39. Black Star

Ön taraftaki sahne tamamen karanlıktı ama seyirciler gece gökyüzünde bir yıldız denizi gibi parlıyordu. Tamamen karanlıkta ışık çubuklarının muhteşem etkisini gören seyirciler daha yüksek sesle tezahürat yaptı.

Sahnenin kenarı Noel ışıkları gibi aydınlandığında kesintiye uğradılar. Ancak, hala karanlıkta kalan sahnenin kendisinde hiçbir şey göremiyorlardı.

Seyirciler arasında hala bazı fısıltılar vardı, ancak tüm stüdyoda yankılanan kederli bir piyano melodisini duyduklarında, sonunda herkes ağzını kapattı ve sessizleşti. Nefeslerini tutarak tamamen müziğe odaklandılar.

Birkaç notadan sonra, piyano melodisiyle birlikte eterik bir ses şarkı söylemeye başladı. Ses sadece uğultuydu, piyano melodisiyle mükemmel bir uyum içindeydi, ancak şarkı sözleri olmadan da çok fazla duyguyu iletebiliyordu.

Ses, göklerden inen ağlayan bir tanrıçaya benziyordu, ölümlülerin kalplerindeki karanlık tarafından kalbi kırılmıştı.

Sahnenin arka tarafındaki ışıklar yandı ve iyi giyimli bir senfoni orkestrasını gösterdi. Orkestra, piyano ve eterik sesle kusursuz bir şekilde uyum sağlayarak çalmaya başladı.

Birkaç dakika sonra, spot ışığı sonunda sahnenin ortasındaki kuyruklu piyanoyu ve önünde oturan güzel genç kadını aydınlattı.

Parmakları çiçekten çiçeğe uçan kelebekler gibi piyano tuşlarının üzerinde uçtu.

Seyirciler sonunda Iris Long'u gördüklerinde nefes nefese kaldı. Onu neredeyse tanıyamayacaklardı.

Bu gerçekten Iris Long muydu?

Zümrüt rengi elbisesi yıldızlar gibi nazikçe parlıyor, ilahi ışıkla parlıyormuş gibi bir yanılsama veriyordu.

Bir tanrıça.

Hayır, bir peri.

Bir peri tanrıçası.

Uzun siyah saçları arkasından akan nazik dalgalar halinde ustaca düzenlenmişti. Tüm aurası asil bir çehreye sahipti.

Şarkı söylemeye başladı; sesi o kadar mükemmeldi ki seyirci göğüslerinin sıkıştığını hissetti.

"I was young and fearless

Blazed through my dreams without direction

Tried to reach the sea of the brightest stars in the sky

Looking down on all of us dreamers

The stars above

Our land of dreams"

("Genç ve korkusuzdum

Yönsüz rüyalarımda alevlendi

Gökyüzündeki en parlak yıldızların denizine ulaşmaya çalıştım

Hepimize yukarıdan bakmak hayalperestler

Yukarıdaki yıldızlar

Hayaller diyarımız")

Dinleyiciler arasındaki gençler, sözleri duyunca kanlarının kaynadığını hissetti. Hepsinin ulaşmaya çalıştıkları hayalleri vardı. İlham aldıklarını hissettiler. Yine de melodi neden bu kadar yürek parçalayıcıydı?

"I sang a song

A song not mine

A song everyone else is singing

I lost my voice

I lost myself

I lost the essence of my dream"

("bir şarkı söyledim

bir şarkı benim değil

Herkesin söylediği bir şarkı

sesimi kaybettim

kendimi kaybettim

Rüyamın özünü kaybettim")

Ah. Seyirciler hayallerini gerçekleştirmek için kullandıkları yöntemleri düşündüler. Herkesin yaptığını onlar yapmıyor muydu? Hep aynı, eski formülü kullanarak birbirleriyle rekabet ediyorlardı. Her şey, kendilerine sadık kalmak yerine rakipleri ezmek, hatta sadece başkalarının ivmesini sürdürmekle ilgili oldu.

"My shooting star lost its light

I died, I faded

I am nothing

Nothing but a black star

A black star in the grave of dreams

I cried, I prayed

Yet I'm still nothing

Nothing but a black star

A black star crawling up the grave of dreams"

("Kayan yıldızım ışığını kaybetti

öldüm, soldum

ben hiçbir şeyim

Siyah bir yıldızdan başka bir şey değil

Rüyaların mezarında siyah bir yıldız

ağladım dua ettim

Yine de hala bir hiçim

Siyah bir yıldızdan başka bir şey değil

Rüyaların mezarında sürünen siyah bir yıldız")

Seyirciler arasında hayallerini başarıyla gerçekleştiremeyenler, sanki biri kalplerine keskin bir bıçak saplamış ve sert bir şekilde bükülmüş gibi hissetti. Yeterince iyi olmadıklarını, hayallerini gerçekleştirecek kadar şanslı olmadıklarını fark ettiklerinde yaşadıkları umutsuz umutsuzluk hissini hatırlayan bazılarının gözleri yaşlarla doldu. Onlar hayattaki başarısızlıklardı; hayallerinden vazgeçip güvenli, kolay yollara yerleşmekten başka çareleri yoktur.

"Oh, stars above

Oh, land of dreams

I failed but I'm still dreaming

The meaning of life is to live our dreams

We fail, we fall

Yet still we keep on dreaming

No matter how far a black star falls

It's still a star that can glow again"

("Ah, yukarıdaki yıldızlar

Ah, hayaller ülkesi

Başarısız oldum ama hala hayal ediyorum

Hayatın anlamı hayallerimizi yaşamaktır

Başarısız oluyoruz, düşüyoruz

Yine de hayal kurmaya devam ediyoruz

Siyah bir yıldız ne kadar uzağa düşerse düşsün

Hala yeniden parlayabilen bir yıldız")

Kalpleri çarptı. Zaten başarısız oldular. Onlar çoktan vazgeçmişlerdi. Gerçekten hayal kurmaya devam edebilirler miydi? Hayal kurmaya devam etmeliler mi? Tutkuları gerçekten bir kez daha ateşlenebilir mi?

Onlardan habersiz, kalplerinde küçücük bir umut alevi çoktan yanmıştı.

"Black Star"'ın sözleri yazarın kendi bestesidir.

Ota boka ağlıyorum bu günlerde bu bölümü okurken yine ağlamaya başladım:(