ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

“Uyandın mı?”

Bu tanıdık sesi duyduktan sonra Jin-Woo hızla gözlerini açtı. Beyaz bir tavan gördü ve dezenfektan kokusu burnunu yaktı. Sırtını öpen sert yatağın hissi farklı olsa da nerede olduğunu kolayca söyleyebilirdi.

Bu bir hastaneydi.

Ama buz gibi bir hançer göğsüne saplandığında kalbinin parçalandığını kesinlikle hissetmemiş miydi?

‘Öyle olsa bile… Hala hayattayım?’

Jin-Woo üst gövdesini kaldırdı.

Hemen yatağının yanında duran, sanki uzun zamandır bilincini yeniden kazanmasını bekliyormuş gibi endişeli suratlar yapan iki adamı fark etti. Bunlardan biri Jin-Woo'nun çok iyi tanıdığı biriydi.

“Birlik Başkanı Woo Jin-Cheol! Egemenler… Hayır, o canavarlara ne oldu? Hala nasıl hayattayım?”

Woo Jin-Cheol, yanındaki İzleme Bölümü çalışanıyla şaşkın bakışlar paylaştı, Jin-Woo'ya hitap etmeden önce güneş gözlüklerini çıkardı.

“Sana söylemem gereken üç şey var.”

Yatağa yakın bir sandalye çekip oturdu. Küçük çalışan hızla onun arkasına geçti.

“Birincisi, Ben Birlik Başkanı değilim, ancak İzleme Bölümü Başkanıyım. İkinci olarak, hareketli taş heykelleri sormak için buradayız. Ve sonuncusu…”

Woo Jin-Cheol’un dikkatle inceleyen gözlerinden güçlü bir parıltı çıktı.

“…Beni nereden tanıyorsun? Daha önce bir yerde tanışmış mıydık?”

“B-Bekle, bekle! Hareketli taş heykeller hakkında bir şey mi söyledin?!”

“Hayatta kalanların raporunu aldıktan ve Beyaz Kaplan Loncası ile birlikte olay yerine vardıktan sonra, zaten…”

“Hayır hayır. Bekle. O değil…”

Jin-Woo hızla Woo Jin-Cheol'un sözünü kesti ve şaşkınlıkla başını salladı. Kelimelerle anlatılması imkânsız olan birkaç duygu içeri girdi.

Olabilir miydi…?

Jin-Woo başını kaldırdı ve tavana baktı.

Gözlerini açtığından beri bunun garip bir şekilde tanıdık bir manzara olduğunu düşünüyordu, ama gerçekten buraya dönmüştü.

‘Neden bu kadar tanıdık olduğu anlaşılıyor…’

Ne de olsa bu yerde neredeyse iki hafta geçirmişti. Bu, Avcı Birliği tarafından sağlanan VIP hasta odasıydı.

Çifte zindan olayından zar zor kurtulmayı başardıktan sonra ilk kez gözlerini açtığı hastane odasına geri dönmüştü. Woo Jin-Cheol'un az önce söylediği şeyi düşününce burada aynı olan tek şey konum değilmiş gibi görünmüyordu.

‘Ama… Böyle bir şey nasıl mümkün olabilir?’

Jin-Woo, tamamen şaşkına döndü, Woo Jin-Cheol'un ona ihtiyatlı bir şekilde soru sormasına neden oldu.

“…İyi hissediyor musun?”

Jin-Woo'nun kafası aşağı düştü ve migren yavaş yavaş kafasına girerken şakaklarına masaj yaptı. Diğerlerine onun için endişelenmemelerini söylemek için bir jest olarak elini sallamayı unutmadı.

“Ben… Düşüncelerimi organize etmek için yalnız kalabilir miyim? Lütfen bunu çabucak bitirebilmemiz için çabucak sihirli enerjimi ölçün.”

