ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

E-Seviyeli Avcı, Seong Jin-Woo.

Nereye giderse gitsin, bu unvan onu hep takip etti.

Jin-Woo'nun genel gücü neredeyse sıradan bir insanla aynıydı. Biraz daha güçlü olması ve yaralarının biraz daha hızlı iyileşmesi dışında Jin-Woo her açıdan normal insanlarla neredeyse aynıydı.

Avlarda her zaman yaralanıyordu. Neredeyse birkaç kez de ölecekti.

Tabii ki, Seong Jin-Woo bir Avcı olmayı sevmiyordu.

İş tehlikeliydi, diğerleri onunla dalga geçiyordu ve dahası ücret de oldukça acıklıydı.

Avcı Birliği tarafından ‘maaş bordrolarında’ Avcılara ödenen tıbbi yardım olmasaydı avcı lisansını şimdiye kadar bırakmış ve hayatını sıradan bir insan gibi yaşıyor olurdu.

Ne yazık ki yirmili yaşlarının ortalarında ve herhangi bir somut iş becerisi olmayan Seong Jin-Woo gibi biri annesinin her ay milyonlarca won’luk hastane ücretini ödemek istiyorsa bir Avcı olarak kalmak zorundaydı.

Başka ne seçeneği vardı ki?

Bu nedenle istemese de Birliğin denetlediği baskınlara katılmak zorundaydı.

***

Aynı bölgede faaliyet gösteren Avcılar bir Kapı’nın açılması durumunda o bölgedeki tüm Avcılardan gelmeleri istendiği için birbirlerini çok iyi tanıyorlardı.

Erken gelen Avcılar, Birlik çalışanının verdiği kahveleri yudumladılar ve birbirleriyle samimi şekilde selamlaştılar.

"Ah, hey. Bay Kim, buradayım. İşte."

"Ah? Bay Park, burada ne işin var? Avcı olmaktan vazgeçtiğini sanıyordum?"

"Şey... Eşim ikinci çocuğumuza hamile."

"Hahahaha, demek öyle. Evet, bir Avcının tek seferde büyük kazanması için bir baskına katılması en iyisi, değil mi?"

Bay Kim neşeli bir şekilde kahkaha attı. Bay Park mahcup bir kıkırdama ile ona uydu.

"Bu arada neden bugünlerde Birliğin bizi giderek daha az çağırdığını hissediyorum? Kapıların sayısı falan mı azaldı?"

"Yok canım. Bunun nedeni Loncaların, Kapıları temizleme işine yoğunlaşması; Birlik ile ilgisi yok. Çeşitli Loncaların bunda çok kazanç olduğu için balıklama atladıklarını duydum.”

"O zaman bu baskın Birlik tarafından denetlendiği için güvenli olmalı, değil mi?"

Bay Park sanki sinirleniyormuş gibi bir bakış attı.

Eğer bir Lonca bugün bu işe karışmadıysa bu, yeterince kârlı olmadığı anlamına geliyordu ve elde edilecek yeterli kâr yoksa boşuna ümitleniyor olabilirlerdi.

Tabii ki, bu dünyada hiçbir şey %100 kesin değildi.

Sadece Bay Park değildi, diğer Avcılar da endişeyle etrafa bakıyordu.

"Hmm. Acaba..."

Bay Kim, belirli birisini fark etmeden önce arkadaşına cevap vermekten kaçınarak kalan kahvesini bitirdi ve mutlulukla elini kaldırdı.

"Ah! Geldi işte. Hey, Bay Seong!! Bay Seong!"

Diğer Avcılar da bu genç adamı görünce mutlu olmuştu.

"Ah, merhaba."

Seong Jin-Woo'dan başkası değildi.

Jin-Woo, neşeli Bay Kim'e başını salladı ve yanından geçti.

Jin-Woo'nun duymayacağından iyice emin olduktan sonra Bay Kim güvenle konuşarak kıs kıs gülmeye başladı.

"Demek Jin-Woo geldi. O zaman bugün de sorun olmayacak."

Bay Park'ın gözleri büyüdü ve aceleyle Bay Kim'e sordu.

