Çevirmen: Lodos

“Bu bir uyanış mı?” diye şaşkınlıkla sordu Evelyn.

“Büyük ihtimalle…” diyen Lily başını salladı. İlk uyanıştan gelen acı, vücudunda toplanan büyü gücü nedeniyle kafasındaki yaradan çok daha acı vericiydi. Bir şeytani ısırık gibiydi. Pek çok cadı o anlarda güçlerini bilinçsizce kullanırlar ve kendilerini ifşa ederlerdi. Eğer bu olay iki ya da üç yıl önce yaşanmış olsaydı uyanış yaşayanlar kesin olarak lanetlenirdi.

Kısa süre sonra şimşek kaybolmuştu. Ancak sınıfın zemini ve dış duvarı tutuşmuş, duman bulutlarıyla birlikte turuncu-kırmızı bir ateş izi kalmıştı.

Kısa saçlı kız olaylardan dolayı sersemlemiş arkadaşına geri dönmek için mücadele ediyordu. Bağırıyordu. Nihayet elini tutarak arkadaşını tehlikeli bölgeden çekip çıkardı.

Lily takdir edercesine kaşını kaldırdı. İlk ısırığın ölümcül olmama ihtimalinin yüksek olduğu biliniyordu. Ama ne olursa olsun sonuçta bir cadının daha önce hiç yaşamadığı bir duyguydu. Genellikle ısırık yaşayan cadı ısırıktan sonra çok zayıf düşerdi. Yani bu genç kızın bu koşullar altında arkadaşını kurtarmak bir kenara, vücudunu kontrol edebiliyor olması bile çok inanılmaz bir durumdu.

Şimşeklerin tetiklediği yangın çok küçük olduğu için alevler çok hızlı yayılmamıştı. Sınıfın ikinci yarısı alevlere kapıldığında herkes çoktan binadan çıkmıştı zaten…

Yaşananların bittiğini gören Summer da büyüsünü geri çekti.

“Güzel… Yeni bir kız kardeşimiz var.” diyen Lily dudağının köşesini kaldırdı. Yeteneği her ne olursa olsun bu kızın en azından cesareti ve iradesi açısından oldukça iyi bir cadı olacağını öngörebiliyordu. Bu kız sayesinde Lily, her cadının Gizemli Ay kadar kötü olmayacağı hissine kapılmıştı.

Kasıtlı olarak bakışlarını Gizemli Ay’a çevirdi. Ama beklentilerinin aksine Gizemli Ay; söylenenlere dikkat ettiğine dair herhangi bir belirti göstermeyerek şok içinde ayakta dikiliyordu.

“Nesi var bu aptalın?” diye düşündü Lily.

“Derhal Wendy Abla’ya haber vermeliyiz!” diye önerdi Amy: “Neverwinter'da yeni bir cadı var!”

“Katılıyorum.” diyen Evelyn başını salladı: “Şimdi kaleye gidelim.”

“Wendy muhtemelen öğrenmiştir.” diye düşünen Lily omuzlarını silkmiş ve bu fikrini söylememeyi tercih etmişti. Aklında yatak odasına döndükten sonra kurtçukları gözlemlemeye tekrar oturmak vardı.

Tam kaleye doğru yola çıkacakken Gizemli Ay’ın hala aynı yerde sabit bir şekilde durduğunu fark etmişlerdi. Birisi seslendi: “Gizemli Ay?”

“Ah… Geliyorum.” diyen cadı başını sallayarak diğerlerine yetişmek üzere harekete geçti.

“İyi misin?” diye soran Evelyn, Gizemli Ay’ın başına dokundu.

“İyiyim…” diyerek iç çekti Gizemli Ay. İlk başta geldikleri andaki heyecanından eser yoktu şimdi… Çok farklı bir ruh halinde gibi görünüyordu.

“Ne kadar tuhaf bir kız…” diye düşünmeden edemedi Lily.

Büyülü sandık sayesinde Cadı Evi’ne geri dönen ekip meseleyi hemen Wendy’ye anlattı. Beklentileri üzere de Wendy onları bir güzel azarlamıştı: “Siz kızların konuyu araştırmanıza gerek yoktu. Sylvie şatodayken okuldaki büyü tepkimesini fark etti ve oradaki insanları sorguladıktan sonra her şeyi öğrendi.” diyen Wendy eliyle her bir cadının alnına hafifçe vuruyordu: “Polis kuşatmasını delerek gizlice potansiyel tehlikeli bir yere girmek mi? Şimşek ile çok mu fazla vakit geçiriyorsunuz siz? Ceza olarak tıpkı onun yaptığı gibi sınıfta kapalı kalmak ve test çözmek ister misiniz?”

Wendy'nin sözlerini duyan cadıların her birinin yüz ifadesi değişmişti. Başlarını salladılar.

“Ah… Neredeyse unutuyordum.” diyen Evelyn aniden ellerini çırparak ince ince çıkışa yöneldi: “Yemekten önce meyhanenin stoklarını kontrol etmeliyim.”

“Benim de Isabella’ya danışmam gereken bir sorun var.” diyen Margie eğildi: “Önce ben gideceğim.”

“Ben de, ben de…” diyen Vanilla da aceleyle onu takip etti.

Bir anlığına hareket edemeyen Amy mantıklı bir mazeret bulamasa da o da Summer tarafından ofisten dışarı doğru sürüklenmişti.

“Eğer Wendy bizi gerçekten cezalandırmak isteseydi acaba bu kadar kolay kaçabilir miydik? Hem öğrendiklerimizi pekiştirmek için de üç test çözmek çok kötü bir şey olmaz zaten…” diye düşünerek iç çeken Lily, bir selam vererek Gizemli Ay’ı da kolundan tuttu ve yatak odasına doğru yürümeye başladı.

