Çeviren: HasıRwara

Düzenleyen: Ratel

O'Connell dedi."Kahretsin,çok vahşice... Nedir bu? Verdun'dayken bile bu kadar kanlı bir ortam yoktu hatta bu ikisini kıyaslamam bile saçma... Evelyn! Herkesin ortasına geç, pencereden dışarı bakma!"

Evelyn elini protesto edercesine salladı fakat yinede herkesin ortasında durdu. Otobüs zombilerin içine doğru ilerledikçe yavaşladı. Bu zombiler Resident Evil(Ölümsüz Deney) filmindeki zombiler gibi gerizekalı değillerdi. Bazıları arabanın üzerine atlamaya çalışıyorken bazıları ise pencerede asılı duruyordu.

Zheng "Zero, Jie, biz mumyalara saldıracağız! Geri kalan herkes etrafımızdaki zombilere saldırsın! Acele edin!"diye bağırdı ve sonra gelen mumyalara doğru ateş açtı.

Hafif makineli tüfekler çok etkili değildi. Bir mumyayı yok etmek için 10’dan fazla atış yapmak gerekiyordu. Çok geçmeden, mumyalar 10 metrelik bir mesafeye kadar yaklaşmıştı. Neyse ki, Zero ve Jie'den gelen ek atış gücü, özelikle Zero'dan gelen düzgün atışlar, otobüse ulaşamadan tüm mumyaları yok etmekte onlara yardımcı oldu.

Üçüde rahat bir nefes aldı. Ve Lan'ın liderlik ettiği zombilerle savaşan gruba bakmak için döndüler.

Otobüsün etrafindaki zombi sayısını gördüğü zaman O'Connell "Sıkı tutunun!"diye bağırdı. Gaza sonuna kadar bastı. Otobüs sonunda kalabalığın arasından açık bir yola çıktı.

Jonathan ve Amerikalılar kurtulduklarını düşünüp bir an kutlama havasına girdiklerinde, otobüs köşeden döndü ve önlerindeki sonsuz bir zombi denizinin farkına vardılar. Önlerinde abartısız en az on bin zombi vardı. Dahada kötüsü duvarlarda ve çatılarda duran yüzlerce mumya onlara doğru bakıyordu.

"Aman Tanrım!" O'Connell şok oldu ve bilinçsizce gaz pedalını bıraktı. Hiç kimse bu kadarının içine doğru sürecek cesarete sahip olamazdı.

Zheng dişlerini sıktı ve sonra O’Connell’a dedi. "Güven bana! Onlara doğru sür! Kahretsin, son hızda git!" Ölüler kitabını çıkardı ve okumaya başladı.

O'Connell'da dişlerini sıktı ve gaz pedalına bastı. Otobüs kararlılıkla zombi denizinin içine daldı. Mumyalar otobüse yaklaştığı zaman bir kasırga onları havaya savurdu. Bu rüzgar bir hortum haline gelene kadar saniyeler içinde güçlenerek büyüdü. Otobüs bu kasırganın merkezindeydi.

Zombiler ve mumyalar kasırga tarafından emildi. Ağırlıkları bu güç karşısında çok önemli değildi. Buna karşılık otobüsün ağırlığı onların yerde kalmasına yardım etti. Zheng sadece küçük bir kasırga yarattı, aksi takdirde otobüs ve içindeki herkes de birer kurban olurdu.

O'Connell ileriye doğru sürüp sayısız zombiyi eziyorken çılgınca bağırıyordu. Zero ve Jie'nin de atışlarıyla birlikte, kasırgadan çıktıkları zaman önlerinde çok fazla zombi kalmamıştı.

Zheng rahat bir nefes aldı ve sonra Ölüler Kitabı hem kan enerjisini hemde dayanıklılığını tükettiği için yorgun hissetti. Bu küçük hortum bile tüm kan enerjisini boşaltmıştı. Doğal bir felaket oluşturduğunu düşündüğümüzde aslında bu normaldi.

"Hadi Gidelim! Limana!"

Kahire'nin diğer ucundaki bir hanın içinde, Shainaia aniden dedi."Lider, onları buldum... Bir minibüs bulmuşlar ve şuan limana doğru sürüyorlar. Amerikalı'lar ve ana karakterler de o otobüsün içindeler."

Shiva(keşiş) baçaklarını birleştirdi ve elinde bir altın Dharmachakra(Budist sembolü) ile birlikte takımın ortasına oturdu. "Onları aniden nasıl buldun? Bunu önceden yapamıyordun değil mi? Bu bir tuzak olabilir mi? Ya da biri senin zihin ağına bir kez daha girip tekrar bir ilizyon göstermiş olamaz mı?"

Shainaia kızardı ve merak içinde dedi. ”Lider, bunun bir ilüzyon olduğunu sanmıyorum. İmhotep de göründü... Onunla irtibata geçeyim mi?”

“Şuan değil. Onunla yüzü yüze konuşup bir saygı belirtisi göstermemiz lazım... Ama Ama ben hala onların takımdaki psişik güç kullanıcı hakkında endişeliyim. Eğer senin taramanı engelleyebildiğini göz önüne alırsak, senden daha yüksek stat/istatistiğe sahip olmalı. Ama neden bize saldırmıyor o zaman? Bu benim kafamı kurcalıyor. Ve psişik maskesi(bulundukları konumu görememe) bir anda kayboldu... O sakın...”

