Haru birkaç gündür çakra çalışması yapmıştı. Asura Ōtsutsuki'nin reenkarnasyonuydu ve her tür doğa çakrasına sahip. Tahta salımı olup olmadığından emin değildi ama tıbbi jutsu ile daha çok ilgileniyordu. Birkaç gün boyunca balıklarda ve kendisinde mistik palmiye tekniğini öğrenmişti. Ayrıca Tsunade'den talimatlar almış ve tıbbi jutsu üzerine birçok notu okumuştu.

İyileşmesi iyiydi ama bir hastalığı veya zehri iyileştiremezdi ama tıbbi jutsu onları iyileştirebilirdi. Son birkaç gündür tıbbi jutsu öğrenmeye odaklanmıştı.

Haru, saldırı yöntemleri için hafif büyüsünü ve Yapışkan Parmaklarını kullanabileceğini düşündü. Bu şansı fiziksel yeteneklerini geliştirmek için de kullanmıştı. Asura Ōtsutsuki'nin reenkarnasyonu haline geldiğinden beri dayanıklılığı ve dayanıklılığı çarpıcı bir şekilde artmıştı, ancak fiziksel yeteneği o kadar artmamıştı ama vücudundaki potansiyel sınırsızdı.

Sora, onun Naruto Manga'daki ninjaya benzer şekilde antrenman yaptığını görünce onun bir ninja olmaya çalıştığını düşündü. Meraklıydı ve biri olmayı deneyip deneyemeyeceğini sordu.

Haru ona yardım etti ama sonuç başarısız oldu.

Sora sihir ya da çakra kullanamıyordu ama bunun önemli olduğunu düşünmediği için gerçekten morali bozuk değildi. En önemli şeyin son birkaç gün içinde ağabeyinin yanında kalabilmesi olduğunu düşündü.

Haru da bir sonraki cilt için romanını yazmış ve kafesini açmaya hazırlamıştı. Reklamı kurmuştu ve birkaç hafta içinde açmaya karar verdi. Pratik yapmaya devam etmek istedi ama Yuri'den bir mesaj aldı.

"Yemek için iyi yerler biliyorum, benimle gel!"

Mesajını alan Haru, bu fırsatı rahatlamak için kullanmaya karar verdi ve davetini kabul etti. Dairesinden ayrıldı ve alışveriş bölgesinin önünde onu bekledi. Daha önce bu yere hiç gelmemişti ve onu ne tür bir lokantanın onu davet etmek istediğini merak ediyordu.

"Sumiredōri Alışveriş Bölgesi, ha?"

"Harun!!!!"

"Yuri," Haru döndü ve onu selamladı.

Yuri elini çekerken, "Gidelim yoksa yer dolacak," dedi.

Haru, "Pekala, beni ne tür bir yemekle davet etmek istediğini çok merak ediyorum," dedi.

Yuri gururlu görünüyordu, "Endişelenme, yemekleri harika." Etrafına baktı ve fısıldadı, "Şef hakkında bilgi aramaya çalıştım ve bu kişi geçmişte Tōtsuki Aşçılık Akademisi'nden ünlü Asura'ydı, bunu bir sır olarak sakladı ama benim istihbarat toplamamla bulmak çok kolay. onun hakkında konuştuğumda, kimliğini herkesten bir sır olarak saklamamı söyledi."

"Yok canım?" Haru, Tōtsuki Aşçılık Akademisi'nin adını duymayı beklemiyordu. Bu ismi daha önce duyduğunu hissetti ama geçmiş bir yaşamdan hafızası biraz karışık olduğu için unutmuştu. Yine de bazılarını hatırlayabiliyordu. Burada yeni bir ailesi olduğu için gitmesine izin vermeye karar verdi. Soğukkanlı olduğunu biliyordu ama şu anda bu konudaki tek ailesi kalbindeki en önemli şeydi.

Yuri başını salladı, "Yemeğin güzel ama hadi diğer restoranı deneyelim." Mutfak dünyası hakkındaki görüşünü genişleterek yemek pişirme becerilerini geliştirebileceğini umuyordu.

Birlikte yürürken Haru başını salladı. Fark edip etmediğinden emin değildi ama uzun bir süre elini tutuyordu. Eli yumuşak olduğu ve çok güzel koktuğu için pek aldırmadı.