Woo Jin-Cheol, Jin-Woo'ya şaşkınlıkla baktı ve tüm rahatsız edici düşüncelerden kurtulmak istermiş gibi hızla başını sallamadan önce kabaca, ‘Yeniden Uyanış’tan geçtiğinden şüphelendiğimizi nereden bildin?’ diye sordu.

“Devam etmeden önce orada ne olduğunu duymak istiyoruz. Bilincini kaybetmeden önce tuhaf bir şey gördüysen…”

“Sana daha önce de söylediğim gibi, hiçbir şey hatırlamıyorum.”

Avcı Seong Jin-Woo ile daha önce tanışıp sohbet etmişler miydi?

Hayır, asla.

Kesinlikle hayır.

İzleme Bölümü’nün bir adamı olan Woo Jin-Cheol, tek seferlik olsa bile tanıştığı bir Avcı’nın yüzünü asla unutmazdı. Ve hafızasında kesinlikle ‘Seong Jin-Woo’ adında hiç kimse ile bir bilgi yoktu.

‘Görünüşe göre, tüm anıları ciddi bir zihinsel şoktan geçince karıştı.’

Woo Jin-Cheol, Jin-Woo'nun mevcut durumuna bakarken buna karar verdi. Bu durumda, buraya yapmak için geldiği işi en kısa sürede bitirip geri dönebileceğini düşündü. Daha sonra astına hitap etti.

“Onu buraya getir.”

Küçük çalışan emri duydu ve minyatür sihirli enerji ölçüm cihazını getirdi.

‘Hah…’

Her şey tıpkı onun anıları gibi yaşanırken Jin-Woo’nun dudaklarından çaresiz bir kıkırdama sızdı.

“Tek yapman gereken bir süre elini bu sihirli kristalin üzerine koymak.”

“Tamam.”

Jin-Woo’nun iş birliği sayesinde ölçüm süreci hızla sona erdi.

Ancak Woo Jin-Cheol, sonuçları doğrulamaya çalışırken kaşlarını çatmaya başladı. Bakışlarını genç çalışana çevirmeden önce cihazı birkaç kez dürttü.

“Cihaz neden çalışmıyor? Karargâhtan ayrılmadan önce kontrol etmeni söylememiş miydim?”

“Affedersiniz?”

Genç çalışan, telaşını gizleyemedi ve aceleyle cihazı bu açıdan inceledi ama belli ki, bunu yapınca hiçbir şey değişmedi.

Şu ana kadar mükemmel şekilde çalışan cihaz, deneğin eline dokunduğu anda aniden kapandı. Ve tekrar çalışmak istemedi.

‘Cık.’

Woo Jin-Cheol, genç çalışanın hatasına sessizce söylendi ve anlayışını istemeden önce Jin-Woo'dan özür diledi.

“Görünüşe göre burada bizden kaynaklanan bir tür hata var. Biraz bekleyebilir misin? Hemen yakında gidip yeni bir cihaz getirelim. Bu işlem, bu olayın araştırılması sırasında yapılmalıdır ve senden rica ediyoruz…”

Sözleri sona ermeden önce bile, Jin-Woo başını salladı. Woo Jin-Cheol, genç çalışana işaret etti ve hastane odasından çıktı. Ancak durmadan önce sadece birkaç adım daha attı. Tekrar döndü.

‘Neler oluyor?’

Woo Jin-Cheol, hatırladığından biraz farklı davrandığında Jin-Woo başını hafifçe kaldırdı.

İzleme Bölümü Şefi yatağın önünde durdu ve sordu.

“Bir ihtimal… Sahte bir kayıt sahibi olmaya çalışmaya verilen cezanın farkında mısın?”

“…”

“Hayatımda çok defa yüksek seviyeli Avcılar ile görüştüm. Ancak, seninki gibi gözlere sahip bir Avcı ile hiç karşılaşmadım. Bir şey saklıyorsan şimdi tam zamanı…”

“Saklayacak hiçbir şeyim yok.”

Jin-Woo tekrar sözünü kesti. Woo Jin-Cheol, başını kibarca eğmeden önce yatakta oturan adamı sessiz bir şekilde inceledi.