Shiva’nın yüzünde şaşkınlık ifadesi belirdi.”Bu mümkün değil. O, Rehber olamaz değil mi? Bir kişi nasıl bir yönlendirme olmadan kilitsiz modun 2.evresine ulaşabilir? Zheng Zha denilen o eleman nasıl kendini lider yaptı? Sadece takım arkadaşlarının onayını alarak mı? Dalga mı geçiyorsunuz lan..."

"Onların psişik kullanıcısı gerçekten de bir Rehber mi? Ya kafam almıyor, nasıl mümkün olabilir biri açıklayabilir mi? Rehberleri ortadan kaybolmadan, bir eleman nasıl kilitsiz modun 2.evresine ulaşabildi? Bu mümkün değil...”

Shainaia sordu. "Lider, şimdi ne yapmalıyız?"

Shiva bir an için duraksadı. "Elbette onları takip etmeliyiz. Arot durumun nasıl?"

Odanın karanlık bir köşesinde, Arot sakin bir şekilde dedi. "O kadar iyi değil. Onları avlayamadan önce çevredeki insanlar zombilere dönüştü. Akciğerlerimin iyileşme oranı %70. Eğer dönüşüm yaparsam, normal gücümün ancak %70 ini kullanabilirim fakat bu yakın dövüş için yeterli olmalı."

"Öyleyse ... gitmelerine izin verelim. Limana gitmeyi ummuyorlar mı? Bu yol, onlar için Cehenneme giden yol olacak. "

Zheng'in grubu iyi hissetmiyordu. Büyülü mermiler tarafından vurulduktan sonra zombiler küle dönüşmesine karşın, hala normal bedenleri vardı. Otobüs onları ezdiği zaman zemin kan ve etlerle doldu. Hatta, parçalanmış etler otobüsün alt tarafına sıkışmıştı. Kan ve çürük kokusu Evelyn, Zhuiyu ve Liang'ı çoktan birkaç kere kusturmuştu.

Zheng biraz dayanıklılığını kazandı ve O'Connel'a dedi. "Hızlı, daha hızlı sür. Limana varmamıza ne kadar kaldı?"

O'Connell ağır stres altındaydı ve öfkeli bir şekilde "S*ktir. Beni azarlamayı kes! Bu yolu takip edersek sadece üç beş dakika sonra... eğer etrafta zombiler olmazsa, daha hızlı olabileceğimize inanıyorum!" diye bağırdı Zheng'e.

Zheng  acı acı gülümsedi. Zheng yüzüğüne çok sayıda büyülü mermi depolamıştı fakat sonuç olarak yüzük sadece 1.5 metreküplük bir alana sahipti. Silah namluları bütün atışlardan dolayı yanmıştı. Sadece buna bakarak bile ne kadar merminin tüketildiği söylenebilirdi. Mermilerin yarısından daha azı kalmıştı. Bu yüzden daha ne kadar buna ihtiyaçları olduğunu bilmek istiyordu.

Zheng silahları tekrar doldurmayı planladığı anda, bir şey hissetti ve uzun bir binaya doğru baktı. Aynı anda, Yinkong ve Zero'da oraya baktı. Binanın üstünde yarı çürük ve kel bir mumya vardı. Bu Imhotep’ti.

"O'Connell! Otobüsün savrulmasına izin verme!"

Imhotep bir kum fırtınasına dönüşmeden önce Zheng' sadece bu sözleri söyleyebildi. Herkes büyülü mermilerin kum fırtınası karşısında etkili olamadığı bilseler bile herkes düşünmeden ona ateş etti. Mermiler onun içinden geçip gidiyordu ve otobüs çoktan kum fırtınası ile çevrelenmişti.

O'Connell bağırmaya başladı ve sıkıca direksiyonu tuttu. Tüm dikkatiyle önündeki yola doğru baktı. Ancak görüşü kum fırtınasından dolayı kısıtlıydı. Evelyn'in çığlıkları omuzlarını titretmesine rağmen, güvenliğini diğerlerine bıraktı.

Kum fırtınası hızla geldi ve gitti. Kısa bir süre sonra bir araya geldi ve Imhotep’in şeklini aldı ancak bu sefer elinde bir kişi ile. Amerikalılardan birini elinde tutuyordu. Amerikalı şok oldu ve çığlık atmaya başladı.

Imhotep onu çürümüş ağzıyla kuruyana kadar emerken herkes izlemekten başka bir şey yapamadı. Birkaç saniye sonra, Amerikalı tamamen kuru bir ceset haline geldi.  Aynı zamanda Imhotep'in bedenin bir kısmı daha iyileşti, ve  giderek daha çok insana dönüşüyordu.

"Kedi! Lan, Kediyi çıkar!"

Diğer Amerikalı'yı çekerken Zheng ateş etti. Fakat büyülü mermiler hala etkisizdi. Mermiler normal mermiler gibi bedeninin içinden doğruca geçti. Imhotep vücudundaki mermi deliklerine baktı ve aniden iyileşti ve sonra tekrar kum fırtınasına dönüştü, Onları ve son amerikalıyı Zheng’in arkasına doğru sürükledi.