"Neden? Bu Avcı Seong Jin-Woo o kadar güçlü mü?"

"Ahh. Elbette, onu tanımıyorsun sen. Sen gittikten kısa bir süre sonra çalışmaya başlayan bir Avcı. Ancak, buradaki her Avcı o çocuğu tanır.”

"Gerçekten o kadar güçlü mü? Bekle, neden Birlik için çalışıyor? Öyleyse neden bir Lonca veya serbest meslek sahibi olarak değil?"

Kim gözlerini kısmadan önce biraz daha kıs kıs güldü.

"Onun lakabının ne olduğunu biliyor musun?"

"Bunu nasıl bilebilirim ki? Dostum. Söyle işte."

"Dünyanın en zayıfı."

“.... En zayıfı mı? En güçlüsü değil mi?”

“Ahbap, bu S-Seviyeli Avcı Choi Jong-In’in lakabı. Bu çocuk 'en zayıf'. Kore Cumhuriyeti'ndeki en zayıf Avcı olduğuna eminim.”

"Gerçekten mi?"

Park kaşlarını çattı.

Diğer Avcılar, bu kadar zayıfsa neden bu Seong Jin-Woo'yu selamlıyordu ki? Sonuçta, işler kötüye giderse arkalarını destekleyecek birine ihtiyaçları yok muydu?

Park diğer Avcıların tepkilerini gerçekten anlayamadı.

Park'ın başı bu şekilde eğildiğinde Kim kıkırdadı ve dirseğiyle Park'ı dürttü.

“Hey! Seong Jin-Woo'nun katıldığı baskınlar o çok zayıf olduğu için hep düşük zorlukta oluyor. Birlik ona asla zor bir iş emanet etmez, değil mi? Onun öldürüldüğünü görmek istemiyorlar, değil mi?"

Ancak o zaman Park'ın ifadesi aydınlandı.

"D-Doğru. Evet."

Uzun zamandan sonra ilk baskını olacağından karısı onun için çok endişeliydi. Dürüst olmak gerekirse kendisi bile endişeliydi. Ancak Bay Kim'in sözlerini duyunca zihninden bir yük kalkmış gibi hissetti.

Kim devam etti.

“Bu adamın çok uzun zaman önce bir E-Seviyeli Zindan baskınına katıldığında yaralandığını ve hastanede bir hafta geçirdiğini söyleyen bir söylenti vardı."

"Bir Avcı E-Seviyeli Zindan’da mı yaralandı?"

"Evet. Hiç kimse, bir Avcı’nın E-Seviyeli Zindan baskını sırasında yaralanmasını beklemiyordu, bu yüzden görünüşe göre yanlarında bir Şifacı bile götürmemişler!"

“Bu yüzden bir hafta hastanede mi kaldı?! Pu-hahaha!”         

Bay Park çok yüksek sesle kahkaha atmaya başladığında Bay Kim aceleyle onu susturdu.

"Kes şunu, ahbap. Bay Seong seni duyabilir."

"Ah. Onu düşünmemiştim."

Park kıkırdamaya devam ederken Jin-Woo'nun tepkilerini dikkatle kontrol etti.

Neyse ki, mesafe yeterince uzundu ve onları duymamış gibiydi.

Elbette yanılmışlardı.

'Her şeyi duyabiliyorum, yaşlı moruklar.'

Jin-Woo görmezden gelmeye çalışırken yüzünde sert bir gülümseme oluştu. Böyle zamanlarda alışılmadık derecede iyi duyma duyusunu suçlamaktan başka bir şey yapamıyordu.

Görünüşe göre çok erken gelmişti ve baskın henüz başlamamıştı.

'Çok mu erken geldim?'

Jin-Woo, beklerken etrafına baktı, Birlik çalışanının sıcak kahve dağıttığını fark etti ve yaklaştı.

"Bir fincan kahve alabilir miyim?"

"Ah. Avcı Seong Jin-Wo... Kusura bakma, kahve az önce bitti."

"......"

Soğuk kış esintisini burnunun ucunda hissetti.