Yuri ona bir şey göstermek istediği için çok heyecanlıydı. Restoranı gördü ve "İşte orası" dedi.

Haru restorana baktı, "Hmm, Restoran Yukihira?"

"Evet, girelim." Yuri onu kendine çekerken girdi.

İkisi de restorana girdiler ve orta yaşlı adam tarafından "Hoş geldiniz" diye karşılandılar.

Orta yaşlı adam ikisini birden görünce oldukça şaşırmış görünüyordu, "Nakamura, o senin erkek arkadaşın mı?"

Yuri'nin yüzü kızardı ve başını salladı, "H - hayır, o benim arkadaşım."

"Yok canım?" Orta yaşlı adam onu ​​izliyordu ve "Tamam, ne yemek istersin?" dedi. Uzun zamandır baktığı kızının bu kötü çocuk tarafından çalındığını hissetti.

Haru, onun ifadesini görünce dudaklarını seğirdi, "Sizin uzmanlık alanlarınız neler görelim?"

"Hımm," orta yaşlı adam bir süre düşündü ve "Kızarmış pilava ne dersin?" dedi.

"Tabii," Haru bu restorana geldiğinde yemek hakkında fazla düşünmedi. Bu yaşlı adama baktı ve onu daha önce gördüğünü hissetti.

"Bir karaage seti alacağım," dedi Yuri.

İkisi de yemeği beklerken yan yana oturdular.

"Tamam, bekle biraz," dedi orta yaşlı adam ama durdu, "sormayı unuttum, adın ne?" Ellerine baktı ve bir savaşçının eli olduğunu hissetti. Pek çok ülkeye gitti ve bu genç adamın dövüş sanatçısı falan olduğunu görebiliyordu.

Haru, "Haruka Kasugano," diye yanıtladı.

Orta yaşlı adam başını salladı, "Jouichiro Yukihira."

İkisi de birbirine bakarak el sıkıştı.

"Ne yapıyorsun?" Yuri ikisine de sordu.

"Hiçbir şey," dedi Haru ve Joichiro aynı anda.

"Buraya çok kez mi geldin?" Haru oturdu ve sordu.

Yuri başını salladı ve nostalji yaşamaya başladı, "Evet, o zaman benim kardeşlerim de vardı."

Haru ona geçmişini hatırlatmakta oldukça kötü hissediyordu. Tam o anda hissettiği için yavaşça başını salladı, "Şu anda mutlular, senin üzülmeni istemiyorlar."

"Doğru, senin sayende," dedi Yuri ona gülümserken. Onunla tanıştığına memnundu, yoksa hiçbir şey bilmeyecek ve kalbinde bir boşlukla yaşayacaktı.

Haru başını salladı, "Ben bir şey yapmadım, o zamanlar çok cesur olan ve geçmişinizle yüzleşmek isteyen sendin."

"Yine de sensiz yapamam," dedi Yuri ve omzuna yaslandı.

Bu sahneyi gören herkes zarar gördü. Bu sevimli kızı uzun zamandır tanıyorlardı ama biri aniden ona çok yakınlaştı ve onu çok uysallaştırdı. Onu daha önce hiç böyle görmediklerinden emindiler.

Jouchiro da içini çekti ve "Oğluna zarar verme" derken ona baktı.

"Yapmayacağım," Haru garip hissetti ama yine de ciddi bir ifadeyle cevap verdi.

"Neden bahsediyorsun?" Yuri ikisine de baktı.

"Hiçbir şey" dedi ikisi aynı anda.

Jouchiro siparişlerini verirken "Bu senin kızarmış pilavın, bu da bir karaage takımı" dedi.

"Acele et ve dene," dedi Yuri, ona beklentiyle bakarak. Komik bir ifadeyle bir sürü insan gördüğü için yemeği yediğinde tepkisini görmek istedi.

Haru başını salladı ve kızarmış pirinci ağzına aldı. Yavaşça çiğneyip başını salladı, "Güzel." Hiçbir tepki vermeden yavaşça yemeye devam etti.

İfadesini gören herkes abartılı bir poz verirken şok olmuş bir ifadeye engel olamadı, "NE!!!!!!!"