“Seni rahatsız ettik.”

Jin-Woo, Woo Jin-Cheol'un hastane odasının kapısından çıkmasını izledi ve içten içe, Birlik Başkanı yerine İzleme Bölümü'nün şefi rolüne kesinlikle daha uygun olduğunu düşündü.

Tüm bunların yanında…

“…Durum Penceresi.”

Havada süzülen mesaja hiç şaşırmamıştı ve mevcut seviyesini gösteren Durum Penceresi’ne bir göz attı.

İsim: Seong Jin-Woo

Seviye: 146

Sınıf: Gölge Egemeni

Unvan: İblis Avcısı (ekstra 2)

HP: 93,300

MP: 155,720

Yorgunluk: 0

[İstatistikler]

Güç: 324

Dayanıklılık: 320

Çeviklik: 340

Zekâ: 340

Algı: 321

(Kalan kullanılabilir puanlar: 0)

Fiziksel hasarda azalma: %65

Büyü hasarında azalma: %44

[Beceriler]

Pasif Beceriler

- Azim 1. Seviye

- Kısa Kılıç Ustası MAKS. Seviye

Aktif Beceriler

- Hızlı Koşu MAKS. Seviye

- Gözdağı 2. Seviye

- Şiddetli Darbe MAKS. Seviye

- Hançer Hücumu MAKS. Seviye

- Gizlilik MAKS. Seviye

- Hükümdar Otoritesi MAKS. Seviye

[Sınıfa Özgü Beceriler]

Aktif Beceriler

- Gölge Çıkarma 2. Seviye

- Gölge Depolama 2. Seviye

- Egemen Bölgesi 2. Seviye

- Gölge Takası 2. Seviye

‘Seviyem, ona son baktığımdan beri çok yükselmiş. Veba Egemeni’ni öldürdükten sonra kazandığım deneyim puanları yüzünden mi?’

Hepsi bu kadar da değildi.

Şimdiye kadar Envanterinde sakladığı her şey de her zaman olduğu gibi onu bekliyordu. Hatta ‘Kamish’in Gazabı’ çiftinin Envanterin ilk sütununda sessizce durduğunu ve içi boş bir gülümseme oluşturduğunu fark etti.

Şimdiye kadar başardığı her şeyle bir şekilde başa dönmüştü.

‘Eh, Gölge Askerler artık burada değiller, ama...’

Ancak ordusu kısa sürede yeniden kurulabilirdi. Önceki tüm becerilerini ve anılarını koruduğu için, bu sefer daha iyi bir iş çıkaracağından emindi.

Ancak…

…Bu nasıl oldu?

Bu neden oluyordu?

Burada hayata ikinci kez gelmesine rağmen, her türlü olasılık kafasına girip çıkıyordu ve mevcut durumundan hiç memnun olamıyordu.

Jin-Woo, kalkmadan önce bir şeyi gözden kaçırıp kaçırmadığını merak ederek anılarını dikkatlice taradı.

‘Yakında burada olur…’

Beklediği gibiydi. Tıpkı hatırladığı gibi, kız kardeşi de mükemmel bir zamanlamayla hastane odasına daldı.

“Oppa!!”

Neredeyse tüm okul arkadaşlarını orkların elinde kaybettikten sonra gülümserken bile yüz ifadesinde her zaman bir gölge vardı. Ama şu anda yüzünde bu kadar karanlık olduğuna dair hiçbir iz yoktu.

Jin-Woo'nun kalbi, onun ifadesini görünce yumuşadı ve ona sıkıca sarıldı.

“O-Oppa??”

Jin-Ah oppasını, bilincini geri kazandığında Avcı olmaktan vazgeçmeye teşvik etmeyi planlıyordu, ama şimdi ona karşı inisiyatifini kaybettiği için, onun yerine oldukça telaşlandı.

“Neler oluyor? Sana ne oldu? Kafanı mı vurdun?”