Jin-Woo sessizce işaret parmağıyla burnunu sildi.

Ne üzücü bir gündü, sıra ona geldiğinde kahvenin bitmesi.

***

"Neden Avcı olmaya devam ediyorsun, Bay Seong Jin-Woo?"

"Özür dilerim."

Jin-Woo başını eğdi ve özür diledi.

Jin-Woo'nun önünde iyileştirici büyü kullanan güzel genç kız Yi Ju-Hui yüzünü buruşturdu.

“Özür dilemeni sağlamaya çalışmıyorum, tamam mı? Ben sadece senin için endişeleniyorum. Bu şekilde savaşmaya devam edersen er ya da geç gerçekten tehlikeli bir durumla karşılaşacaksın.”

Jin-Woo’nun bakışları Yi Ju-Hui'nin omuzlarını geçti ve ötede mücadele eden diğer Avcılara odaklandı.

Biri Kapı’dan içeri girdiğinde 'zindan' denilen bir yere varırdı. Bu zindanın seviyesi D civarında olmalıydı.

Bir düzineden fazla Avcı, bu zindanın içindeki canavarlarla hiç terlemeden başa çıkıyordu.

Maalesef, E seviyesi için böyle bir başarı neredeyse imkansızdı.

Normalde, yaralı Avcıları arkadan iyileştirme işi Şifacılara düşüyordu. Baskınlarda her zaman yaralandığından Jin-Woo Şifacılar arasında tanınıyordu.

Yi Ju-Hui dikkatle sordu.

"Avcı olmaktan vazgeçmemek için bir sebebin mi var?"

Jin-Woo kararlı bir şekilde başını iki yana salladı.

Başkalarına kişisel bir şey göstermek istemiyordu.

"Bunu sadece bir hobi olarak yapıyorum. Yapmazsam muhtemelen can sıkıntısından ölürüm."

Yi Ju-Hui daha da somurttu.

"Bu hobine devam edersen yakında öbür dünyada bir zindana baskın yapacaksın.”

Jin-Woo, sözüne hazırlıksız yakalandı ve yüksek sesle kıkırdadı.

Bu sayede Yi Ju-Hui'nin dırdırları arttı.

"Ah, ahh!! Gülme sakın! Gülme! Yaraların kötüleşebilir!!"

Jin-Woo ona sormadan önce kıkırdadı.

"Böyle şeyler söylemeyi nereden öğrendin?"

“Ne demek nereden? Oradaki Bay Kim’den."

“Ah, oradaki amca gidip gerçekten yaptı, değil mi?”

Sohbet edip güldüklerinde tedavisi neredeyse bitmişti.

Fakat çok geç olmuştu. Baskın hemen hemen bitmiş gibiydi.

Jin-Woo'nun ifadesi sertleşti.

'Bugün sadece tek bir canavarı öldürdüm.'

E-Seviyeli yaratık, o kadar da az değildi. Seong Jin-Woo, elindeki E-Seviyeli sihirli kristalle uğraşmaya başladı.

E-Seviyeli bir canavara ait en düşük seviyeli sihirli kristal, yüz bin won’dan azdı. Kazanmak için hayatını ortaya koyduğu bir şey için, bu acıklı bir miktardı.

(ÇN: 88 doların biraz üzerinde.)

'C-Seviyeli canavarın sihirli bir kristali, on milyondan fazlaya bile satılabilir...'

(ÇN: $8830+)

Ne yazık ki kendisi gibi bir E-Seviyeli Avcı, C seviye kadar yüksek bir seviyeye sahip bir canavarı öldürmeye bile çalışamazdı.

Aniden biri bağırdı.

"Ha? Hey, burada başka bir giriş daha var."

Yakındaki Avcılar oraya koştu.

"Ha, bu doğru."

"Gerçekten başka bir yol var mı?"

Avcı’nın dediği gibi, zindanın içinde gizli bir giriş vardı.

"Çift zindan, öyle mi... Yani, gerçekte böyle bir şey var..."

