşünür.” dedi ve gülümsedi Dudian.

Hepsi birbirine baktı ve gülmeye başladı.

Dudian saat kaç olduğunu tahmin etmek için gökyüzüne baktı, “Eğer bana ulaşmak isterseniz yetimhanenin önüne işaret bırakın. Ama sakın unutmayın, kim olduğumuzu açığa çıkaramazsınız.”

“Biliyoruz.” dedi ve güldü Kroen.

Dudian, Barton’a baktı ve dedi ki, “İyileşmen için elimden gelen her şeyi yapacağım.”

“Ben dert etmiyorum.” dedi Barton, yüzünde bir gülümsemeyle.

…

…

Onlardan ayrıldıktan sonra Dudian bir araba kiraladı ve yerleşim bölgesine geri döndü. Geri dönerken bir saat geçmişti, eve geldiğinde hava çoktan kararmıştı.

Dudian eve geldiğinde Jura akşam yemeğini hazırlıyordu.

Yemekte Dudian’e bugün ne yaptığını sordular ama fazla detaya inmediler. Ne de olsa, onlara göre Dudian evlenme yaşına gelmişti ve bir muhafızdı, bu yüzden kendine özel bir alanı olması normaldi.

Ertesi sabah…

Dudian uyandı ve kahvaltısını yapıp dışarı çıktı.

“Son simyager üssü… umarım yerini değiştirmemişlerdir…” dedi Dudian ve gizli üssün yerini düşündü.