Sonunda sarılmayı bitirdi ve canlandırıcı bir şekilde sırıttı. Onun böyle davrandığını görünce, tüm öfke düşünceleri zihninden dağıldı ve yüzünde şaşkın bir ifadeyle o yöne kafasını eğdi.

Parmağını üstüne koyamadı ama oppası normalden biraz farklı görünüyordu. Şimdi daha yakından baktığında, birkaç gün önce onu son gördüğünden beri oppasının çok daha uzun olduğu izlenimini edinmişti.

Jin-Ah kafa karışıklığını daha derin düşerken Jin-Woo düşüncelerini daha iyi organize etmek için bu sükûneti kullanabildi. Daha sonra yapması gereken şeyleri adım adım düşünmeye başladı.

Kısa bir süre sonra, kız kardeşini hafifçe kovdu ve hastane odasının dışına çıkmadan önce kıyafetlerini değiştirdi.

Bu kıyafetler onun eski kıyafetleri olduğu için artık bedenine uymuyordu ve bir ölüm kalım durumu atlattığı için durumları da çok kötü halindeydi. Ama ne seçeneği vardı?

Artık kesinlikle bir hasta önlüğü ile şehirde dolaşamazdı, değil mi?

Jin-Ah, ağabeyinin aceleyle yanından geçmesini izledi ve ona seslendi.

“Oppa?! Şimdi nereye gidiyorsun?”

“Avcı Birliğine.”

“Neden??”

“Onlara Avcı olmaktan vazgeçtiğimi söylemek için.”

“Gerçekten mi???”

Jin-Woo,kız kardeşinin kocaman açılmış gözlerine baktı.

“Buraya gelirken okulundan çıkmak için izin istediğini biliyorum, bu yüzden şimdi geri dönmelisin.”

“Ne-?!”

Jin-Ah, oppasının sırtı gözden kaybolurken giderek daha da kafası karışmış bir ifadeyle onu izledi.

***

Birlik çalışanı, yeniden değerlendirme test sonuçlarını bir kez daha doğruladı ve gözlerini defalarca ovmaya devam etti.

Cha Hae-In’in ortaya çıkışından bu yana iki yıl geçmişti, değil mi?

Çalışan, Kore'deki ‘ölçülemez’ kategorisine ulaşan onuncu Avcıya baktı ve cildi büyük ölçüde soldu. Jin-Woo'nun dış görünüşü bir fakir gibi çok sefil göründüğünden çalışan bu genç adama karşı kayıtsızdı, ama gerçek bir S-Seviyeli Avcı olduğunun ortaya çıktığını düşünmek…

“Ş-Şu anda sahip olduğumuz cihaz, sihirli enerji seviyenizi ölçemiyor, Seong Jin-Woo Avcı-nim.”

“Biliyorum. Ancak yeniden testi yapmadan önce, Birlik Başkanı ile konuşmak istiyorum. Bu sizin için uygun mu?”

“B-Birlik Başkanı mı dediniz?”

“Evet.”

Jin-Woo, yeniden değerlendirme prosedürlerine zaten aşinaydı. Birlik çalışanı, Birlik Başkanı ile görüşme talebiyle şaşkına döndü ve aramayı yapmak için telefonu kaldırdı.

“E-Evet, evet. Bu doğru. Kesinlikle ‘ölçülemez’. Anladım. Evet. Ona mesajı ileteceğim.”

Nitekim Birlik Başkanı bu genç adamla tanışmayı kabul etti.

“Ben, ben size Dernek Başkanı'nın ofisine kadar eşlik edeceğim…”

“Zaten nerede olduğunu biliyorum. Teklif için teşekkürler ama sorun değil.”

Jin-Woo kısa bir veda etti ve doğruca asansöre yürüdü. Çalışan mutlak bir kayıp ifadesiyle sırtına baktı.

‘Dışarıdan biri Başkanın ofisinin nerede olduğunu nasıl bilebilir?’

Çalışan için ne yazık ki, asansör Birlik Başkanının ofisinin olduğu doğru katta durdu.