“Şimdi ne olduğunu söyleyebilir misin bana?” diye soran Lily, yatak odalarının kapısını kapatır kapatmaz bir hayli üzgün görünen oda arkadaşına bakmıştı: “Benim sana kızmamam için mi böyle davranıyorsun yoksa?”

“Lily…” diyen Gizemli Ay burnunu çekti: “Yeni cadı elektrik verebiliyor…”

“E sorun ne yani?”

“Elektrik manyetizmadır ve manyetizma da elektriktir. Yani başka bir deyişle… Ben o olabilirim ve o da ben…” dedi endişeyle Gizemli Ay: “Ya onun gücü benimkinden daha güçlüyse ve Majesteleri’nin de artık bana ihtiyacı kalmazsa?”

“Pff!” diye inleyen Lily neredeyse kendi tükürüğünde boğulacaktı: “Neden böyle söylüyorsun? İkiniz de aynı beceriye sahip olsanız bile Majesteleri asla kasıtlı olarak birisini kullanılmaması üzere bir kenara atmaz.”

“Ama o her zaman karşılaştırma yapar.”

“Ama sen asla eskisi değilsin ki…” diyen Lily tam Gizemli Ay’ı teselli etmeye girişecekti ki bir anda sersemlemişti: “Asla aynısı değil mi?” diye düşündü içinden… Sonra da Gizemli Ay’a baktı: “Ne dedin sen az önce?” diye sordu.

“Elektrik manyetizmadır mı?”

“Onun sonrasında…”

“Ee… Onun ben olması ve benim de o olmam mı?”

“İşte bu kadar!” diye haykıran Lily, zihninde yeni bir fikir belirdiğini, sanki yeni bir ampulün yandığını hissetmişti. Artık umursamıyordu Gizemli Ay’ı… Masaya koştu. Bir bardaktan bir damla su aldı. Mikroskobun altına koydu ve odak uzaklığını ayarlamaya başladı dikkatlice…

“O da ne demek?” diye çıkıştı Gizemli Ay: “Hey! Beni biraz daha teselli edemez misin yani?”

“Beni yalnız bırak!” diye el salladı Lily: “Eğer Majesteleri’nin gözünden düşmek istemiyorsan bundan sonra daha dikkatli çalışmaya başla… O sayede umudun artar belki…”

Bir şeyleri karşılaştırırken her zaman bir fark olurdu. Hedef kurtçukları için birçok resim çizmiş, resimlere dayanarak ana kurtçuklar oluşturmuş ve sonuçları karşılaştırmıştı. Ancak, ne kadar uğraşırsa uğraşsın hedef kurtçuğun bir kopyasını üretmeyi asla başaramamıştı. Bunun nedeni sırf gözleme dayanarak bir hedef kurtçuğun her ayrıntısını görememesiydi. Mikroskop her ayarlandığında veya bir hedef kurtçuk her hareket ettirildiğinde çok farklı bir ortaya çıkıyordu. Bu tür gözlemlere dayanarak da ürettiği bir ana kurtçuk asla orijinaliyle tam olarak aynı olmayacaktı.

Bir ata kurtçuğu belirli bir kurtçuğa dönüştürmek istiyorsa önce ikisini aynı şey yapmalıydı.

Lily çok geçmeden bir hedef belirlemişti. Şeffaf bir kurtçuk çürük bir üzüm gibi görünüyordu. Suda çok yaygın bulunurlardı ve genellikle test denekleri olarak onları seçerdi Lily.

Yavaşça preparata dokunan Lily çıplak gözle görülemeyen bir büyülü ata kurtçuk oluşturdu. Önce ata kurtçuğun etrafındaki kurtçukları asimile etme dürtüsünü kısıtladı ve sonra da dokunaçlarını yavaşça şeffaf kurtçuğa doğru hareket ettirdi. İki kurtçuk birbirine yapıştığı anda ata kurtçuk tüm vücudu açık mora dönüşene kadar hedef kurtçuğun içine girmeye başladı.

Artık ata kurtçuk hedef kurtçuktu ve hedef kurtçuk da ata kurtçuktu.

Ana kurtçuğun asimile etme gücündeki kısıtlamayı bıraktığı anda da ilk kez ana kurtçuğun her zamanki gibi orijinal durumuna geri dönmediğini gördü. Bunun yerine şeffaf kurtçuk şeklinde etrafta süzülüyordu. Zaman geçtikçe etrafındaki kurtçuklar da şeffaf kurtçuklara dönüşmeye başlamıştı. Çok geçmeden bu dönüşüm tüm su damlasına yayılmıştı.

Yedi ya da sekiz dakika geçtikten sonra artık şeffaf kurtçuklar dışında başka hiçbir küçük kurtçuk kalmamıştı.

...

Son birkaç paragrafta ‘kurtçuk’ kelimesi yüzünden epey tekerleme okuduk gibi oldu JJJ Lily’yi de tebrik ederiz. Büyük bir atılım oldu bu kesinlikle… Bakalım Roland bu gelişmeyi öğrenince neler yapacak, ne tür işlere girecek?

Şu şimşekler çaktıran cadıyı da epey merak ettik doğrusu… Umarız çok geçmeden bulunur da Cadı Birliği’ne katılır. Okumaya devam!

Takipte kalın! Yorumlarınızı bizimle paylaşmayı ve serimizi beğenmeyi de unutmayın lütfen! Görüşmek üzere!