Bir Avcı olarak on yılı aşkın deneyime sahip olan Bay Song, gizli girişe baktı ve yüzünden şaşkınlığı okunabiliyordu.

Gizli, mağaraya benzeyen geçidin içi karanlıktı ve hiçbir şey görülemiyordu. Bay Song uzmanlığını, alev büyüsünü, aktive etti ve onu geçidin daha da ilerisine attı.

Alev ileri doğru uçtu ve iç mekânı aydınlattı. Geçit sonsuza dek uzanıyor gibiydi. Çok geçmeden alev ileri momentumunu kaybetti, yere düştü ve sönmeden önce alev biraz yandı.

Geçit bir kez daha karanlıkla kaplandı.

"Hımm…. Toplanın millet. Toplantı yapalım."

Bu baskının konuşmayan lideri Bay Song, diğer Avcıların toplanmasını istedi. Jin-Woo'nun tedavisi o zamana kadar sona ermişti, bu yüzden o ve Yi Ju-Hui de katılmıştı.

Song, bakışlarını toplanan Avcılar üzerinde gezdirirken konuştu.

"Çok iyi bildiğiniz üzere zindanın patronu öldürülmedikçe bir Kapı kapanmayacaktır. Buradaki tüm canavarlarla ilgilenmemize rağmen Kapı hâlâ açık. Patron bu geçidin ötesinde olması gerek."

Song gizli girişi işaret etti.

Avcılar birbirlerine anlamlı bakışlar attılar ve başlarını salladılar. Herkes bu görüşe katılıyordu.

Song devam etti.

"Şimdi normal olarak bunu Birliğe rapor etmemiz ve kararlarını beklememiz gerekiyor, ama... Ama eğer bunu yaparsak patronu öldürme görevini diğer Avcılara kaptırabiliriz ve bugünkü baskından aldığımız kazançlar çok azalır."

Avcıların yüzleri buruştu.

Park'ın yüzü, karısının hamileliği için çok fazla paraya ihtiyacı olduğu için herkesten daha fazla sertleşti.

'Doğum sonrası bakım günümüzde çok masraflı sonuçta...'

Şimdiki kazandıklarıyla bu baskına katılmak için hayatını riske atmasının hiçbir anlamı olmayacaktı.

"Bu yüzden bu zindandan ayrılmadan önce patronun icabına bakalım diyorum... Peki, siz ne düşünüyorsunuz?"

Avcılar derin düşüncelere daldılar.

"...."

"...."

Gerçek şu ki burada kimse mevcut durumu anlayamamıştı ve bu yüzden onların güvenliği garanti değildi. Ancak bu zindanın zorluğunun çok düşük olduğu kanıtlanmıştı.

Yani içindeki gizli zindan da o kadar zor olamazdı.

"Öhöm, öhöm."

Song herkesin dikkatini kendisine çekmek için öksürdü.

"Burada on yedi kişi olduğumuz için bunu oylayalım, olur mu? Karar verildikten sonra kimse şikayet etmeyecek. Ee? Nasıl?"

Diğerleri Song'un önerisini dinledikten sonra başlarını salladı. Kimse karşı çıkmamıştı.

"Gitmek için oy veriyorum."

Song elini kaldırdı.

Ve sonra diğer Avcılar ellerini tek tek kaldırmaya başladı.

"Ben de."

"Beni de say."

Elini ilk kaldıran Park’tı, onu kısa bir süre sonra Kim ve birkaç Avcı izlemişti.

Tabii ki, aynı fikirde olmayanlar da az değildi.

"Geri dönelim."

"Birliğin kararını beklemenin daha iyi olacağını düşünüyorum."

Oylar kafa kafaydı ve sonuçta son oylar Jin-Woo ve Yi Ju-Hui'ye düşmüştü.

"Üzgünüm..."

Yi Ju-Hui, Song'a baktı ve oyunu 'geri çekilmekten' tarafa kullandı.

Ve böylece, 'devam etmek' ve 'geri çekilmek' için oy sayısı 8:8 idi.

Bir çıkmaz.

Song kararsız Seong Jin-Woo'ya sordu.

"Ya sen, Bay Seong?"