“Oha…”

Çalışan, şaşkınlıkla yumuşak bir nefes almadan önce asansörün kat gösterimini endişeli bir ifadeyle izledi.

Çın…

Jin-Woo asansörden çıktı ve hemen asansöre girmek için yanından geçen tanıdık bir yüz fark etti. Bu adama seslenmek için arkasını döndü.

“Affedersiniz.”

Adam, Jin-Woo ona bakmak için döndüğünde asansörü durdurmak için ‘kapı açma’ düğmesine bastı.

"Benimle mi konuşuyorsunuz?”

“’Gizli Kalma’ becerisine sahip olduğunuzu açıklamadın. Yüksek seviyeli bir Avcısısın, ancak adın Birliğin sıkı yönetimi altındakiler listesinde yoktu.”

İzleme Bölümü'ne bağlı Avcı, Kahng Tae-Sik’in ifadesi anında sertleşti.

“Ama nasıl…?”

“Birisi yakında kızının intikamını almanı isteyecek. Suçlulara ne olacağı umurumda değil. Ancak, bu olayda masum Avcılar yaralanırsa benim elimde ölürsün. Anlaşıldı mı?”

Jin-Woo, öldürme niyetinin sadece bir kısmını ortaya çıkardı ve Kahng Tae-Sik'in ürpermesine ve beline uzanmasına neden oldu. Ancak orada değildi.

Kahng Tae-Sik, bıçağının kaybolduğunu fark etmeden önce bir süre belini karıştırmaya devam etti.

“Bunu mu arıyorsunuz?”

Jin-Woo, ona geri vermeden önce rasgele bir bıçağı yukarı ve aşağı fırlattı.

Kahng Tae-Sik, Jin-Woo'nun şu ana kadar uğraştığı diğer tüm Avcılara kıyasla tamamen farklı bir seviyede olduğunu hemen fark etti ve bir şey demeden bıçağı geri aldı.

“Yalnızca bir uyarı.”

Bu genç adamın isterse onu kolayca küçük parçalara ayırabileceğini bilen Kahng Tae-Sik bıçağı cebe sokarken başını yavaşça salladı. Ve sonra, Jin-Woo gitmek için arkasını dönerken bir soru sordu.

“Buraya bak, dostum... Sen kimsin? Daha önce tanışmış mıydık?”

Jin-Woo cevap verme zahmetine girmedi ve sessizce Birlik Başkanının ofisine doğru yol almaya devam etti. Bu gizemli adam gittikten sonra Kahng Tae-Sik soğuk terle ıslanmış avuçlarına baktı ve parmağını ‘kapı açma’ düğmesinden uzaklaştırdı.

“…Bir hayalet beni büyülemiş gibi, değil mi?”

***

‘Birlik Başkanı…’

Jin-Woo’nun adımları durdu.

Hala hayatta olan Goh Gun-Hui şu anda masasının arkasında oturup belgelerini inceliyordu. Jin-Woo kapının önünde durdu ve nostaljiyle dolu gözlerle Birlik Başkanı'na baktı.

Bu arada, Goh Gun-Hui iyi huylu bir şekilde kıkırdadı.

“Kapımı büyük bir güvenle açmış olmana rağmen orada ruhen biraz eksikmişsin gibi görünüyor. İçeri girmen sorun değil, Seong Jin-Woo Avcı-nim.”

Goh Gun-Hui sandalyesinden kalktı ve kanepede oturmalarını önerirken öne doğru yürüdü. Jin-Woo'nun karşısındaki kanepeye yerleşti ve genç adama sordu.

“Oturmak ister misin?”

Aniden, şimdiki Goh Gun-Hui, ilk kez tanıştığı Goh Gun-Hui ile örtüştü ve Jin-Woo’nun ifadesi kısa bir süre sertleşti. Yerleşmeden önce bir iki saniye ifadesiz bir yüzle orada durdu.

“Teşekkür ederim. Oturacağım.”

Goh Gun-Hui önündeki genç adamı inceledi ve önce konuştu.

“Yeniden değerlendirme testinden hemen sonra beni görmeye gelmenize bakılırsa ‘normal’ prosedürleri bildiğinizi varsayabilir miyim?”

“Evet, temelde.”

“Bu durumda, lafı gevelemeden doğrudan konuşayım.”

“Ondan önce sizinle bir anlaşma yapmak istiyorum, Birlik Başkanı.”

“Bir anlaşma?”

Başlangıçta, Goh Gun-Hui, başından beri S-Seviyeli bir Avcı olacağını biliyormuş gibi davranan bu genç adam tarafından biraz telaşlandı. Ancak, yürekli olmak gençlerin kullandığı mükemmel bir silahtı, değil mi?

Nedense Goh Gun-Hui gözlerinin önündeki bu genç adamı hiç sevimsiz bulmadı. Belki de bu yüzden dudaklarında doğal olarak süzülen gülümsemeyi gizleme zahmetine girmedi ve Jin-Woo'nun sözlerine dikkat gösterdi.

“Bizden ne istiyorsun, Avcı-nim?”

“Lütfen, Avcılar tarafından çağrılan yaratıkların bile baskın ekibi üyesi olarak sayılması için kuralları değiştirin.”

“Yönetmeliği değiştirmemi istiyorsun... Bu oldukça zor bir istek, değil mi? Senden aklımı değiştirecek kadar güçlü çekici bir teklif bekliyorum.”

Jin-Woo cevabını vermeden önce oyalandı.

“Jeju Adası'ndaki bütün karıncaları öldüreceğim.”

Şu anda ordusunu yenilemek her şeyin önüne geçiyordu. Ve Jeju Adası, Gölge Askerlere dönüştürülmeye hazır en kaliteli canavarlarla doluydu.

Bu teklif kabul edildiği sürece, Gölge Ordusu'nun saflarını doldurma sorununu çözmekle kalmayacak, gelecekte de kullanılabilir üyelere sahip olamamanın baş ağrısından da kurtulacaktı.

Annesini ‘İlahi Yaşam Suyu’ ile uyandırmadan önce, işin bu bölümünü önce bitirmek istedi.

Ancak Jin-Woo'nun söylediği şey, Goh Gun-Hui'nin kulaklarına kendini öldürme arzusu olarak geldi.

“Bu kadar saçma bir şey söyleme, genç adam!”

Böyle bir tepki tamamen bekleniyordu. Jin-Woo soğukkanlılığını kaybetmedi ve çok kısa bir an için içinde yatan tüm sihirli enerjiyi sakince serbest bıraktı.

Jin-Woo’nun vücudundan yayılmış gerçek kapsamını tahmin etmeye yönelik tüm girişimlere meydan okuyan dipsiz ve muazzam bir güç.

Gerçekten güçlü olan, bir diğer güçlü varlığı tanıyabilirdi. Sık sık ‘gökyüzünün üstündeki gökyüzü’ diye anılan Birlik başkanı tam bir inanamayarak başını salladı.

“Nasıl… Sadece nasıl… Ne oluyor... Bu ne?”

Güçlü bir şekilde titredi. Daha önce hayatı boyunca başka bir insandan yayılan bu kadar sihirli enerjiyi hiç hissetmemişti.

Özel Otorite Seviyeli bir Avcı mı? Hayır, bu güç onların seviyelerini çok aşıyordu. Birlik Başkanı, gevşek çenesini kapatamadı.

“Jeju Adası'ndaki tüm karıncaların icabına bakabilirim.”

Goh Gun-Hui bir keresinde bunu yapmanın hayatının dileği olduğunu söylememiş miydi?

Yaşlı adam, Jin-Woo'yu olgunlaşmamış ve pervasız olduğu için azarlamak üzereydi ancak Jin-Woo’nun yüzündeki kararlı ifadeyi gördükten sonra kendi ifadesi de hızla değişti.

“Ciddi misin?”

Jin-Woo başını salladı.

“Bu sadece benim yapabileceğim bir şey. Lütfen bana bırakın.”

***

Jin-Woo, toprağın bir ucundan diğer tarafa dağılmış karıncaların cesetlerine uzun ve kapsamlı bir şekilde baktı. Ve ayaklarının altında, hayır, karınca kralın cesedinin sessizce dinlendiği yere baktı.

Sadık askerini göreli o kadar uzun sürmemişti ama Jin-Woo, Beru'nun yoğun bir şekilde kralına tekrar seslenen sesini duymak istiyordu. Böylece hızla karıncalara bağırdı.

“Dirilt.”

Bunu yaptığında, Gölge Askerler görebildiği her bir karıncanın gölgesinden ayağa kalktı. Beru da onların arasındaydı.

“Kralım…”

Jin-Woo, etrafında diz çökmüş birkaç bin karıncanın görüntüsünü aldı ve yavaşça başını salladı. Yepyeni bir ordu buradaydı.

Akla gelebilecek en mükemmel durumdan yola çıkan yeni Gölge Ordusu, yeni efendilerine sadakat yemini etti.

Ancak…

Yeni askerleriyle konuştuktan sonra bundan emin oldu.

“…Bunu keselim.”

Yeni bir Gölge Ordusu yaratılmış olmasına rağmen kalbinde yeniden doldurulmak istemeyen bir boşluk vardı.

Beru endişeyle baktı ama Jin-Woo bu ifade ve duygunun bile yalan olduğunu biliyordu. Askerlerine baktıkça kalbi daha da ağrıyordu.

Yüksek sesle bağırırken boğazında kalın damarlar belirdi.

“Tüm bunların sadece bir illüzyon olduğunu biliyorum! Neden bu saçmalığı durdurup kendini ifşa etmiyorsun?!”

Bu illüzyon inanılmaz derecede gerçeğe benziyordu. Bu nedenle, bu şeyin kendi gerçekliği olmasını içtenlikle dilediği anlar olmuştu. Ancak, bu yanılsamanın içinde ne kadar uzun süre harcadıkça kalbindeki gittikçe büyüyen boşluğu gizleyemiyordu.

Bu yüzden…

“Acele et!!”

Jin-Woo, nihayet bir değişikliğin gerçekleştiğini fark etmeden önce yukarıdaki boş gökyüzüne yüksek sesle kükredi – o zaman hala donmuştu.

Her bir karınca askerinin bakışları ve kalkık başları ona dönüktü. Orada bir an için, tüm o mekanik bakışlara rağmen tüm tüyleri diken diken oldu.

O anda.

Ayağının altında, Egemen Bölgesi, simsiyah bir gölge hızla yayıldı. O gölgenin dokunduğu her şey istisnasız olarak yok oldu. Beru, askerler, cesetler, yer, deniz ve nihayet gökyüzünün kendisi.

Çok geçmeden, tüm ‘dünya’ gölgeye gömüldü. Hayır, bunun yerine her şey karanlığa dönüştü.

Ancak o zaman bu karanlığın içinde bir yerden ağır bir ses geldi.

[İstediğin sürece, bu dünyada sonsuza kadar yaşayabilirsin. En harika rüyadan asla uyanmaman gibi olacak.]

Jin-Woo bilinmeyen bir yönden gelen sesi aradı ve cevabını verdi.

“Yarattığın bu illüzyonda kapana kısılmamı mı söylüyorsun?”

[Hayır. Bu dünyayı ben yaratmadım. Yaratılışından sen sorumlusun.]

“Bu dünyayı ben mi yarattım?”

Jin-Woo, “Saçmalık!” diye cevap vermek üzereydi ama ona yaklaşan bir şey hissetti. Arkasındaydı.

Çabucak döndü. Biri geçilmez karanlığın içinden yaklaşıyordu.

Bu figür, başka hiçbir Gölge Askerin ulaşmayı umamayacağı bu zarif siyah zırhla donatılmıştı. Ayrıca Jin-Woo'nun karşılaştığı hiçbir canlının sahip olmadığı son derece şok edici bir baskı da yayıyordu.

Bu figürle yüz yüze geldiğinde ağzını açmakta zorlandı. Onunla konuşuyordu.

[Bu dünya, şimdiye kadar yaptığın tüm hataları düzeltme arzun kendi gücüme eklendiğinde yaratıldı. Burası ölüm dünyası. Yani, benim gerçek bölgem.]

Jin-Woo sonunda anladı.

Sonunda, içinde bulunduğu bu karanlık dünyanın tüm bu zaman boyunca nazikçe ve davetkâr bir şekilde onu kucakladığını fark etti.

‘Öyleyse, bu sonsuz dinlenme, öyle mi?’

Ölüm.

Öyleyse bu dünyayı bilincin diğer tarafında kendi bölgesi olarak sahiplenen adam…

Jin-Woo cevabı doğrudan adamın ağzından duymak istedi ve soruyu sordu.

“Ve sen de…?”

Siyah zırhlı adam yavaşça Jin-Woo'ya yaklaştı.

[Seni hayal edebileceğinden çok daha uzun süredir izliyorum. Sen, her zaman ölüme yakın adımlarla ilerlemiş ama her zaman ona şiddetle karşı çıkmıştın.]

‘Beni mi… İzliyordun?’

Sonunda, adam Jin-Woo'nun hemen önünde durdu ve her şeyi emiyor gibi görünen siyah gözlerle baktı.

[Acı mücadelenin kaydı benim. Ben senin direnişinin kanıtıyım. Ben senin acının ödülüyüm. Ben ölümüm, sonsuz huzurum ve aynı zamanda ‘korku’yum.]

Söylediği her kelime, Jin-Woo’nun ruhunda ağırlıkla yankılanıyordu.

Zayıflığına rağmen hayatta kalmak için çabalayan tüm o anıları, dönen bir fener gibi zihnine girip çıkıyor ve kalbinin daha hızlı çarpmasına neden oluyordu.

Figür uzandı ve Jin-Woo'nun elini tuttu ve kendi zırhlı göğsüne yerleştirdi.

İşte o zaman Jin-Woo’nun gözleri şok içinde büyüdü. Kalın metal zırh plakasının ötesinde kesinlikle ‘onu’ hissedebiliyordu.

Nasıl tanıyamazdı?

Her zaman duymak zorunda olduğu güçlü kalp atışını biraz daha yoğun bir şekilde konsantre olarak nasıl fark edemezdi?

Nereden attığına dair hiçbir fikri olmayan ikinci kalbinin sesini nasıl tanıyamadı?

Kara Kalp'ti.

Kara Kalp, bu zırhlı figürün göğsünde güçlü bir şekilde atıyordu.

[Ben…]

Figür sessizce sözlerini bitirdi.

[…Senim.]

Egemenler Listesi

1) Gölge Egemeni-Ölülerin Kralı ( Seong Jin-Woo)

2) Beyaz Alevlerin Egemeni - İblis Kralı ( Baran) (öldü)

3) Başlangıç Egemeni- Devlerin Kralı (Reghia) (öldü)

4) Yıkım Egemeni- Vahşi Ejderhalar Kralı

5) Buz Egemeni - Kar Halkının Kralı(Beyaz Hayaletlerin kralı)

6) Canavar Egemeni - Canavarların Kralı Köpek Dişleri

7) Veba Egemeni – Böceklerin Kraliçesi(Querehsha)(öldü)

BL: Gençler çok özür dilerim. Gün boyu ablamın siparişini yapmaya odaklandım( kendisi site oluyor). Bir türlü beğendiremeyince. Bölüm atmayı unuttum. Elimde az bölüm var bu yüzden biraz bölüm gelince hatayı gidermek için 2 bölüm yüklemeyi düşünüyorum. Fazlasını beklemeyin 1 gün 2 bölüm yükleyeceğim.